Het ontbijt was uitstekend, brood, ei, pannekoekjes met zelfgemaakte jam en fruit. Voor de bruine bonen hebben we vriendelijk bedankt. Er stond zelfs heel sfeervol een kaars op tafel.
Vandaag zouden we met een Engelstalige gids de omgeving bekijken. Maar de gids kende precies 4 woordjes Engels: what is your name. Dankzij de vriendelijkheid en de vertaalapp van onze geweldige chauffeur wisten we wat we gingen doen. Jammer, want we hebben nog zoveel onbeantwoorde vragen en geen WiFi om te googelen. Bij het afrekenen hoefden we de maaltijden niet te betalen. We vermoeden dat de chauffeur dit ter compensatie voor ons geregeld heeft.
Toch hebben we veel gezien en een goede indruk van de omgeving gekregen.
De Ixil driehoek bestaat uit 3 dorpjes die in een driehoek in de bergen liggen: Nebaj, Chajul en Cotzal. In deze dorpjes wonen de traditionele Maya's die nog hun eigen Ixil taal spreken. De Ixil Maya's hebben zich hier 36 jaar fel verzet tegen hun onderdrukking en hun vernietiging. In 1949 begon deze oorlog en er zijn 200.000 Maya's gedood en er waren 50.000 vluchtelingen. In 1982 kwam er vrede. Pas in 2013 heeft de regering erkend dat dit een genocide was.
We startten in het dorpje Chajul. De vrouwen dragen hier rode rokken met een lichte streep erop, gekleurde blouses en hebben vaak hun haar in een band gedraaid met een opgevouwen sjaal erop. Zelfs kleine kindertjes liepen in klederdracht. Ondanks hun vaak armoedige huisjes zag iedereen er verzorgd uit.
Zoals wij naar de dorpsbewoners keken, keken zij ook naar ons. Op een gegeven moment riep een kindje hard: oh grandes, altos! Vrij vertaald: die mensen zijn zó groot (hebben zo lang gegroeid), die zijn vast oud! Wij bevestigden dat lachend met Si!
Bij Chajul gingen we nog naar de heilige Maya plaats op de berg San Andrés. De Maya's zoeken altijd een hoge plek op, dus het was klimmen via een smal pad. Er lag hier ongelooflijk veel afval, heel smerig. Terwijl we de eerste dagen juist vonden dat Guatemala zo netjes en opgeruimd was. Bovenop de berg hadden we een mooi uitzicht op Chajul. Op een rots smeulden wat offerrestanten. Men dankte op dit moment voor de oogst.
Achter de bergrug waar we op uitkeken ligt Cotzal, dat was de volgende bestemming. Ook hier wandelden we door het dorp en bezochten de kerk. De markt was erg kleurrijk en natuurlijk zagen de vrouwen er weer mooi uit in hun klederdracht. De chauffeur werd gebeld dat het Maya-museum in Chajul nu open was en we mochten komen. Dus we gingen terug naar Chajul. Het museum was erg klein maar toch interessant. Veel keramiek, oude voorwerpen, houten deuren en pilaren, kleding en een soort sauna. We hopen dat men ooit een betere expositieruimte krijgt, voordat alles nog verder onder het stof komt.
Het laatste dorp dat we bezochten was Nebaj. Opvallend in de kerk was dat er 2 beelden van Jezus met het kruis waren. De ene Jezus had een blanke huidskleur en de andere een donkere. Het beeld van Maria was gekleed met de kleuren van de klederdracht uit Nebaj. Omdat het museum in Nebaj gesloten was reden we weer terug naar de haciënda.
Het avondeten was weer heerlijk klaargemaakt met verse produkten. Dat zullen we de komende dagen vast missen.

Geschreven door Frouke.en.Albert.op.reis