Hoi,

We hoefden 's ochtends niet idioot vroeg op te staan, daar hadden we wel voor gezorgd.
De trein richting Deventer vertrok 's ochtends om 10.03, zodat we om ongeveer 9.30 de auto op het parkeerterrein Tilburg Universiteit parkeerden en de 4 minuten reistijd naar Tilburg Centraal namen.
Berber zal op poes Liesje passen, maar die komt 's middags pas aan in de Zuringhof in Tilburg. Heel fijn dat ze dat doet, Liesje heeft graag dat alles hetzelfde is :-).

Het stuk naar Deventer: helemaal goed.
Daar op het perron wachtten we op de IC die ons rechtstreeks naar Berlijn zou brengen.
Maar helaas: dat zat er niet in....
Er was een technisch defect aan de trein, waardoor hij niet verder ging dan Bad Bentheim. En daar moesten we dan overstappen.
We kwamen nog een Amerikaans stel tegen. "Where are you from?" vroeg ik hun. Virginia. "Oh, tobacco", zei ik. Daarna volgde een gesprekje over het verschil tussen West-Virginia en Virginia, en dat die splitsing in de Burgeroorlog gebeurde, omdat West-Virginia zich aansloot bij het Noorden.
Ze hadden helemaal geen zuidelijk accent, maar dat kwam omdat ze uit de stad kwamen zeiden ze.
Ik had de neiging mij te verontschuldigen voor de treinproblemen, je wilt Europa toch graag als een continent verkopen waar dingen gesmeerd verlopen.

De reis naar Bad Bentheim zelf ging ook al niet zo voorspoedig, geregeld stopte de trein, of remde wat af. Maar ja, we zijn er gekomen. En daar konden we overstappen.
Eigenlijk ging de reis daarna goed, de machinist trapte er wat op en haalde veel verloren tijd in.
Berlin Hauptbahnhof een uur of 18: man, man wat een drukte weer. Ik voel me altijd een provinciaaltje als ik in zo'n grote stad aankom.
Metro genomen naar Eberswalder Strasse, een stukje lopen(nog even verkeerd, sorry Annet) en toen waren we er.
Helaas: de code van het sleutelkastje (4 cijfers) werkte niet. Gebeld met de verhuurder: bleek die middag gewijzigd te zijn.
Ze hadden ons wel gemaild, maar daar had ik nog niet naar gekeken, want op reis he.
Daarna binnen nog even zoeken, we probeerden in een appartement te komen waar we niet hoorden. Een vriendelijke jongeman deed ons in een walm van wiet open en vertelde waar we moesten zijn.

Annet ging een dutje doen, ik ging een supermarkt in de buurt opzoeken en boodschappen halen.

Gegeten, en toen waren we allebei wel moe.

We zijn er. Een fijn rustig appartement, aan een binnenplaats("Hof"), dus heel ontspannen en rustig.

Geschreven door Wiebeaprende