O wat zijn de nachten koud! Brr brr brr. Vannacht ben ik meer wakker geweest dan dat ik geslapen heb. Toch zijn de nachten ook prachtig, want de sterrenhemels die ik de afgelopen week gezien heb, waren adembenemend mooi. De ochtenden zijn erger dan de nachten.

De ochtend:
Je worstelt het koude stijve lijf vanuit je slaapoutfit in je wandelkloffie, je trekt je wandelschoenen aan en harkt jezelf uit de klamme tent. Zo snel mogelijk koffie zetten, warm worden. Terwijl het water opstaat, probeer je wat in te pakken en dit doe je met groteske bewegingen en veel heen en weer geloop. Alles om het lijf op te warmen. Het inpakken schiet niet op met je koude stijve vingers waarin je het gevoel verloren bent. Pas na de koffie lukt het om ritsen dicht te zippen en gespen dicht te klikken. De eerste 5 km voel je je tenen niet en je neus is zo koud dat ie pijn doet. Maar dan komt de zon jou en de aarde opwarmen en je hebt weids uitzicht over het Groningse boerenland. Voor je het weet, loop je met een glimlach van oor tot oor door de velden, over de paden, en je bent de koude nacht en de klamme ochtend alweer vergeten.

Maar vannacht slaap ik lekker in een bed! Ik heb een studio met ligbad, keuken, tv en zonnig balkon in Bad Nieuweschans. Ik vier dat dit dag 75 van mijn reis is, ik vier dat ik 1771 km heb afgelegd, ik neem afscheid van het Noaberpad (Bad Nieuweschans is het begin-/eindpunt) en ik start met een volgend avontuur: het Nederlands Kustpad deel 3 (Groningen en Friesland) in combinatie met bezoeken aan de Waddeneilanden. Ik heb me al een beetje georiënteerd en het wordt spannend. Het grootste probleem zit bij Terschelling en Vlieland. Als ik wil voorkomen dat ik tussen die eilanden door terug naar het vasteland (Harlingen) moet, zal ik uiterlijk 30 september op Terschelling moeten zijn. Dat is de laatste dag van de zomerdienstregeling waarin er een rechtstreekse veerboot van Terschelling naar Vlieland gaat.

Dit wetende ben ik gaan plannen en puzzelen (wat ik gedurende deze reis altijd maar twee dagen vooruit deed, een enkele keer iets langer) en mogelijk is het mogelijk, als alles loopt volgens het plan. Ik hoop op niet teveel koude slapeloze nachten, ik hoop op geen gemiste veerboten. Het voelt als een mission impossible, maar laat ik als een Tjam Cruise deze mission possible maken!

Word ik nu te overmoedig? Is dit mijn slaaptekort?

Ok, morgenochtend, na een goede nacht slaap, ga ik de beslissing nemen. Wat ook betekent dat ik overnachtingen moet gaan boeken ed. Ik vind het helemaal niet leuk om alles vast te leggen, maar als ik dat in dit geval niet doe, hoef ik er niet aan te beginnen. De veerboot gaat niet elk uur. De overnachtingen op de eilanden zijn duur en de betaalbare vaak al vol.

Kortom, Tjam Cruise gaat er een nachtje over slapen.

Geschreven door Tjam-aan-de-wandel