De trein van Mashhad naar Kerman stond vaak even stil zonder duidelijke reden. De trein was minder luxe en een stuk ouder dan op de heenreis, maar de bedden waren iets breder. Zodra het licht was konden we zien dat het landschap was veranderd in een kale vlakte. We zagen zelfs een groep dromedarissen lopen. Lemen huisjes met koepeldaken en resten van karavanserais. Met ruim een uur vertraging kwamen we aan in Kerman. Een taxi was snel geregeld, het was een behoorlijk eind naar het guesthouse. Daar werden we ontvangen met lekkere thee in een prachtig ingericht appartement.
De guesthousemanager moest toevallig naar het oude centrum en ze vroeg of we mee wilden rijden, ideaal.
We bekeken eerst de ingangen (iwans) en binnenplaats van de Masjed-e Jame moskee. Grote poorten vol met tegeltjes waarin verschillende tinten blauw zijn verwerkt. De Bazar-e Bozorg of Bazar-e Vakil (bazaar van de Regent) ligt ernaast. De bazaar is gebouwd tijdens de Safavidendynastie, een machtig verbond van Turkse stammen uit Azerbeidjan o.l.v. sjah Ismaël I (1501-1524) die het sjiisme tot staatsgodsdienst maakte. In de tijd van de Kadjaren (na 1796) werd het verbouwd. De afgelopen jaren is er al veel aan de bazaar gerestaureerd. De hoofdstraat van de bazaar is één kilometer lang maar er zijn vele zij-steegjes met pleintjes. Het is ontzettend mooi om hier te lopen en te kijken. We zagen ook verschillende mensen van de Baluchi stam, onder hun zwarte chador hadden zij fleurige kleding. De mannen in een witte broek met heel laag kruis en een lange bloes er over. De foto's spreken verder voor zich.
We bezochten het kleine muntenmuseum, ontstaan op een plek waar vroeger munten geslagen werden en daardoor heeft men daar veel oude munten gevonden. De munteenheid Rial is zoveel in waarde gekelderd dat men geen munten meer gebruikt maar alleen nog papiergeld heeft. Het museum ligt in het 17e eeuwse complex dat voor Ganj Ali Kahn (1596-1621), de provinciegouveneur van Kerman werd gebouwd. Omdat alles dichtging voor de middagpauze gingen wij ook eten en pauzeren. Om vier uur kwam er weer leven in de bazaar en konden we naar het badhuismuseum van dezelfde gouveneur, de Hammam-e Ganj Ali Kahn gaan. Prachtig gerestaureerd en door middel van wassen beelden werd getoond hoe het daar was. Het badhuis was alleen voor mannen. Verschillende baden voor verschillende beroepsgroepen. Het badhuis voor vrouwen lag apart aan de achterkant van het mannen badhuis. Daar stonden poppen met verschillende klederdrachten, leuk om te zien.
We kochten nog wat drinken en men maakte meteen weer een praatje. Toen een man vroeg om ons e-mail- en Facebook adres omdat hij naar Nederland wilde emigreren zeiden we dat we daar te oud voor waren (leugentje om bestwil). En we liepen maar gauw naar de taxi om naar het guesthouse te gaan.

Geschreven door Frouke.en.Albert.op.reis