30-05-2018, dag 3.
Na een flinke, broodnodige nachtrust strompelen de mannen kort na acht uur de ontbijtzaal binnen. Toch gek, langer geslapen maar zo zag het er niet uit. Rond half 9 worden de tassen en kist bij elkaar gepakt en lopen we naar het congresgebouw, dat trouwens op een steenworp afstand ligt. 3 hele minuten lopen en we staan alweer binnen. Ideaal mocht je iets vergeten zijn (of mocht je een paar keer iets vergeten…..) Het langverwachte interview laat helaas nog steeds op zich wachten; vlak na 9 uur horen we namelijk dat het nogmaals wordt uitgesteld maar dan tot na de laatste wedstrijd of misschien zelfs morgen. Plannen lukt toch niet helemaal bij de Italianen, misschien kunnen ze eens bij onze coachvoorziening langs.. Dit kregen we alweer snel bevestigd want de tijd van aanvang werd ook zonder op of omkijken gewoon 20 minuten later. Het schema, waar we gisteravond nog een mailtje over kregen omdat het anders te veel werk was, werd ook alweer aangepast.. Waar is Marc Merkies als je hem nodig hebt.. Goed, onze eerste run, meteen op het lange parcours dus een flinke uitdaging. We weten dat we het laatste gedeelte niet gaan redden omdat onze robot gewoon nog niet zo ver is. Het team dat voor ons dezelfde tafel speelt, is bijzonder sterk. Het hele parcours wordt zonder moeite op een rap tempo doorlopen (zullen die Italianen vast moeite mee hebben gehad, vandaar ook de 3 scheidsrechters..). Dit team gaat echter wel de “laatste kamer” in en werkt hier op slimme wijze de opdracht af. Ook hier krijgen we weer inspiratie over hoe om te gaan met de uitdagingen die nog voor ons liggen. Dan is de beurt aan ons, Team Jup gaat de eerste wedstrijd in Italië spelen. Door de speciale wielen aan de achterkant valt de robot bijna van de tafel af maar gelukkig herpakt hij zich snel. Helaas redden we het niet tot de eerste checkpoint waardoor we dit eerste gedeelte opnieuw moeten proberen. De tweede keer hebben we meer geluk maar valt een stukje van de robot af.. Met een knarsend tandwiel wordt de chicane overwonnen en gaan we door naar de volgende uitdaging: het groene blokje. Nu denkt iedereen die niets van onze wedstrijd af weet, waar gaat dit over.. Het groene blokje bepaald welke kant de robot op moet rijden, de positie (links voor, rechts voor, links en rechts voor, links achter, rechts achter of links en rechts achter) is hier bepalend in. Of het goed geluk was of de skills van ons team laten we even in het midden maar we voeren de opdracht perfect uit, net zoals de drempels die meteen hierachter liggen. Een lang, spannend stuk volgt met scherpe bochten die tot nog toe niets dan problemen hebben gegeven maar, de robotgoden zijn ons in deze run goed gezind. We komen overal goed door en hebben zelfs een snellere weg gevonden (eigenlijk hebben we een stukje overgeslagen maar ach..)! Het volgende obstakel was ook echt een obstakel, een grote houten blok midden op de lijn die wij moeten volgen. Daar moet je dus omheen maar door de ligging van het parcours lukte dit helaas niet. Nog eens proberen, terug naar de laatste checkpoint en gaan. Hier komen we, zoals het echte Limburgers in de racesport beaamt, met goed geluk nog door ondanks dat onze bolide de muur raakt (Max Verstappen zou er jaloers op zijn..). We nemen ons verlies en gaan verder vanaf de volgende checkpoint om zo veel mogelijk punten te verzamelen. Dit laatste stuk gaat foutloos en ons eerste puntenaantal komt uit op 243, een score om trots op te zijn! Er volgt een nabespreking en wordt afgesproken hoe we verder gaan want anderhalf uur later begon de volgende run. Het succes van de eerste run wordt helaas niet herhaald, maar toch is dit er een waar we veel van leren. We komen stukken tegen waar onze robot niet goed mee om gaat dus; werk aan de winkel! Eerst een welverdiende lunch en vervolgens weer achter de laptop om aan te passen en te testen! Run 3 begon erg stressvol, de robot bleef namelijk vast hangen. Met slechts 8 minuten om ons parcours af te leggen is het vast onnodig om uit te leggen dat de druk aardig toe nam. Gelukkig werd binnen de tijd een manier gevonden om de robot te resetten en met nog iets meer dan 3 minuten resterend begon de robot aan de derde run. Deze verliep bijna vlekkeloos, een stukje moest overgedaan worden maar dat ging de tweede keer ook goed! Vlak voor het einde van het parcours was de tijd om maar, tevreden waren we zeker! Wederom achter de laptop vol zelfvertrouwen, we stonden 8e en de eerste 8 gaan door naar de finale. Met iets minder dan 2 uur tot de volgende (en laatste) run van vandaag werd hard gewerkt aan het perfectioneren van alles waar we al de hele dag mee bezig waren. De laatste run is er echter een om snel te vergeten.. Door een error in het programma startte de robot niet eens, zelfs niet na een reset. Uiteindelijk hebben we besloten ons verlies te nemen, ook omdat de run met het laagst aantal punten niet meetelt in de eindscore. Enigszins gefrustreerd zijn we terug naar het hotel gegaan om de hele dag door te spreken. Wat ging goed, wat kan beter.. Na de flinke inspanning was het echt tijd voor wat ontspanning, een deel zocht dit op het strand terwijl een de rest zich even terug trok op de kamer om wat rust te nemen. Rond de klok van 7 begon de nieuwe uitdaging; het diner.. Alweer naar dezelfde pizzeria was natuurlijk een optie maar dan wordt het wel heel eentonig, dus werd de zoektocht naar een geschikte eetgelegenheid gestart. Helaas hebben we niets geleerd van de eerdere dagen, want 7 uur is nog geen half 8, en dan gaan pas alle restaurants open. Na verschillende strandtentjes te hebben gecheckt zijn we, via een soort kleine kermis, terecht gekomen bij een pub waar op een uithangbord een grote hamburger stond. Dit moest het wel worden want in Italië eet je hamburgers! De Italiaanse taal beheersen we ook steeds beter, ofja google translate beheerst de taal erg goed.. Bestellen doen we gewoon lekker in het Engels natuurlijk. Onder het eten wordt flink gelachen en na het heerlijke hoofdgerecht worden ons een aantal suggesties gedaan voor het dessert. Hier zat helaas geen ijs bij (sorry mevrouw Stals..) maar wel overheerlijke tiramisu, crepes en aardbeientaart. Dit toetje beviel enorm goed! Met gevulde magen keerde we langs dezelfde weg terug naar het hotel om ons nogmaals te begeven aan de robot, opzoek naar de fout van de laatste run. Gelukkig bleek het maar iets kleins te zijn en kon de draad opgepakt worden waar we gebleven waren. Toch slaat de vermoeidheid na een intensieve dag snel toe en besluiten we om ons bed op te zoeken, morgen staan namelijk weer 4 runs op het programma. De tussenstand? Nou.. we staan op dit moment 10e met 599 punten, vlak achter de nummer 9 en relatief dichtbij nummer 8.. is er dus nog een kans om de finale te bereiken? Jazeker!! Voor nu gaat de robot op slaapstand, net zoals wij.. Dormi bene (slaap lekker!)

Geschreven door Groenewald