De ochtend héééél rustig aangedaan, want de rest van de dag zat vol:

's Middags hebben we een uitgebreid bezoek aan Völklinger Hütte gebracht, dat is een hele grote voormalige staalfabriek, waar tentoonstellingen zijn en je verder over het hele fabrieksterrein mag rondlopen. We hebben er heel wat mooie plaatjes gemaakt, van roestige staketsels, torens en transportbanden.
Er was een tentoonstellling over de Inca's, en een met Urban Art. De tentoonstelling over de Inca's was heel heel uitgebreid, met informatie over het hele Andesgebied waar ze zaten, hoofdzakelik het gebied van het huidige Peru, en delen van Ecuador(Noordelijker) en Chili/Bolivia(Zuiden). Vóór de Inca's opkwamen zijn er in dat gebied een hele reeks beschavingen geweest: Van de Cupisnique naar Moche naar Chimu. Elke beschaving had zijn eigen cultuur, religieuze opvattingen, kunstuitingen, taal.
Tot de Inca-beschaving opkwam in onze 15e eeuw na Christus. Lieverdjes waren het niet, in wreedheden en imperialisme deden ze niet onder voor de Spanjaarden, de conquistadores(=veroveraars). De Conquistadores, een belangrijk leider was Pizarro, wonnen echter. Ze zagen er geen been in hele volksstammen af te slachten en te roven waar ze konden. Daarnaast hebben ze een groot deel van het cultureel erfgoed van deze mensen vernietigd. Shame on them.
Helaas mochten we van deze tentoonstelling geen foto's maken.

Daarna een tentoonstelling met Urban Art bekeken, ook in een van de fabriekshallen. Veel kunst die je anders als grafiti zou zien. We waren het er over eens, dat, áls je zoiets georganiseerd wilt tentoonstellen, een oude fabrieksomgeving het meest geschikt is.
Hoogtepunt van de Völkklinger Hütte vond ik echter het dwalen door de oude productiehallen, de gieterij, walserij, de grote silo's, roodbruin van roest, het sintergedeelte. Vergane glorie en tegelijk groots. Het is Unesco industrieel werelderfgoed. Zie foto's :-).https://www.voelklinger-huette.org


Vervolgens door naar de uitsmijter van de vakantie 's avonds: een toneelstuk(komedie) in Naturbühne Gräfinthal naar een stuk uit (!) 1830 :Lumpazi Vagabundus.
Het Hoogduits gesproken deel was prima te verstaan, een aantal hoofdrolspelers spraken echter ook in Saarlands dialect, en daarbij moesten we toch wel wat uit de context halen.
Maar: we hebben ons erg vermaakt. En de decors waren mooi.
Een ritje door het donker over bracht ons in uurtje(Gräfinthal was pakweg 60 km rijden) terug naar Merzig.

De laatste nacht in het vakantiehuis "Exotis".
Morgen op ons gemakje pakken en dan op weg.

Geschreven door Wiebeaprende