Naar het Bunge openluchtmuseum. Hier zijn we ook met zijn vieren, Annet, Berber, Hylke en ik geweest. Een fijne herinnering.
Veel wisten we nog, niet alles. Met twee jonge kinderen kijk je toch anders. Ik herinner me dat Hylke alle kanten op stoof, maar dat kon hier ook gewoon.
We namen de tijd, wilden alles zien. Rindert had het op een bepaald moment wel gezien, die ging aan de overkant van de weg op een terras zitten.
Je kon wel zien dat mensen het hier, zeker op het platteland, niet altijd makkelijk hadden. Een zwaar leven met veel handwerk.
En energielabels voor woningen bestonden ook nog niet...
Toen we dan uiteindelijk er helemaal door waren, reden we door naar Färosund. De plaats waar de veerpont van Gotland naar het noordelijk gelegen eiland Fårö ook gaat.
We gingen lunchen in cafe Maffen, de tent waar Rinderts goede vriendin Felicia werkt. Felicia is nu een jonge vrouw van 25, maar Rindert heeft haar als klein meisje een keer meegenomen van Zweden naar ons in Tilburg om de Efteling te laten zien. Dat was een succes. Èn wij hebben als gezin een huisje gehuurd op het terrrein van haar moeder Kristina, waar Felicia toen ook woonde.
Het eten en drinken was uitstekend, ik heb voor het eerst van mijn leven "Oumph!" gegeten, een soort vegetarische brokken met een notensaus erover.
Klaargemaakt door Felicia.
Vandaar reden we naar de Furillen, een schiereiland voor de kust, waar Akzo ooit een "Fritidcenter" heeft gebouwd. Het is nu een hotel.
Je kunt er de duurste kamer huren, met eigen butler, en de goedkoopste, dan slaap je gewoon in een grot:-).
Weer overweldigend mooie natuur ook, we hebben er fossielen gezocht. Dat hebben we vroeger ook hier samen met Hylke gedaan.
Doel is ook een stel mooie mee te nemen, en te leggen bij Hylke's boom in het gedenkbos de Spinder. En zo is hij er steeds bij.

Geschreven door Wiebeaprende