Het ontbijt maakte veel goed. Alles er op en eraan. Croissantje, pain au chocolat, twee bolletjes, sapje, yoghurtje en zelfs een eitje. Maar toch, 60 euro is echt te veel geld voor een vrij kleine kamer zonder eigen douche die ook nog niet warm wilde worden. Blij dat ik niet op het aanbod ben ingegaan om mee te eten voor nog eens 15 euro. Had ik tot half negen moeten wachten en ik had al trek toen ik er aankwam.

De gastvrouw liet zich nu wel zien en wees me op de kaart hoe ik het stuk naar Geldenaken / Jodogny kon afsnijden. Dat had ik de avond ervoor al gelopen om iets te eten en dat was vreselijk. Langs een drukke doorgaande weg. Dat had ik al bekeken op de kaart maar wel attent van haar. Ik vertrek om 8.45 op weg naar Namur. 39.3 km zegt het boekje maar ik sla dus een stuk over. Het miezert een beetje zoals al voorspeld maar het zet niet door. Ik loop voor het eerst met bril. Lijkt misschien vreemd maar anders loopt het water van mijn gezicht in mijn ogen. Dat is nog vervelender dan een bril poetsen.

Loop op voormalig treinspoor. Makkelijker lopen dan kasseien maar wel saai. Kilometers rechtuit. Spoorlijn 142 of het Ravelspoor is een voormalige Belgische spoorlijn van Namen via Éghezée, Ramillies, Geldenaken en Hoegaarden naar Tienen, in totaal 35 km. Nu in gebruik als toeristisch fietspad en wandelpad.
Heel bemoedigend die bordjes in België. Eerst twee keer 22 km tot Namen, heel stuk verderop 23 km. Mijn god 23.6 km tot de jeugdherberg, mijn slaapplaats vannacht. Die ligt erg achterin Namen dus laatste klopt niet.

Om 11 uur breekt de zon een beetje door. En klaart het op. Ik zie nergens gelegenheid om even te zitten tot er een bank opduikt. Dan maar even de brander proberen en zelf een bak koffie zetten. Dat gaat goed. Lekker geluncht met wat er nog over was van mijn avondeten en zelfmaakte koffie. Als ik de boel bijna weer heb ingepakt, komt er iemand aanlopen. Een medepelgrim, ook een Nederlandse vrouw en al wat langer onderweg. Van huis gestart. We lopen een stukje samen op. Helaas heeft ze een overnachtingsadres van de route en moet ze er al snel af.

Als ik Namen binnenloop, krijg ik het benauwd van de drukte daar. Zo veel mensen op straat, studenten op weg naar het station, veel verkeer. Ben ik in de eerste week al helemaal ontwend.

Ik overnacht in de jeugdherberg die dus niet in het centrum ligt maar daar al voorbij, aan de Maas op de route naar Dinant. Ook daar is het erg druk, ze vieren de Ierse Saint Patricks day 's avonds en er zijn een paar groepen. Ik deel de kamer met minstens drie meiden. Een explosie aan kleren ligt en hangt verspreid over de kamer. Helaas moet ik in het bovenste bed slapen en is er een ladder met ronde ijzeren spijlen. Erg pijnlijk aan de voeten. Als ik er nu maar niet uit hoef vannacht, het toilet is ergens aan het eind van de gang.

Geschreven door Elly.op.reis