Na wederom een frisse nacht vertrokken we in de ochtend naar Angelo Kastro, een grote ruine van een fort bovenop een enorme berg. Het fort is altijd erg belangrijk geweest voor de berscherming van Corfu. Vanwege de ligging kon men vanaf Angelo Kastro de vijanden van ver al zien aankomen die afkomstig waren vanuit het westen (met name de Italianen dus).
Tegenwoordig is het fort een vervallen ruine waarvandaan je een prachtig uitzicht hebt. Onderweg. Naar het fort vertoonden de docenten weer indrukwekkende stuur- en vooral schakeltalenten door het bergachtige gebied, waarbij de eerste versnelling vaak gebruikt werd. Een ander opvallend verkeerselement was dit keer een stoplicht, dat maar liefst om de 7 minuten en seconden wisselde van rood naar groen. De weg liep door een smal dorpje waar echt niet veel toeristen verkeer doorheen kon trekken. Eenmal aangekomen bij het fort stond ons een flinke klim te wachten. Toen we allen de lange weg omhoog hadden volbracht (Beij en Stals sloten de rij..) genoten we van de omgeving en keken we in de verte of we iets van de Medicane zouden kunnen ontwaren. De wolken waren indrukwekkend maar meer was er niet te zien. We dwaalden rond door de ruine en keken in de diepten naar beneden, wat een bijzondere plek!
Na de afdeling gingen we weer de auto's in en mochten de docenten weer aan de (versnellings-)bak. Niemand zal het hen dan ook kwalijk nemen dat ze even een dutje deden toen we waren aangekomen op het strand van Paleokastritia. De leerlingen mochtrn even rondkijken in het dorpje en een bezoek brengen aan het lokale klooster, gelegen op, hoe kan het ook anders, een flinke heuvel.
Rond half 3 verzamelden we weer en gingen we aan boord van een bootje. Vanaf de zee konden we goed zien hoe de kracht van het water en de wind hadden geleid tot erosie. Het gesteente in de baai is flink afgesleten.
Ook konden we veel onder water zien. Door de helderheid van het water konden we soms tot wel 8 meter diep kijken en zagen we verschillende soorten vissen zwemmen. Ook gingen we met het bootje enkele grotten in om te kijken naar de effecten van het licht op het water. Na drie kwartier keerden we weer terug naar het vasteland. Gezien de tijd reden we weer terug naar het hotel. Inmiddels had iedereen een goede honger gekregen, tijd voor een diner!
De avond werd afgesloten met een wandeling door de haven. We keken onze ogen uit naar alle dure jachten die hier voor anker lagen.. dromend over het hebben van een groot jacht gingen we de nacht in...

Geschreven door Groenewald