Het is leuk om 's morgens voordat de meeste toeristen buiten komen nog even het dorpsleven te bekijken. Zo vroeg een man of we iets wilden opschuiven op het stenen bankje en liet een doosje met zwarte en witte ronde platte steentjes zien. Toen zag ik dat er in het bankje drie vierkanten gekrast waren. De mannetjes gingen een spelletje doen, een soort Chinees dammen.
Volgens het programma moesten we drie uur rijden en zouden we een stop maken voor een bezoek aan een theeplantage.
Maar de rit over de snelweg ging snel en de stop kwam na anderhalf uur. Het bleek een rookstop van 10 minuten te zijn op een parkeerplaats langs de weg. Daar was inderdaad een vrouwtje thee aan het plukken op een kleine plantage.
Het viel niet mee om het hotel in Cheng Yang te bereiken. Allemaal geparkeerde auto's van toeristen. Gelukkig vond de chauffeur nog een gaatje bij ons hotel en parkeerde na zes keer steken heel knap langs de weg.
Het hotel is een mooi oud houten gebouw en onze kamer heeft een prachtig uitzicht op de Linxi rivier, maïs, bonen, bloeiende zonnebloemen en rijen theestruikjes. Met de houten huizen en een berg op de achtergrond is het idyllische plaatje compleet.
Natuurlijk liepen we het dorpje in naar èn over de beroemde Yongji Bridge. Het is een overdekte houten Wind- en Regenbrug met drie stenen peilers in het water en vijf torens. Hij is 67 m lang en 10 m hoog. Men heeft van 1912 tot 1924 aan de brug gebouwd, misschien dat dat de reden is waarom hij nog steeds stevig staat. Omdat de brug op de Unesco Wereld Erfgoedlijst staat is hij hier natuurlijk enorm geliefd. De hele brug staat dan ook vol met toeristische verkoopkraampjes. Bij de brug stonden meisjes in traditionele kleding op de trap. Zij versperden de doorgang met een rood lint. Eerst een slokje rijstwijn (en betalen), maar ik mocht ook zonder wijn door. Wij liepen door naar Ping, een wat rustiger dorpje met een grote Drumtoren. Voor de toren stonden veel vrouwen in traditionele kleding, er zou duidelijk iets gaan gebeuren. Er werden vlonders, krukjes, houten hamers en lappen stof klaargelegd. Inderdaad werd er even later een voorstelling gegeven. De vrouwen deden alsof ze met de hamer het doek bewerkten. Ik heb weer wat gefilmd. Maar ook hier viel ons het onbeschofte gedrag van de Chinese toeristen op. Terwijl er opgetreden werd liepen een paar mensen naar de vrouwen toe, pakten een houten hamer die er lag en poseerden tussen de vrouwen om op de foto te gaan. Ze bleven er nog heel rustig zitten om lang op de foto te kunnen. In onze ogen een afschuwelijke vertoning!
Tussen alle goedkope souvenirkraampjes waren ook vele theewinkeltjes. Natuurlijk heb ik in China al heel wat thee gedronken en lang niet alle thee vond ik lekker. Hier was een goede gelegenheid om de verschillende soorten te ruiken en proeven. Het meisje liet me keurig ruiken en ik wilde graag twee soorten proeven, een zwarte fijne thee en een witte. Ze schonk het hete water op de thee in een kannetje en schonk dat in een ander kannetje. Dat ging steeds van het ene in het andere kannetje tot de thee op proeftemperatuur was. We mochten het proeven uit heel kleine glazen theekopjes. Ik vond de zwarte thee het lekkerst, dat bleek thee van de vroege jonge blaadjes te zijn en je zou er van binnen warm van worden. Vervolgens pakte ze een in goud papier verpakt balletje. We hadden al heel wat potten met zulke balletjes gezien maar wisten niet wat het was. (In Nederland zouden we denken aan Mozartkugeln.) Er bleek een Tangerine (een soort klein mandarijntje) in te zitten. Er was een kapje afgesneden dat er los op lag en het was gevuld met thee. Ook daar maakte het meisje thee van. De vrucht werd zacht in het warme water en ze drukte deze flink uit. Deze thee zou helpen bij een zere keel. Via de vertaalapp konden we allebei zeggen en vragen wat we wilden, ideaal. En natuurlijk moesten er over en weer foto's gemaakt worden.
Onze kamer heeft een heerlijk balkon, dus we konden daar de rest van de middag lekker relaxen. Het restaurant van het hotel bleek ook lekkere Chinese gerechten te hebben dus we hoefden de dorpsdrukte niet meer in.

Geschreven door Frouke.en.Albert.op.reis