Afscheid van Gotland, van Rindert, van Boge Aner. Een plek waar we heel veel leuke herinneringen aan hebben van de keren samen met Hylke.
En van deze keer, verdrietig maar een feit, zonder Hylke. Hoewel mijn (achter-)nicht Anita Kerkhof vanavond zei: "hij was er tòch bij, hij zal er altijd bijblijven". En daar heeft ze wat mij betreft gelijk aan. Hylke reist altijd met ons mee, in ons hart, in onze herinnering.
4.40 uur ging de wekker vanmorgen, tien minuten later stond Rindert voor de deur. Hij had gezegd dat hij ons om vijf uur zou wekken en was tien minuten eerder:-). Maar ik wist dat het zo zou gaan en was op dat moment net uit bed :-).
In een redelijk strak schema zetten we koffie, ontbeten, douchten,haalden de bedden af en schiftten wat van ons en wat van Rindert was. Opvouwen, inpakken, slaapzakken die als dekbed gediend hadden oprollen. En de matrassen terugbrengen naar Rinderts nieuwe huis.
Dit alles om vijf uur 's ochtends.......
We moesten om 7.50 bij de boot in Visby, alles liep gesmeerd. Heel hartelijk afscheid genomen van Rindert en hem nogmaals heel hartelijk bedankt voor de gastvrijheid.
Met auto in de rij bij de Terminal. Man wat passen er toch veel auto's en mensen in zo'n boot!
Slapen in de gereserveerde stoelen lukte een beetje.....
De zee was kalm vandaag, een groot verschil met de reis naar Gotland, toen het schip behoorlijk stampte
Drie uur en tien minuten later zetten we voet aan de vaste wal in Oscarshamn.
In een mum van tijd waren we de stad uit en reden op een rustige weg richting de andere kant van het land, naar Unnaryd in Halland.
We wilden natuurlijk wat zien onderweg, dus hebben een aantal malen gestopt.
Eerste stop: Bij Dägesjö, waar de kerk bekeken hebben. Het miezerde wat, verder was het er niet zo bar interressant, dus gauw door.
Een eindje verder was een wegrestaurant aan de oever van een prachtig meer, het Innaren meer. Het restaurant was helaas dicht(zondag..:-(), maar we zijn er toch even gebleven omdat het er zo mooi was.
Vandaar reden we naar Växjö, een universiteitsstadje van pakweg 56.000 inwoners. Niet zo groot, maar was echt best leuk, en volgens ons een hele prettige leefbare plaats. We hebben er de kerk bekeken, een runensteen, wat rondgescharreld en pizza gegeten in een tent waar "niks aan de hand"- muziek gedraaid werd.
Afgevlakte versies van gepassioneerde nummers als "The wind cries Mary"van Jimmy Hendrix, "Tainted love" van Soft cell, en "Valerie"van Amy Winehouse.
Dat zijn nummers vol passie waar ze vervolgens alle grote uitschieters uithalen. Wat overblijft is muzikaal behang, prettig als achtergrond, maar slappe hap.
Toen we het in Växjö voor gezien hielden gingen we door naar Gasthuis "Hollands län i Hallands län" gerund door mijn nicht Anita Kerkhof en haar man Richard van Kempen. Richard is rietdekker van beroep.
Afspraak was 18 uur, we waren er wat eerder. En werden heel hartelijk door haar ontvangen met verse koffie.
De bedden zijn fantastisch, alles piekfijn in orde.
Wat fijn om hier te zijn.
Nu slapen, morgen redelijk op tijd op en dan maar kijken hoe ver we komen richting Nederland.

Geschreven door Wiebeaprende