Joepie, we zijn in Berlijn, en in een heel fijn appartement.
Maar ja, daar de hele dag binnen blijven is geen optie, dus vandaag naar het ultieme reisdoel: Neues Museum, alwaar de gouden hoed(gouden puntmuts) ligt.
Weer met U-bahn, lekker handig en snel.
Er was een soort markt, op de kade langs de Spree, waar kunstartikelen en dergelijke verkocht werden.
Annet kocht een handbedrukte sjaal, terwijl ik weer eens mocht uitleggen waarom ik zo goed Duits ken.
Deze keer zei ik: "Wir wohnten in Sembach bei Kaiserslautern, mein Vater war da Pfarrer, meine Mutter unglücklich".
En dat laatste klopt wel, denk ik, vanwege haar zijn we teruggegaan naar Nederland.
Duitsland was toen een heel ander land dan nu, vol schaamte en schuld. De ouderen zwegen, en de jongeren werden daar steeds kwaaier over.
Godzijdank ligt dat achter ons, deze tijd kent heel andere zorgen en problemen.......

Daarna naar het "Neues Museum". Bij de ingang werd mijn wandelstok(als ik veel moet lopen en/of staan heb ik die stok vanwege mijn enkel) aan een minutieuse controle onderworpen. Er mocht geen metalen punt aanzitten, omdat daarmee de antieke houten vloer beschadigd kon worden. Die is van hout, dus dat was in orde.
We begonnen bovenin het gebouw(3e verdieping) en werkten ons naar beneden.
Helemaal bovenin was ook het belangrijkste voorwerp van onze interesse: de gouden punthoed. In het bezit gekomen van het museum via de antiekhandel, dus exacte vindplaats onbekend.
Het is een cultureel voorwerp, waarschijnlijk tijdens ceremonies gedragen door priesters/sjamanen. Er zijnOp er maar vier van gevonden, drie in Duitsland, één in Frankrijk. Op de rand van de hoed symbolen en tekens die verband houden met de stand en de cykli van maan, zon en sterren.
En daar blijkt maar weer uit, net als bij de Nebraschijf(zie vorige reis, in Halle) dat die mensen daar heel veel van wisten.
We zijn het hele museum doorgelopen, hebben heel veel gezien, van dingen over de prehistorie tot aan de tijd van de Grieken en de Romeinen.
Annet is niet zo'n fan de Romeinen, ze heeft er teveel vreselijke dingen over gelezen, dus sloegen we wat over.
In ieder geval: een hele welbestede middag. En we hebben alvast gezien waarvoor we in de eerste plaats naar Berlijn kwamen: de gouden puntmuts.

Daarna gegeten bij een hele vreemde tent, waar je alleen mbv je telefoon op een QR code kon inloggen waar je dan het menu voor je neus kreeg en online kon bestellen. Dit terwijl de man die bediende schijnbaar werkloos achter de toonbank stond.
Ik geef dit concept hooguit een jaar :-).
Het eten was overigens prima.

We liepen richting Rotes Rathaus richting Alexanderplatz.
En wat zagen we daar: een heel stel agenten die rondom een stel mensen in oranje hesjes stonden. Jawel: Letzte Generation:-).
We hebben heel kort me ze gepraat, ik heb ze nogmaals hartelijk bedankt voor het feit dat ze ons hielpen bij de A12 blokkade, en ik vertelde dat ik daar ook bij was.
"Kom naar de demo in Berlijn op 25 november" zeiden ze. Maar ja, dan zijn we hier natuurlijk niet meer.
Ik vond het heel fijn om even met die lui te praten.
Annet verbaasde zich over de enorme hoeveelheid agenten die er als een haag omheenstond, ongeveer net zoveel mensen als het aantal demonstranten.
Tsja, de "Powers that be" worden zenuwachtig denk ik en halen alles uit de kast om dit in te dammen. Gaat niet lukken.
En ondertussen kan de politie niet echte boeven vangen. Zoals bijvoorbeeld milieucriminelen.

Nu zitten we weer lekker in ons appartement.
Bij aankomst hier bleek de boom op de binnenplaats barstensvol met protters(spreeuwen) te zitten.
Je zag ze amper, maar hoorde ze des te meer. Ik heb er een geluidsopname van gemaakt.
En vanavond gaan we naar een toneelvoorstelling in de wijk Kreuzberg, in het "Theaterforum"

Inmiddels zijn we terug van de voorstelling "Plutos - Der Reichtum" van Aristophanes.
Het verhaal is dat Plutos(ik denk dat die in het Nederlands Pluto heet) blind is en dan door de god Asklepius(Eskulaap) weer ziende gemaakt wordt. Hij ziet in wat voor ellende de armen leven en besluit de armen rijk te maken, en de rijken minder arm.
Dit levert natuurlijk wat problemen op, vooral de rijken beklagen zich nogal.
De armoede komt er ook nog als allegorisch persoon in voor.
Annet en ik vonden het wel leuk, hebben nadien nog wat besproken over hoe men in de loop van de tijd tegen het verschijnsel armoede en rijk aankeek.
Als iets waar je wat aan moet doen, of iets wat door de goden zo bepaald is, waar je dus zelf niet zo veel aan kunt( en dus ook niet hoeft te) doen.
Terug met bus en U-bahn naar Prenzlauer Berg en daar hebben we in onze eigen straat nog wat zitten eten en drinken in een indiaas restaurant.
Annet bestelde voor het eerst in jaren een Piña Colada.

Tot morgen

Geschreven door Wiebeaprende