Een elektrische fiets berijden - dat is iets wat zowel ik als Annet nog nooit gedaan hadden. Berber wel, als bezorger.
Gisteravond maakten we het plan om in Bad Sooden - indien mogelijk - elektrische fietsen te huren en langs de rivier de Werra naar Witzenhausen te fietsen.
Plan B was, om, als in Bad Sooden niets te huren was, in Eschwege te huren en dan een ander stuk langs de Werra te fietsen.
Ik ben blij dat we dat niet gedaan hebben, de tocht door het Werradal was werkelijk geweldig mooi. Ik had een fietsbedrijveninformatiefoldertje en probeerde verschillende nummers uit, het resultaat varieerde van niet opgenomen worden tot een antwoordapparaat waarop men beloofde dat mijn telefoonnummer "gespeicherd"(opgeslagen) werd en ze zouden terugbellen. Dat was een grote fietsverhuur in Eschwege. Nooit meer wat van gehoord. Uiteindelijk kreeg ik ene heer Schüble aan de lijn, die een fietsenmakerij had in Bad Sooden. Hij had nog wel wat, zei hij. Deze waren als fiets in orde, maar de accu's waren wat ouder, waardoor de actieradius veel korter was. Tot Witzenhausen zou wel lukken, mits we daar weer konden opladen. Om die reden zou hij ons met de prijs wat matsen. Nou ja,het was het beste wat we konden krijgen, en met die actieradius paste het net. Dus ik sprak af de fietsen 1,5 uur later op te komen halen. Toen we aankwamen bleek er toch een misverstand te zijn. Hij had er twee klaargezet, opgeladen en wel. Maar we moesten er nòg een hebben. Hij ging achter zijn werkplaats kijken, en jawel, daar had hij er gelukkig nog één. We kregen instructie, het was voor Annet en mij immers de allereerste keer, en toen karren maar.
Rechtsaf drie bruggen over, allemaal deelstromen van de Werra, bij een kroeg linksaf, weer over een pittoresk bruggetje en toen fietsten we door de korenvelden. Werkelijk heel mooi. In het midden de rivier, links en rechts daarvan de bergen begroeid met groene bossen en aan de rivier mooie dorpen met vakwerkhuizen.
Één ervan was Lindewerra, waar we gisteren ook geweest waren, en Wahlhausen, waar in 1990 een linde geplant was als herdenking van de val van het ijzeren gordijn, dat hier midden door de rivier liep. Omdat op Hylke's plekje in de Spinder ook een linde staat vinden we het wel fijn om te zien hoe groot zo'n linde over pakweg dertig jaar zal kunnen zijn. Een eind verderop gingen we op een bankje zitten en zowel Berber als Annet maakten foto's van blauwe en groene libelles. Die van Berber lukten beter, en staan hier dus ook bij :-).
Eenmaal in Witzenhausen aangekomen was een van de eerste dingen die we zagen een grote kringloopwinkel, de zusteronderneming van die die we in Eschwege bezocht hadden. En ook hier weer trofeeën. Berber vond een mooie ouderwetse zandloper, iets waar ze voor Larp al naar op zoek was. En Annet kocht een kunstboek. Ik had niks, maar dat was ook omdat ik te krenterig was om nog een wandelstok voor mezelf te kopen.
De accu's van de fietsen moesten opgeladen, na enig zoeken kwamen we op het universiteitsterrein van Witzenhausen terecht waar we terecht konden in het "Radhaus"(klein woordspeling, Rathaus als raadhuis moet natuurlijk met een "t" geschreven, maar dit was een huis voor je "Rad", dus een fietshuis:-). Een aardige meid die daar aan het werk was vond het goed, we gebruikten drie stopcontacten, voor elk één. En gingen vervolgens in de stad in een tent wat eten en drinken. We zaten in de achterhof daarvan, de "Biergarten", het was niet zo sjiek maar wel heerlijk rustig. Alledrie een grote pint en een vegetarische hap. Berber eet al lang geen vlees meer, Annet en ik hebben ons daar na Hylke's overlijden bij aangesloten. Het is beter voor de toekomst van onze planeet, iets waar Hylke zich grote zorgen over maakte.
We waren een keer eerder in Witzenhausen geweest, in 2013, op doorreis naar Biensdorf bij Dresden. Annet, Berber, Hylke en ik. We sliepen toen in een voormalige school. We hebben toen ook wat door de stad gelopen en met zijn vieren een toren beklommen, die ik nu ook meteen herkende toen we er langs kwamen.
Witzenhausen is sowieso een interessante stad, niet zo groot maar wel met een landbouwhogeschool, gespecialiseerd in ecologische en tropische landbouw.
Dat maakt ook dat je in het straatbeeld veel meer mensen met een donkere huidskleur ziet dan in een andere willekeurige Duitse "Kleinstadt". Er zitten hier heel veel mensen uit Afrika. Verder is het een hele linkse stad, dat zie je aan de graffiti op plekken, aan opschriften en posters in een winkel. Ik vond er een hele aangename sfeer hangen. De mensen waren echt vriendelijk en het merendeel van de studenten die hier zitten wil volgens mij echt werken aan een betere wereld. Tof:-).
De accu's waren opgeladen, natuurlijk gaven we een bijdrage voor de gekregen stroom. Die 5 Euro was veel meer was dan de stroom gekost had, maar ze waren zo aardig daar bij de fietsenwerkplaats:-).
We wilden de "Mohnblüten" zien, dat zijn papavers, die bij de plaats Wendershausen juist op dit moment in bloei staan. En dat lukte. Een heel groot veld vol met roze(!) papavers. Die worden verbouwd voor het maanzaad, de zaadje van de plant. Je kunt er ook opium uit winnen, maar ik geloof niet uit deze soort, en het klimaat hier is er ook niet geschikt voor.
Langs een andere route wilde we weer verder zuidwaarts gaan tot we weer bij het fietspad langs de Werra kwamen, maar dat lukte niet. Een fietsbrug bij Unterrieden was afgesloten wegens werkzaamheden. We probeerden diverse andere routes, eentje die vlak langs slot Ludwigstein liep (te druk, geen fietspad, dus je fietste op een druk bereden autoweg), eentje over een wandelweg(dat was echt te zwaar, want ging de berg op, en we wisten ook niet precies waar we uit zouden komen).
Dus gingen we een eindje terug tot we weer bij het begin van de route langs de Werra vlak onder Witzenhausen waren.
De terugweg was even mooi als de heenweg.

Terug in Bad Sooden de fietsen afgegeven, en terug naar huis.

Dit was een prachtige dag.

Geschreven door Wiebeaprende