Eind januari ontving ik een digitale nieuwsbrief van de organisatie van de Kennedymars in Klarenbeek. Daarin lees ik dat er al zo’n 200 inschrijvingen zijn op de lange nachttochten (110 km en de Kennedymars). En dat je, als je met de trein komt, per legertruck van het lokale tuincentrum naar de startlocatie wordt gebracht. Ook is er bij de finish douchegelegenheid. Allemaal dingen waar ik blij van word. Ik krijg er steeds meer zin in! Ik ben blij met mijn keuze voor het lopen op trailrunschoenen en de trainingen verlopen bijna vlekkeloos.

Ja, zondag 18 februari liep ik de hele 50 km door de regen, dat was niet zo leuk. Na 2 km wilde ik al rechtsomkeert, maar je moet toch trainen nietwaar? De beloning zat in totaal verlaten straten: geen medemens of loslopende hond gezien. Wel een vos! Natuur ontwaakt als de wereld rustig is.
En gisteren liep ik de langste training van het program: 60 km. Veel zin had ik van tevoren niet. Na een tweede kop koffie ben ik dan toch maar gegaan. En gelukkig, toen ik eenmaal liep, voelde ik me prima. Het was in ieder geval droog, soms piepte er een straaltje zon door een gat in het wolkendek en de vogels zongen al vroeg in het jaar hun lied.
Ik heb twee rondes in Almere gelopen waarbij ik na 36 km thuis een kwartier kon rusten. Weer had ik geen zin om te vertrekken en weer zette ik me over dat gemekker heen. In de tweede ronde kreeg ik een verdwaald buitje op mijn kop en hoorde ik diverse deuntjes van vier mannen uit Liverpool in mijn hoofd. Sneller dan verwacht, in 9 uur en 8 minuten (exclusief pauzes), liep ik 60 km weg.

Ik heb nog enkele kortere trainingen te gaan in aanloop naar de Kennedymars. Ik vrees daarbij vooral de nachtelijke uren, de weersomstandigheden, mijn medewandelaars en de vermoeidheid. De kilometers vreet ik wel weg, mijn lijf is er klaar voor. Mentaal is het een mix van voorpret en tegenzin. Maar lopen zal ik!

Geschreven door Tjam-aan-de-wandel