De dag begon heel rustig, we scharrelden wat in de woning rond, Annet schilderde met aquarel een kastanjeblad.
Op een gegeven moment ging ik een eindje wandelen naar het bos vlak achter het huis waar we zitten. Het was mooi weer, het zonnetje scheen, alles ok.
Totdat: ik achter een hek een paard zag liggen, dat heel moeilijk ademde omdat het zich bijna ophing aan een lus waar het aan vast zat.
Situatie: het zwarte paard zat in het tuig voor een wagen, en was bij het hoofd vastgezet met een lijn aan het hek. Om de een of andere reden was het gevallen, en wurgde zichzelf door zijn eigen gewicht. Ik schrok heel erg. Haast was geboden. Ik probeerde te kijken bij welk huis ervoor deze lap grond met stal hoorde en liep terug om aan te bellen. Bleek dat ik twee huizen te vroeg was, gaf niet, de man wist wie het was de familie Leinker op Steinbrink 8. Hij zou ze verwittigen, maar om zeker te zijn belde ik zelf ook even aan.
"Ja, Sie sind der Wanderer, wegen dem Pferd". Dus hij wist het al en ging erheen. (Het had overigens "wegen des Pferdes" moeten zijn, het voorzetsel wegen gaat met de genitief, niet de datief, maar dit terzijde. Het was noch het moment noch de plaats om 's mans grammatica te bekritiseren :-)). Ik liep weer langs die route achter de huizen en zag dat ze al bezig waren het dier overeind te krijgen. Ik hoefde niet te helpen, dat kon zelfs gevaarlijk zijn. Werd later bevestigd door Nicole onze verhuurster. Was omdat het paard nog in het tuig aan de wagen zat. Als het dier dan in paniek raakt is het heel sterk en kun je eronder raken.
Tsja, ik kon niks doen, maar het bleef me de rest van de dag wel bezighouden. Maar:-): vanavond ging ik kijken en het paard stond vrolijk in de wei te grazen alsof er niets gebeurd was. Wat fijn.
In de loop van de middag gingen we wat doen: naar een nagebouwde ijzertijdboerderij, hier vlakbij. En onderweg kwamen we nog langs een hunebed, waar het land hier vol mee ligt: de Driehauser Steine(ja, echt Driehauser, niet Dreihauser, Noord-Duitse dialecten lijken soms meer op Nederlands he).
Werkelijk weer een prachtige plek middenin een groot graanveld.

De ijzertijdboerderij met bijgebouwen was mooi nagebouwd. Interessant was dat aan de onderkant van het rieten dak allemaal insecten in en uit de open rietstengels vlogen. Er was ook een uitspanning met kinderboerderij, de Darpvenner Diele, het Darpvense lokaal zeg maar. Maar daar was het heel druk, dus dat deden we niet.

Terug naar huis kwamen we langs een bordje "Saurierspuren", richting Barkhausen. Daar zijn we ook even heen gereden. Fantastisch! Enorme afdrukken die op een helling in de grond/rotsen stonden. Ten tijde van de dino's was het plat natuurlijk, later is de bodem gaan werken en is dat schuin omhoog gedrukt.
Miljoenen jaren oud, die beesten zijn er niet meer, maar hun pootsporen nog wel.

Tevreden weer naar huis, waar ik dus 's avonds ben gaan kijken hoe het met het paard was en het goede nieuws zag :-).

Geschreven door Wiebeaprende