Na een voorspoedige operatie was ik 's avonds best wel fit.
Nadat Anja vertrokken was heb ik nog een tijdje televisie gekeken. Mijn overbuurman (op leeftijd) sliep allang toen ik besloot om ook het lichtje uit te doen.

Helaas resulteerde het laat gaan slapen niet in een goede nachtrust.

Ik had het gevoel elk kwartier wel wakker te zijn.

Op een gegeven moment dacht ik dat het wel een uur of 5 zou zijn. Helaas... het was pas 01.50 uur. Pffff, zou ik zo de nacht door moeten.
Ook elk bezoekje van de nachtverpleging heb ik bewust meegemaakt.
En als je je eenmaal gaat irriteren aan het tikken van de klok wordt het er niet beter op. Dus om een uurtje of 3.30 de klok van de muur gehaald en de batterij eruit gehaald. Heerlijk, wat een stilte.

De verpleegkundige van de nacht kende ik nog van de vorige keer en zij begint om 6 uur al met de controle ronde. Natuurlijk sliep ik toen wel lekker. Al met al daarna nog twee uurtjes geslapen.
Om 8 uur kwam er een jongedame vragen wat ik voor het ontbijt wilde.
Ik realiseerde mij dat dit de eerste keer was na alle operaties dat ik een gewoon ontbijtje kon bestellen. Daarvoor was het altijd maar vloeibaar.

Na het ontbijt heb ik mij gewassen en aangekleed. Ondanks weinig slaap voelde ik mij heel fit.
De zaalarts was gelukkig een beetje op tijd en gaf aan dat ik zo snel mogelijk naar huis mocht.
Dus werden de papieren in orde gemaakt en de infuusnaald verwijderd

Ik werd opgehaald door mijn zwager.
Nu weer lekker thuis. Maar ik begin wel te merken dat ze iets hebben gedaan. Mijn hals begint stijf te worden en het is ook wat opgezet.
De komende 2 weken moet ik rustig aan doen. Niet zwaar tillen en oppassen met bukken. Vanaf zondag mag ik weer douchen.
Voor nu is dit weer even mijn laatste stukje van mijn "reis".
Lieve groeten,
Hans.

Geschreven door Hans.ziekenhuis