In Negombo leven veel mensen van de vis. Er wordt met een paar mensen in kleine vissersbootjes met sleepnetten gevaren. Ook zijn er halve catamarans, een smal bootje met één zijbootje. De visser zit op een planken platformpje tussen de 2 bootjes in. De visvangst wordt 's morgens al vroeg op het strand binnengehaald. Zowel mannen als vrouwen zijn druk bezig de tonijn en garnalen te verwerken. De gefileerde tonijn wordt opengelegd op grote stukken zeil om in de zon te drogen. Het was al vroeg warm, dus dat drogen zal vast snel gaan. Het is een bedrijvig tafereel, er wordt gesjouwd met netten, bakken, vis en weegschalen. Langs de straat wordt er al heel wat verkocht. Ook de bakker rijdt met zijn tuktuk langs en laat een vrolijk herkenningsmelodietje horen (Een elektronisch Für Elise).
Wij vertrekken met de chauffeur naar het noorden. Het ene dorpje gaat over in het volgende dorpje. Keurig onderhouden katholieke kerken, nog uit de tijd dat de Portugezen hier de macht hadden. Ook islamitische wijken waar gesluierde vrouwen lopen en moskeeën staan. Dit wordt weer afgewisseld met een boeddhistische stoepa of boeddha-beeld.
Er zijn veel kokospalm-plantages die nog stammen uit de koloniale tijd. Uiteraard staan er langs de weg stalletjes waar de noten gekraakt worden. Het is een waterrijk gebied dus ideaal voor de teelt van rijst. Men heeft twee oogsten per jaar. Sommige velden zijn net geoogst, de restanten worden platgebrand en de rijst ligt op het hete asfalt te drogen.
De tussenstop is bij de Munnesvaram hindoetempel. De hindoes hebben vele goden, elk met hun eigen kosmische krachten. Bezoekers moeten voor het betreden van de vaak kleurrijke tempel hun schoenen uitdoen. Je mag ze zelfs niet in je hand houden, ze moeten echt buiten neergezet worden. De gelovigen brengen o.a. bloemen als offer en luisteren naar de monnik die hardop religieuze teksten opzegt. Het was een vredige ceremonie, totdat het tien uur was en er een klokkenspel klonk. Stomverbaasd herkende ik het deuntje van de Big Ben in Londen...
Vanmiddag stond een heilige boeddhistische plaats op het programma, Mihintale. Dat is een bergtop en wordt gezien als de plek waar het boeddhisme op Sri Lanka van start ging. Op de berg kwamen woonwijken voor de monniken. En er waren 68 grotwoningen waar ze zich konden terugtrekken. Ze zijn opgeknapt en tegenwoordig worden ze verhuurd aan toeristen.
Er is een lange trap omhoog met 1480 treden. Gelukkig kun je het eerste stuk overslaan door met de auto naar de 2e parkeerplaats te rijden. Bij de parkeerplaats zijn heel wat aapjes en zolang er bezoekers komen is er wel wat te schooieren. Een stuk minder klimmen was heel fijn, want er volgden nog heel wat treden tot bovenaan bij de Maha Seya stoepa. En dat bij een temperatuur van 37 graden! Ook hier moesten halverwege de schoenen uit, maar je mocht wel sokken aan. Om uitglijden te voorkomen hadden we sokken met nopjes op de zolen mee. Heel fijn want door de zon waren de traptreden en stenen rondom de stoepa gloeiend heet.
Ons hotel ligt aan het Nuwara Wewa meer. Dat is een groot meer met een prachtige natuur. Grote groepen vogels vliegen over en laten van zich horen. Veel aalscholvers en verschillende soorten reigers, net als de Sri Lankanen op zoek naar vis.

Geschreven door Frouke.en.Albert.op.reis