Zaterdag 16 juni, de wekker gaat vroeg.. erg vroeg. Vooral omdat de dag nog zo lang gaat zijn. Vandaag reist team Jup naar Montreal voor het WK Robocup, en wat een reis zou het gaan worden. Om 10 uur verzamelen we om vervolgens met de auto naar Dusseldorf te vertrekken. Alle koffers in de auto's. natuurlijk de robot mee en off we go! Na ruim een uur komen we aan bij het eerste vliegveld van vandaag, waar we met ruim 3 uur tot het vertrek, rustig in kunnen checken. Eigenlijk was dat wel prettig, alles goed kunnen overleggen, zonder enorme rij onze bagage afgeven en de tijd hebben om rustig afscheid te nemen. Onze mannen kijken vol verbazing om zich heen, vooral als we na de douane richting een stukje door een lange gang lopen waar de eerste vliegtuigen buiten te zien zijn. Nou goed, we zoeken een plekje op bij een van de restaurantjes en besluiten wat te lunchen, ondertussen is het namelijk al rond 12 uur en hebben de zenuwen plaats gemaakt voor een hongergevoel. Toch wel gek, je hoort vaak dat, eenmaal achter de douane, je veel tax free kunt kopen en dus goedkoper is, waarom is het eten dan toch zo duur..? Ook hier wordt vol bewondering naar alles gekeken en staan Bas en Gijs al snel weer foto's te maken van de grote vliegtuigen die klaargemaakt worden voor de volgende reis. Met nog 3 kwartier tot ons vertrek besluiten we eens te gaan kijken bij de gate, wie weet kunnen we al naar binnen. Tot onze verbazing zijn we de eerste bij de gate, dit wordt echter erg gek wanneer er op het scherm staat dat de boarding al lang bezig is maar er niemand bij de gate is. Oh nee, een wijziging! Snel naar de andere kant waar we onze weg opnieuw door alle winkeltjes moeten vinden om uit te komen bij de juiste gate, gelukkig zijn we niet te laat. Omdat we reizen met een tussenstop in Parijs vliegen we met een klein vliegtuigje vanuit Dusseldorf. Deze staan niet bij de gate maar we worden per bus naar het vliegtuig toegebracht. Johan (de buschauffeur, geen idee of dit ook echt zijn naam was maar we vonden 'm wel een Johan) brengt ons naar de Hop waar we onze reis mee beginnen. Helaas, Hop staat in deze voor een klein vliegtuigje waarvan er dagelijks zo'n 600 door europa crossen, en dus niet voor het ingredient van een glas bier. We zoeken onze plekken op en maken ons klaar voor de eerste meters in de lucht. Ook hier wordt met grote ogen gekeken naar wat er allemaal gebeurt.

Na een uurtje vliegen, ook wel opstijgen en dalen, arriveren we in Parijs. Hier staan nog veel meer grote vliegtuigen en, misschien nog wel belangrijker; gratis te gebruiken playstations! De 3 uur die we moeten wachten vliegen voorbij, er wordt voetbal gekeken en uiteraard gegamed. Iets te drinken en wat snoep mag hier dus niet ontbreken. Omdat onze koffers voor ons van de eerste naar de tweede vlucht gebracht worden hebben we het best relaxed zo. Ons vliegtuig staat al de hele tijd voor ons, ideaal want alles is netjes op tijd klaar om te vertrekken. Hier zitten we wel met iets meer mensen dan in de Hop, i.p.v. 4 mensen naast elkaar wel 10! Iedereen heeft een eigen soort tv/tablet in de stoel voor zich en we krijgen allemaal een dekentje, koptelefoon en kussentje. De vlucht duurt dan ook 7 uur en 50 minuten dus deze komen goed van pas. Al snel wordt ons wat te drinken aangeboden en krijgen we de menukaart. De bekende "chicken or pasta" vraag passeerde hier ook weer, wat natuurlijk niet gek is. Na het eten worden wat films gekeken, spelletjes tegen elkaar gespeeld via de tablet en af en toe een oogje dicht gedaan, We krijgen nog een soort van ontbijt wat toch best gek is omdat we een uur later landen en de lokale tijd dan 8 uur 's avonds is. We lopen richting de douane en verwachten een massa aan mensen en rijen langer dan in de Efteling maar vol verbazing waren we meteen aan de beurt! Met ons paspoort en de reeds aangevraagde ETA werd een strookje afgedrukt dat weer gecontroleerd werd door een van de douaniers. Ook hier verloopt alles soepeltjes, nu maar hopen dat de koffers op de juiste vlucht zijn gezet. Wachten, wachten.. dat lijkt toch langer te duren dan dat het daadwerkelijk duurt maar dan toch! Daar komen ze! Wanneer de totale bepakking verzameld is zoeken we de weg naar de uitgang.

Omdat ons hotel niet direct aan het vliegveld ligt (gelukkig niet trouwens!) zijn we nog niet helemaal op de plek van bestemming. We staan te wachten bij de taxi plekken maar alles rijdt aan ons voorbij. We besluiten om het openbaar vervoer te verkennen en met de bus richting " Down Town Montreal" te reizen. Helaas is Johan (uit Duitsland) niet meegereisd en dus moeten we verder met een andere buschauffeur. Ook deze man is erg aardig en behulpzaam, vraagt ons naar de robot en lijkt oprecht geïnteresseerd. Na een 40 minuten durende busrit stappen we ergens in Montreal uit en is het nog een kwestie van een paar minuten lopen. Tot dusver was de vermoeidheid nog geen probleem maar de avond valt ook in Montreal en daarmee vallen de oogjes ook al een beetje mee dicht. Ons hotel is niet echt een hotel, meer 3 herenhuizen naast elkaar, omgebouwd tot verschillende ruime slaapkamers met op sommige verdiepingen een gezamenlijke badkamer. Hier worden we verwelkomd door de huisbaas en krijgen we allemaal onze sleutels voor de voordeur en de kamerdeur. We spreken af nog even 10 minuutjes samen te zitten om de volgende dag door te spreken zodat we weten wat de bedoeling is.
Dag 1; check,
lokale tijd: 23:00 uur,
Nederlandse tijd: 05:00 uur,
Moe: check,
Standby: wordt geactiveerd in 3,2,1....

Geschreven door Groenewald