Vanochtend om 10.00 richting Utrecht.
Een gesprek gehad met de hoofd arts die de chemo gaat begeleiden. Er is me veel verteld. Het waarom van de chemo. (net weer wat meer procenten kans op volledig herstel).
Verder zijn de bijwerkingen besproken. Eventueel vermindering van het gehoor. Mijn uitgangspositie was overigens heel erg goed voor iemand van mijn leeftijd.
Maar met name ook de misselijkheid besproken. Ik heb al recepten voor een cocktail aan medicijnen tegen de misselijkheid. Haaruitval komt heel zelden voor. Dat is dan weer een meevaller. Die gesprekken zijn dan soms best lastig.
Op zich wel fijn dat ik makkelijk mijn tranen de vrije loop kan geven. 😓. Emoties maar niet opkroppen.

En vanavond weer richting Utrecht.
Ik lig nu op een tweepersoons kamer. Maar.... gelukkig, de andere bewoner is vanmiddag naar huis gegaan. Ik lig dus weer lekker alleen.

Het grappige is dat ik op dezelfde afdeling lig. Allemaal dezelfde verpleging. Lekker vertrouwd.
Alleen loop ik hier nu heel anders rond. Ik kan veel meer zelf. Al op mijn kop gehad omdat ik zelf de medicatie toegediend had. Maar dat is de verantwoordelijkheid van het ziekenhuis. Niet meer doen dus.

Morgen dus plaatsen van maagsonde via de buik. Heerlijk die slang uit mijn neus. Dan ga ik ook weer gewoon wat eten/drinken.

Op vrijdag mag ik dan weer naar huis.
Al ga ik wel proberen of ik morgenavond al naar huis kan. Voor de rest gewoon nemen zoals het komt.💪🏼

Geschreven door Hans.ziekenhuis