Hoe snel kan een week kan omvliegen. Het lijkt alsof we nog maar een paar dagen geleden aankwamen op het vliegveld van Corfu maar de week is nu toch echt om. De ochtend startte met het traditionele ontbijt bij de docenten waarna de leerlingen hun laatste spullen inpakten en hun kamers opruimden.
Na de kamercontrole (een dikke 10) werden de busjes volgestouwd met koffers en vertrokken we voor de laatste keer naar Corfu stad. De leerlingen konden hier de laatste souvenirs kopen en lunchen. Om kwart over 2 vertrokken we richting het vliegveld.
De docenten waarschuwden de leerlingen voor ENORME drukte, een rij tot buiten, zeker 1.5 uur wachten en niet kunnen plassen.
Bij aankomst, toen de busjes waren ingeleverd, zonder schade, altijd weer fijn, bleek dat we in alle rust linea recta konden doorlopen tot de douane, waar we met 32 man binnen 10 minuten doorheen waren.. iets met resultaten uit het verleden die geen garantie bieden voor de toekomst. De reden waarom alles dit keer soepeler verliep dan 2 jaar geleden: een totale verbouwing van het vliegveld. Meer balies voor de douane, meer winkeltjes, Starbucks en Burger King, en vooral een betere doorstroming. Zo kwam het dat we ruim optijd op het vliegveld waren. Het wachten kon beginnen tot we konden boarden rond kwart over 5.
De vlucht verliep weer vlekkeloos en er werd dit keer veel geslapen.
En zo kwam er een einde aan een geweldige reis. Een eerste buitenlandse schoolreis sinds de Coronacrisis. Het reizen met een groep leerlingen in deze bijzondere omstandigheden is ons in elk geval 100% meegevallen!
Ook deze reis zal de geschiedenisboeken ingaan als een onvergetelijke reis met bijzondere momenten. Gebeld worden door Lando, de dood van Jemairo, het vrijlaten van Muisje, zwemmen naar Albanië, docenten die te fanatiek waren bij leven stratego en alle andere onvergetelijke momenten...

Lieve allemaal,
Bedankt voor de leuke reis!
Veel groetjes,

Red Eagle
Brown Eye
Baby Russel
Totempaal

Geschreven door Groenewald