Mi chiamo Tjamke, sono pellegrina. Viaggio a piedi da Amsterdam a Roma. Avete uno posto libero per stassera?

Als ik dit bericht (of een variant hierop) mail naar een pelgrimsaccommodatie, krijg ik in vaak geen antwoord. Stuur ik het met Whatsapp, dan is het meestal binnen een uur geregeld. Dat moet je even ontdekken hè?

Nu ik dit weet, reis ik min of meer op de bonnefooi. Een dag van tevoren inventariseer ik de opties en in de ochtend zoek ik contact voor een slaapplek. Als ik denk dat er weinig plek is, doe ik dat een dag van tevoren.

Na de dagen met mijn Spaanse vrienden en met een dame uit Milaan die me van alles vertelde over de Italiaanse cultuur en gebruiken, heb ik in Roppolo een rustdag gehouden. Tijd om mijn was te doen, spullen naar huis te sturen en daarna te schrijven en te chillen in een schaduwrijke tuin.

Een dag later loop ik met een veel lichtere rugzak naar San Germano Vercellese. Daar zit een herberg, heb ik van andere pelgrims begrepen. Maar als ik het appje verstuur, krijg ik bericht dat het gesloten is…mogelijk omdat het zondag is?

Op een terras zoek ik een alternatief. Ik heb er 24 km op zitten, maar het is nog vroeg. 15 km verderop zit een bnb. Ik bel dit keer, ik wil direct antwoord. Er is geen plek meer. Ik kan doorlopen naar Vercelli, maar dat is me eigenlijk te ver. Dan zou ik nog 20 km door vrijwel onbewoond gebied moeten lopen en daar zijn mijn voorraden niet op berekend.

Gelukkig vind ik op Airbnb een kamer in een dorp 5 km van San Germano Vercellese vandaan. Een uur later word ik ontvangen door de zoon des huizes die in Londen woont en werkt en daarom perfect Engels spreekt. Ze waren van plan de bnb voor vanavond te sluiten, maar toen kwam mijn boeking binnen. Ik heb weer geluk!

En het is heerlijk om weer even een plek volledig voor mezelf te hebben. Geen pelgrims of andere reizigers om praatjes mee te hoeven maken. Bovendien is er een zitbad, een schommelstoel, een magnetron en een tweepersoonsbed. Ik ga er goed van genieten!

Ik ben nu twee maanden op pad en ik voel me prima. Ik zit in de zen zone. Als ik loop, voel ik me alsof ik in een warm bad zit: volledig ontspannen. De landschappen en dorpjes glijden als een trage film aan me voorbij. Italië is prachtig, de koffie heerlijk, het eten…om te smullen! Ik ontmoet alleen maar lieve, behulpzame, geïnteresseerde mensen. Ik weet dat er aan de andere kant van Europa een oorlog gaande is waar je de rillingen van krijgt, en dat er nog veel meer ellende in de wereld is, maar voor mij is het, hier en nu, vrede op aarde.
Uiteraard zijn er momenten dat ik thuis wil zijn, maar ik maak hier zoveel mooie dingen mee. Het is teveel om alles op te schrijven.

Toch nog even dit:

Vandaag kwam ik aan in Vercelli, de hoofdstad van de Piëmont. Ik liep langs rijstvelden waar tientallen ibissen me gezelschap hielden. En ‘s avonds at ik in het pelgrimshuis met een Canadese gastvrouw, een Zwitser, twee Vlamingen en drie Italianen. Geen dag is hetzelfde, terwijl ik elke dag maar één ding doe: lopen. Ik geniet er nog steeds, en met volle teugen, van!

—
Dag 58 Roppolo 35 km
Dag 59 Roppolo Rustdag
Dag 60 Crova 29 km
Dag 61 Vercelli 25 km

En een maandoverzicht over juli:

Aantal km: 740
Wandeldagen: 28
Rustdagen: 3
Gemiddeld aantal km: 26
Langste etappe: 38 km Villeneuve
Kortste etappe: 13 km Etroubles

Overnachtingen:
Pelgrimsaccommodatie: 14
Hotel/bnb: 8
Glamping: 3
Camping: 3
Jeugdherberg: 3

Het weer:
1/2 dag motregen
Onweer op de Col du Grand Saint Bernhard
1 Frans weeralarm (‘s avonds tijdens verblijf in een gîte)
Rest van de maand: zonnig, warm tot snikheet

Overige:
3 omgevallen bomen
2 Spaanse vrienden
1 Irritante Italiaan

• 3,5 kilo bagage (inclusief tent en mat)

1 paar nieuwe schoenen (en alweer teruggestuurd)

Geschreven door Tjam-aan-de-wandel