Vanmorgen namen we afscheid van de haciënda en het prachtige plekje. De volgende plaats waar we naar toegaan is Lanquin, 6 uur rijden.
Het was een route door de bergen, dus heel veel bochtjes draaien en mooie vergezichten. Er groeien veel verschillende bomen, een soort dennen, maar ook loofbomen. Waar kon werd er van alles verbouwd. We zagen o.a. bananen, suikerriet en koffieplantages. Guatemala is bekend om zijn koffie.
Op de meest afgelegen bergtoppen stonden huisjes of lagen dorpjes. Onvoorstelbaar dat men daar kan wonen en men daar ergens werkt en daaruit inkomen krijgt. Natuurlijk waren er ook mooie grote huizen met gekleurd pleisterwerk. Een groot contrast met de huisjes van adobe (klei) stenen. Voor zo'n huisje staat buiten een blauwe wasbak met een kraan. Maar die luxe geldt niet voor iedereen. Veel vrouwen liepen met een wasmand op hun hoofd en deden de was dus in de gemeenschappelijke wasplaats.
De meeste Guatemalanen vervoeren zich met een tuctuc. Deze karretjes zijn snel en wendbaar en de motor is krachtig genoeg om de bergen op te komen. Maar in een pick-up kunnen veel meer mensen tegelijk. Het leek wel of ze zo nu en dan gestapeld waren.
De wegen zijn zo stoffig dat wij begrijpen waarom de mensen hier nog steeds een mondkapje dragen.
Tot nu toe zien we elke dag enorm veel straathonden. Ze scharrelen binnen en buiten het dorp rond en moeten zelf voor hun kostje zorgen. Voor ons een zielig gezicht, maar het hoort hier blijkbaar bij het straatbeeld.
Het wegdek was lang niet altijd geasfalteerd en er werd veel aan de weg gewerkt. Vrachtauto's volgeladen met stenen en grind reden af en aan.
In de dorpjes droegen de vrouwen weer steeds andere klederdrachten en de kinderen droegen frisse schooluniformen. Heel veel vrouwen liepen met kindertjes in een draagdoek op de rug. Volgens mij is hier een echte babyboom.
Na 6 uur rijden kwamen we in Lanquin, Guayaha Glamping. Volgens onze voucher zouden we een standaardkamer met eigen badkamer in het hoofdgebouw hebben. Er bleek echter een tent voor ons gereserveerd te zijn en dit kon niet omgeboekt worden. Het is wel een mooi plekje middenin de natuur. Het is hier 's avonds onverlicht dus we hebben de zaklamp maar vast te voorschijn gehaald.
Wie had dat gedacht dat Albert ooit nog in een tent zou slapen...

Geschreven door Frouke.en.Albert.op.reis