Klokslag 8 uur werden we door een Engelstalige gids opgehaald bij ons hotel. In Beijing staan overal oranje, gele en blauwe fietsen waar je gebruik van kunt maken. QR code scannen en dan ging het slot er af. Ze werken hier heel veel met QR codes. De fietsen fietsten prima en de remmen deden het goed, extra belangrijk hier! De gids kwam uit Mongolië, we hebben al meer mensen gesproken die daar vandaan kwamen. Hij had op een privé school Engels gestudeerd en was goed te volgen. We gingen eerst naar de Drum- en de Belltoren. Deze twee gebouwen staan op de noord-zuid lijn in het verlengde van de Verboden Stad. Het Olympischorp staat daar ook weer in het verlengde van. Daarna fietsten we door smalle hutongs (sraatjes met oude huisjes). Voor de Olympische Spelen van 2008 zijn er veel hutongwijken met de grond gelijk gemaakt voor alle nieuwbouw. Na veel protesten besloot men de laatste hutongs te beschermen. Er is nu een grootscheepse renovatie die 3 billion Yuan (4,3 miljard euro) kost. De hutongs zijn gebouwd in de Mingdynastie, rond 1420, toen Peking de hoofdstad werd en er woningen voor de regeringsambtenaren moesten komen. We hebben een oorspronkelijke hutong van binnen bekeken. Het zijn 4 huizen in een vierkant gebouwd met een binnenplaats (courtyard). Hier woonde één familie. De oudste generatie in het huis op het noorden, de zonen woonden in het huis op het westen, de dochters in het huis op het oosten. Waren er bedienden dan woonden die in het warme huis op het zuiden (zoniet, dan was het een opslagplaats). In de binnenplaats stonden fruitbomen. Omdat er te weinig grond was om nieuwe woningen te bouwen, ging men in de binnenplaats nieuwe woningen zetten. Er zijn nog maar 100 van deze oorspronkelijke huizen met een open courtyard over. Ze zijn eigendom van de regering en wil je er één kopen dan kost dat miljoenen euro's. Na overlijden of na 70 jaar vervalt het eigendom en gaat het terug naar de regering. De erfgenamen moeten dan ook weg. De huizen in de hutongs hebben geen eigen sanitair. Elke 150 m zijn er gezamenlijke toiletgebouwen. Ook deze zijn vernieuwd. Opvallend was dat de huizen wel airco hebben, overal hingen ze tegen de muren. Elk huis heeft maximaal maar drie kamers. Aan het aantal elektriciteitsmeters tegen de muur bij de ingang van een huis kon je zien hoeveel huisjes er binnenin waren. We telden er wel 20! Alleen oudere mensen willen nog in de hutongs wonen, de jongeren geven de voorkeur aan een appartement met sanitair.
Vervolgens fietsten we naar de Food Market. Vandaag was de markt een derde van de normale grootte omdat hij verbouwd wordt. Voor ons nog leuk genoeg om de verschillende soorten vis, fruit en groenten te zien. Je liep van de ene geur in de andere. Wat zag alles er netjes en verzorgd uit.
Na drie uur rondfietsen hadden we een mooi beeld gekregen van het dagelijkse leven in Beijing en zetten we de fietsen aan de kant van de weg bij het hotel terug. De gids zette ze op slot en scande de QR codes.
Om 12 uur werden we door een taxi opgehaald om naar het station te gaan. De treinkaartjes hadden we bij aankomst al gekregen. Ook in de stationshal moesten onze rugzakken weer af en door de scan, net als wij.
We waren nog erg vroeg, kochten wat snacks en wachtten In de grote stationshal. De vertaalapp is ideaal, een fijne manier om een vrouw die met mij op de foto wilde te vertellen waar we vandaan kwamen en wat we gaan doen. Ze gaf ons een lekkere appelkoek. Iedereen is heel behulpzaam en vriendelijk.
Een kwartier voor vertrek konden we in de rij staan en werd ons kaartje geknipt (handmatig). Ons kaartje moesten we afgeven bij het instappen. We hadden plaatsen 05 en 06 in de 11e wagon, een hardsleeper. Dat betekent de onderste twee bedden in een coupé van zes. Op de bedden ligt een dekbed en een kussen. Via een piepklein trappetje klimmen de bovenste reizigers omhoog (schoenen zijn uit). Boven onze hoofden liggen er dus vier Chinezen zachtjes te snurken...
Buiten Beijing komen we door een prachtig gebied met bergen. De gele rotsen steken mooi af tegen de blauwe lucht. De totale treinreis duurt 7,5 uur, dus we kunnen relaxen, met een Chinees muziekje op de achtergrond.
Zo nu en dan komt er een Knorr-luchtje langs. Dan heeft iemand voor zijn kant en klare noedelbakje kokend water getapt bij de ingang van de wagon.
Halverwege is er meer industrie tussen de bergen. Hoge rokende pijpen. Op een paar plaatsen zijn er zelfs zonnepanelen op de bergwanden. Om half zeven wordt het hier donker dus zagen we zo nu en dan alleen wat lichtjes in de verte.
Om 20.45 uur kwamen we in Datong aan. De chauffeur stond al te wachten. Datong is een grote moderne stad. Zo goed als alles hier georganiseerd is, zo slecht is het verkeer bij het station geregeld. Dringen en millimeterwerk! Maar na een half uurtje kwamen we hier in een prachtig hotel in het oude centrum. Fruit en thee op de kamer, wat willen we nog meer...

Geschreven door Frouke.en.Albert.op.reis