Na een goed westers ontbijt stonden we met onze bergschoenen klaar voor de trekking. Onze gids was Mee, een vrouw die goed Engels sprak en al 20 jaar gids was. Ze loodste ons tussen de huizen door over trappetjes en paadjes die we nooit zelf gevonden hadden.
Ze vertelde dat er zoveel toeristen waren omdat de rijst nu op zijn mooist is. Volgende week start de oogst en veranderen de goudgele terrassen in platgebrande stoppelvelden. Het is dit jaar een goed oogstjaar, vorig jaar was de opbrengst maar de helft doordat het teveel geregend had. Er wordt hier 1x per jaar rijst verbouwd, van mei tot oktober. 's Winters is het te koud, het kan dan -5 graden worden en het sneeuwt. De hier verbouwde rijst is alleen voor lokale consumptie, maar er worden wel contracten met de hotels afgesloten. Een familie heeft de rijstterrassen niet in bezit, maar 70 jaar in gebruik. Dan worden ze allemaal opnieuw verdeeld en iedereen ziet er op toe dat het eerlijk gebeurt. Want hoger gelegen terrassen zijn minder productief dan wat lager gelegen terrassen. En ook kan het ene stukje grond het water beter vasthouden dan het andere. Kortom, rijst verbouwen is nog niet zo gemakkelijk.
Door de bergen lijkt het hier heel hoog te zijn, maar we zitten maar op 800 meter boven zeeniveau. We merkten duidelijk dat we bij al die traptreden meer lucht hadden dan bij het bezoek aan de kalkterrassen op 3000 m hoogte.
Het ene uitzichtpunt was nog mooier dan het andere en ik bleef maar foto's maken. Bij het oude dorpje Longji kwamen we op een brede weg. Een elektrisch wagentje reed met toeristen de berg op en af. Er werden grote nieuwe hotels gebouwd. De grond is wel eigendom van families en een familie kan grond verkopen aan de ontwikkelaar die er een hotel neerzet. Men is er zich gelukkig al wel van bewust dat hiermee het authentieke van het dorp verdwijnt. In het dorpje was een leuk en informatief museum. Ook bezochten we een oud huis waar een vrouwtje van 82 woont. Beneden waren de dierenverblijven en boven de woonkamer met 2 stookplaatsen en een paar slaapvertrekken.
We lunchten (noedelsoep) in het oude dorpje, met ook hier een mooi uitzicht. De foto's spreken voor zich.
Al met al hadden we vijf uur rondgetrokken toen we weer in het hotel terugkwamen.
Omdat Alberts aansteker het begeven had (tja, goedkoop Chinees product...) liepen we maar weer alle trappen naar beneden naar een winkeltje bij de parkeerplaats. Uiteraard ook weer terug omhoog, met een paar stops want we moesten met een paar Chinezen op de foto.

Geschreven door Frouke.en.Albert.op.reis