Vandaag stond in het teken van dieren.

De eigenaren van deze vakantiewoning, Familie Schmidt, hebben in hun achtertuin meerdere gebouwen met vogelkooien waarin exotische vogels huizen. Een volledig uit de hand gelopen hobby van mijnheer Schmidt, die dit inmiddels al meer dan 40 jaar doet.

Hij heeft papegaaien, kaketoes, en veel meer soorten die ik allemaal niet ken. We waren uitgenodigd dit te komen bekijken. Kregen een hele rondleiding. Er was een kooi waarin twee grote zwarte vogels zaten, waarvan één een heidens kabaal maakte toen we aankwamen. En uitgerekend daar zei hij:"geeft niet hoor, je kunt er zo naar binnen, hij doet niks". Het klopte, maar ik vond het wel een beetje eng. Een ander kon praten, zei niks, behalve toen ik even alleen bij hem achterbleef: "Hallo".
Een ander kwam oorspronkelijk uit Italië, Günther(de huisbaas) zei dat hij op Italiaans reageerde, dus de drie woorden die ik ken uitgeprobeerd. Hij draaide in elk geval met zijn kop.
Wat we wel begrepen, is dat bij die vogels paarvorming niet eenvoudig een kwestie is van een mannetje en een vrouwtje bij elkaar te zetten. Nee ze zijn kieskeurig, en als ze elkaar niet zien zitten kan het zelfs op moord en doodslag uitlopen. Soms gaat het met een stelletje een tijdje goed, en dan, ineens niet meer. Uit met de liefde:-).
Net als bij mensen.
De man heeft er een dagtaak aan, en heeft daarnaast nog wat projecten rondom huis. Hij is met pensioen, maar 24 uur per dag zijn niet genoeg voor hem.
Hij heeft contacten met andere vogelaars door heel Europa. Ook in Nederland, was laatst nog in Nijverdal. Een gespecialiseerde dierenarts uit München, niet echt om de hoek dus, komt geregeld langs om de vogels te checken.

Na dit leuke bezoekje een paar uur gelummeld. En 's middags naar het wolfpark van Werner Freund. In een grote lap bos, rondom een berg, is een wolfpark ingericht, met hekken en afgeschutte delen voor de verschillende soorten en "roedels". Iedere eerste zondag van de maand is een gratis presentatie door de leidster Tatjana Schneider en haar assistent Michael waarin ze van alles vertellen over de wolven, hun sociale gedrag en zoals ze jagen en leven.
Boeiend verhaal, en na afloop werden de dieren gevoerd en ging Tanja ook met ze huilen. Dat was prachtig, want dat is manier van communiceren van ze, en in het hele park antwoordden de andere wolven met terughuilen. Aoeoeoe! Als wolven bang zijn of gevaar aangeven, gaan ze "woefen". En dat geluid hebben honden, als afstammelingen van de wolven, meegenomen.
Verhipte interessant allemaal, tevreden weer naar huis.

's Avonds nog even de "Hohe Berg" opgegaan om de zonsondergang te zien. Het was mooi, maar we hebben wel mooiere gezien, zoals mijn wandelgenoot zei.
Het was nog een beetje bewolkt.

Geschreven door Wiebeaprende