Ik loop inmiddels al twee dagen op het Pieterpad, Nederlands bekendste Lange Afstand Wandelpad. De meeste mensen lopen deze route van noord naar zuid, van Pieterburen naar de St Pietersberg bij Maastricht. Omdat ik hem nu noordwaarts loop, komen de meeste wandelaars mij dus tegemoet. Na een aantal dagen Krijtlandpad waar ik geen andere wandelaars heb gezien, is dat even wennen.
Op de camping in Valkenburg zit ik net een biertje te drinken omdat de tent weer staat, als er een jonge meid naast mij komt staan. We raken aan de praat en nog voordat we elkaars naam weten, hebben we besloten samen een biertje te gaan drinken in Valkenburg. We eten er wat en we hebben een gezellige avond.
Hierna volgde een stormnacht waarin ik niet veel geslapen heb.
Verrot door het slaaptekort probeer ik in de ochtend een ei te koken, maar het waait nog steeds hard. Mijn gasstel dondert om, het gras eromheen vat vlam, maar ik weet het vuur te blussen voordat mijn tent af fikt, dus ik ben blij. Wel eet ik een snottig zachtgekookt ei.
Met Maureen loop ik via het Krijtlandpad naar het punt waar je het Pieterpad opkunt. Zij gaat daar zuidwaarts voor haar laatste etappe en ik ga naar Sittard. Alweer Sittard? Dat troosteloze Sittard? Jazeker! De route van vandaag komt zelfs 10 km lang exact overeen met dat van het Pelgrimspad wat ik al gelopen heb. Nu loop ik het de andere kant op en kan ik zeggen dat ik hele stukken niet herkende. Het kan er zo anders uitzien vanaf de andere kant. Ik ben enigszins enthousiast om naar Sittard te gaan omdat ik tijdens het wakker liggen vannacht via airbnb een appartement heb kunnen boeken voor 30 euro. Ik heb een bed! En ik verlang er in de eerste vijf kilometer al naar. Ik ben zo moe. Ik kom drie keer dezelfde drie Friezen tegen waar ik ook niet vrolijk van word. Ach, laat ik gewoon een baaldag hebben na een slechte nacht. Het blijft waaien, dus ik waai in ieder geval uit. Eenmaal in het appartement draai ik een was (yeah!!! Wasmachine!!!), douche ik (yeah!!! Privé badkamer!!!), warm ik bami babi pangang op (yeah!!! Magnetron!!!) en kijk ik De Slimste Mens (yeah!!! Tv!!!). Wat een heerlijkheden! Daarna slaap ik verrukkelijk met mijn uitgewaaide hoofd in nog zo’n heerlijkheid: een bed!
Uitgeslapen en fit, met fris ruikende kleding, loop ik Sittard uit. Ik weet nog niet waar ik vandaag eindig. De route is niet heel bijzonder, maar wel lekker vlak.
Ik merk aan meerdere dingen dat dit een veel gelopen route is:

• ik kom veel meer wandelaars tegen dan op de andere LAWs die ik op deze tocht bewandeld heb, en van alle leeftijden
• de route is uitstekend gemarkeerd (geen twijfelpijlen)
• er zijn veel bankjes, picknicktafels en vuilnisbakken langs de route
• maar helaas ook meer zwerfafval, want blijkbaar zijn wandelaars mensen en te fucking lui om hun troep mee te nemen tot aan een volgende vuilnisbak!! 😬
• en als je een mooi beschut plekje ziet voor een plasje, blijk je niet de eerste te zijn die dat een mooi beschut plekje voor een plasje oid vond🤢.

Het heeft dus zijn voor- en nadelen, zo’n bekend pad.

In Montfort kap ik ermee voor vandaag. Het is een redelijk korte etappe geworden (24 km). De benen willen best verder, maar de eerstvolgende mogelijkheid is ruim 10 km verderop. En in Montfort kan ik mijn boodschappen doen, dus het is ok zo.
Voor de receptie van de camping tref ik een meid die het Pieterpad (noord-zuid) loopt. De receptie is potdicht en verlaten, maar ze heeft gebeld en ze mag op het tentenveld gaan staan. De beheerder komt over een half uur. Ik volg haar en zet mijn tent alvast op. Maar inmiddels heb ik boodschappen gedaan, gegeten, gedoucht, thee gedronken en ben mijn tent ingekropen voor de nacht, maar de beheerder is nog niet geweest. Morgenochtend zijn laatste kans, anders ben ik weer aan de wandel!

Geschreven door Tjam-aan-de-wandel