Maandag vandaag, dus boodschappen. Nu, bij daglicht, blijkt er vlakbij een supermercado te zijn.

Gauw alles in de koelkast, want terwijl het in Nederland 16 uur aan één stuk regende, was het hier een fijne zonnige dag(sorry mensen...).
Verder rondlummelen, wat wennen aan de omgeving, die is prettig. Achter ons huis komen de hele dag wandelaars langs, allemaal op weg naar Santiago de Compostella, of ze lopen een stukje van de route.
Vogels in de lucht, een boomgaard waar overal al nu nog onrijpe vruchten aanhangen.
Internet geregeld bij het zoontje van de huisbaas, het gezin woont bovenin het huis.
En toen: naar het strand, in Noja. We wilden de zon zien zakken in de zee. Voor de kust lagen een paar rotsige eilandjes, waar je alleen bij eb naar toe kon wandelen. En dat werd het net. Annet ging tekenen op het strand, ik klom op een van de eilandjes, de reeds ondergaande zon tegemoet.
Waar drie meiden me vroegen hen te kieken. De donde eres?, vroegen ze. En ik vroeg hun hetzelfde. Bleek dat ze Baskisch waren :-). Ik ken pakweg drie woorden, in San Sebastian/Donosita geleerd, heb die gebruikt.
"Agur", wat tot ziens betekent als afscheid. Leuk :-).

Het doel was ook de zon te zien zakken in de zee, maar ja, laat dáár nou net zo'n eilandje voor staan....
Toch was het prachtig hoor.
En langs een deels andere route terug naar huis.

Geschreven door Wiebeaprende