31-05-2018, dag 4.
Donderdag, de een-na-laatste, of laatste dag voor ons om onze robot aan het werk te zetten. Alles hangt af van de resultaten van vandaag. Wederom begint de dag gezamenlijk aan het ontbijt, waar nu heerlijke broodjes liggen i.p.v. het net iets te droge brood van de vorige dagen. Hoe langer we blijven, hoe beter het wordt dus (benieuwd naar het buffet op zaterdag..)! De eerste run van deze dag staat al vrij vroeg gepland; kwart over negen. We vertrekken daarom op tijd en zorgen dat alles nogmaals bekeken kan worden alvorens we de arena als ware roboticagladiatoren dienen te betreden. Onze voorgangers zijn de koplopers uit de competitie, best gek want dit is dus een Italiaans team, je zou zeggen die doen alles op het gemak maar ineens kan alles toch best op een aardig tempo. Dan is de beurt aan ons, we stellen de robot op en kiezen de plekken voor de checkpoints. Tegen alle verwachtingen in krijgen we erg veel moeite met stukken uit het parcours, de robot wil maar niet bergop rijden. Halverwege de heuvel blijft deze stil staan en ondanks de sterke pogingen wil het niet lukken. Bij een tweede poging bewijst onze robot nogmaals een echte Limburger te zijn door van de baan te vliegen, tjah wat kunnen we zeggen.. Het ontwijken van een obstakel is ons ook niet gegund want de robot gaat gewoon in een ander gedeelte van het parcours verder. Hadden we dit aan zien komen? Nee.. Baalden we? Absoluut.. De tweede run bleek van een vergelijkbaar kaliber te zijn als de eerste. Alles leek gunstig maar onze robot dacht hier anders over. Na meerdere pogingen bleef het steeds net niet lukken waardoor belangrijke punten gemist werden. Wel hebben we, met wat geluk, een bal in de corner weten te duwen wat weer extra punten oplevert in de laatste kamer. Gisteren voelde we ons sterk en goed, vandaag begrijpen we een beetje hoe het Nederlandse mannenelftal zich voelt..: het lijkt goed best te kunnen maar het realiseren is toch lastiger dan gedacht. We besluiten ook deze run snel te vergeten en kort te lunchen om vervolgens aan de slag te gaan voor de derde run. Helaas hebben de geboden handvaten van de coachvoorziening niet geholpen want de geplande run startte al om half 2, i.p.v. het geplande kwart voor drie volgens het schema. Dit zorgt voor een onrustige gevoel en resulteert opnieuw in een lagere scoren dan verwacht. We besluiten alles los te laten, te focussen op de punten die goed gaan en voor de laatste run alles op de onderdelen te zetten die lukken. We willen de arena met opgeheven hoofd verlaten, dat is het doel. Spannend is het natuurlijk wel, waar gaan we ons op concentreren, wat zal waarschijnlijk lukken en wat niet.. We besluiten om de punten te pakken op de stukken met de groene blokjes en het ontwijken van een obstakel. In het parcours zit een dubbele heuvel, extra hoog dus. Hier wordt flink op geoefend maar het bergaf rijden lukt niet zoals gehoopt. Toch is onze laatste run een goede, we hebben bijna 200 punten te pakken! Dit betekent voor ons dat we geëindigd zijn op de 11e plek op het EK, helemaal niet verkeerd als je je realiseert dat dit pas het eerste buitenlandse kampioenschap is van dit team! We praten nog wat na en komen onze Duitse vrienden weer tegen, zij komen morgen wel nog in actie want de twee teams hebben het goed gedaan. 1e en 3e in de soccer competitie. Wij besluiten daarom dan ook dat zij onze support morgen wel verdienen, hier komt later meer over. Na de briefing over de teams in de finale (de top 6 van de afgelopen twee dagen) lopen we met opgeheven hoofd terug naar het hotel. We zijn het erover eens, dit is een super ervaring met ontelbare leermomenten en wat hebben we het eigenlijk toch goed gedaan! We zijn trots, tevreden en hebben een goed gevoel.. dat is wat telt! Terug in het hotel spreken we af even te ontspannen en rond half 8 onze favo Italiaan een bezoekje te geven. Helaas is deze vandaag dicht waardoor we genoodzaakt zijn een andere plek te vinden om ons te voorzien van een welverdiend avondmaal. In het winkelcentrum ligt een uit de kluiten gewassen eettent, iets waar we ondertussen toch wel nieuwsgierig naar zijn. De kaart varieert tussen Italiaanse en internationale gerechten. De keuze van vandaag lijkt op die van gisteren, Luuc besteld een overheerlijke pasta en de rest gaat voor de hamburger. Ook nu wordt flink gelachen en nagepraat over ons avontuur, de spanning is er duidelijk af. We genieten van alle leuke en mooie momenten die we tot nog toe hebben meegemaakt en besluiten daarom om ons nog wat extra ontspanning te gunnen in de gamehal. Hier blijven we langer hangen dan gedacht maar ach, het was zo leuk! Eenmaal terug in het hotel bleef nog een taak voor morgen over: geschikte outfits maken om de Duitse teams aan te moedigen. In de supermarkt hebben we kookschorten gekocht in de kleuren geel/rood (wat met zwart natuurlijk perfect bij Duitsland past) en deze worden rijkelijk versierd met tekeningen en aanmoedigende kreten. We vermaken ons kostelijk tijdens het produceren van de outfit en wanneer in de spiegel gekeken wordt ontstaat al snel het idee om het schort over de rug te dragen. Het lijkt wel een soort van superheldencape, maar dan speciaal. De teams weten nog van niks dus we zijn erg benieuwd naar de reactie morgen. Voor nu, tijd voor een welverdiende nachtrust en morgen toch nog even naar de finale..

Geschreven door Groenewald