Afgelopen mei heb ik het Noord-Brabantse Ravenstein bereikt en daar wil ik dinsdag starten aan de laatste 110 kilometer van het natuurpad van Roots.
Een week voor vertrek wordt er echter al gewaarschuwd voor een hitterecord op mijn eerste wandeldag, dus wat te doen? Een dag later vertrekken wil ik niet, want ik wil uiterlijk zaterdag thuiskomen om in het weekend bij te komen van het avontuur. Gelukkig heb ik een oplossing bedacht: ik zoek een overnachting in de buurt van Ravenstein waar ik op maandag naartoe zal gaan zodat ik dinsdag vroeg kan starten met lopen. Omdat Ravenstein tussen Nijmegen en Oss ligt, kijk ik wat daar in de regio beschikbaar en betaalbaar is. Zo kom ik erachter dat er in Nijmegen in die week ook gewandeld wordt. Ik wil de hotelkamerprijzen en die 40.000 wandelaars vermijden en zo beland ik in Oss.
In het weekend voor vertrek wordt bekendgemaakt dat de eerste wandeldag van Nijmegen niet doorgaat. Ook ik begin te twijfelen: wat te doen? Maar ik herinner me mijn wandelweek in april waarin ik na een dag met corona thuis lag en ik wil het gewoon proberen. Het is in Nederland, ik kan altijd eerder naar huis.

Maandagmiddag vertrek ik vanuit mijn werk met wandeluitrusting naar Oss. Ik heb er zin in.

Dag 1, dinsdag 19 juli: hitte
Als ik de volgende ochtend om half acht uitstap op station Ravenstein en de eerste stappen op de route zet, weet ik dat het zwaar gaat worden. Het zweet gutst direct uit de poriën, het is geen weer om actief te zijn. Maar ik heb voorzorgsmaatregelen getroffen: ik heb mijn lelijke wandelpet met flappen mee en een natte handdoek voor in mijn nek. Ik draag een liter water extra met me mee omdat ik heb gezien dat ik weinig horeca ga tegenkomen. Ik heb me ingesmeerd en ik heb mijn zonnebril mee (en dat laatste is echt uitzonderlijk).
Ook loop ik volgens een vast schema: 60 minuten lopen, 15 minuten rust waarin ik drink wat ik eigenlijk tijdens het lopen al zou moeten drinken. Om 12 uur kom ik aan bij Natuurcentrum De Maashorst. Ik tref een leeg, schaduwrijk terras en juich hierom! Binnen haal ik cola en appeltaart en ik voel me de koning te rijk!
Weer in de benen pas ik mijn schema aan: 45 minuten lopen, 15 minuten rust. De handdoek heb ik weer natgemaakt en in mijn nek gelegd. Zolang ik door bossen loop, is het nog uit te houden. En omdat er verder echt helemaal niemand is, heb ik meerdere ontmoetingen met ree’tjes en kabouters. Superleuk! De laatste kilometers gaan over de Bedafse bergen. Dat zal in normale omstandigheden niet meer zijn dan een berg mul zand met wat picknicktafels, maar vandaag lijkt het een woestijn. Ik ploeg me erdoor en eroverheen en bereik uiteindelijk de camping. Ik ben er! Doorweekt van het zweet. Na een lauwe douche eet ik in een hotelrestaurant om de hoek, binnen vanwege de airco, een flinke hamburger met friet. Ik koel gelukkig wat af en bekijk de route en het weer voor morgen. Zo ontdek ik dat het morgen vanaf eind van de middag kan gaan regenen en onweren en dat dat de hele nacht doorgaat. O my god! Wat te doen?

Gelopen: 25 km, van Ravenstein naar Bedaf

Dag 2, woensdag 20 juli: kilometers maken
Ik heb de hele nacht mijn buitentent open gehad zodat een licht briesje de temperatuur in de tent enigszins kon doen dalen. Hierdoor had ik ook de hele nacht uitzicht op de maan. Maar ik heb meer geslapen dan maan gestaard. Om half acht heb ik mijn uitrusting alweer ingepakt en ben ik klaar voor vertrek. Het verschil in temperatuur met gisteren is groot en ik kan gewoon mijn eigen tempo lopen, zonder me aan een schema te houden. Dat zal nodig zijn ook, want het snode plan dat ik bedacht heb om het onweer te vermijden, betekent dat ik kilometers moet maken. Normaliter zou ik vandaag in de buurt van Schijndel een camping gezocht hebben. Dat is na zo’n 23 km. Door de weersverwachting wil ik Liempde bereiken, 12 km verderop. Mijn plan is om daar de bus te pakken naar Best, omdat ik daar mag logeren bij die lieve tante en oom, waar ik in 2020 ook mocht bijkomen tijdens mijn reis.
Als ik een plan maak, voer ik het uit. Dus bovenstaande is zo geschiedt. Ik heb 35 km gelopen, werd in een buurtbus van Liempde naar Best behoorlijk heen en weer geschud omdat de chauffeur achterlijk hard door de bochten scheurde (maar ik was twee dagen wandeltempo gewend, wellicht viel het wel mee ;) ). Bij de familie in Best kon ik aanschuiven bij het diner, een was doen en sport kijken. Het was erg gezellig, maar het onweerde niet, het regende nauwelijks, amper, een beetje. Ja oké, er waren twee buien waarbij ik dacht: ben blij dat ik niet in mijn tentje lig. Bovenal was het gewoon heel gezellig om bij de familie in Best te zijn.

Gelopen: 35 km, van Bedaf naar Liempde

Dag 3, donderdag 21 juli: regen
Doordat ik gisteren zoveel kilometers gelopen heb én het deze ochtend wel flink regent, overweeg ik een dag langer in Best te blijven. Maar ja, ik ben op wandelvakantie en slechte omstandigheden krijg je dan ook voor de kiezen. Ik moet door, maar hoe?
Na het raadplegen van meerdere weerapps waarvan de meesten er gisteren naast zaten, besluit ik later op de dag te vertrekken. In de ochtend breng ik een verrassingsbezoek bij opa en oma en gezamenlijk kijken we regelmatig naar buiten. En welja, rond het middaguur zien we de lucht lichter worden. Ik pak mijn spullen en ga ervoor. Ik vertrek te voet vanuit Best omdat die aanlooproute goed te doen is om op mijn route te komen. Vanuit Liempde zou ik een stuk langs een snelweg moeten lopen. En ik voorkom dat ik weer in de buurtbus moet of dat iemand me af moet zetten. Alles komt goed.

Dat dacht ik. Op 500 meter voor het aansluiten op mijn route, begint het weer te regenen. Eerst zachtjes, dan hard genoeg voor de regenjas… Maar ik loop langs een weg met veel verkeer. Hier ga ik mijn regenjas niet uit mijn tas vissen. Ik zet een stevige pas in en vind een zijpad met een grote boom waaronder ik wel op zoek ga naar die jas. Als ik hem aangejurkt heb (wat bijna kunst is in zo’n harde bui met een zware tas die je niet in de nattigheid wilt zetten), twijfel ik. Blijf ik hier even schuilen of loop ik door? Omdat ik warm wil blijven, loop ik verder en zie ik de parkeerplaats van waar ik mijn route op zal gaan. Bij de parkeerplaats staat een overdekte picknicktafel en ik juich! Ik zet mijn spullen en mezelf eronder neer, maak een kop thee en schuil daar een half uurtje. Dan is ook deze bui voorbij en de rest van de dag is het droog. Althans, het valt niet meer uit de lucht. De paden zijn zeiknat. Het hoge gras zorgt ervoor dat mijn nieuwe leren schoenen en wollen sokken door- en doornat worden. Nog 10 km te gaan op weke voeten…
Door mijn late vertrek kom ik pas om 18 uur aan bij het natuurkampeerterrein ten zuiden van Oisterwijk. De inschrijving duurt vreselijk lang door slechte wifi en vrijwilligers op leeftijd die niet zo handig zijn met computers. Mijn voeten willen uit de twee zwembaden waar ze in zitten. Als ik dan eindelijk een plekje heb en de schoenen uittrek, komen er twee gerimpelde verwrongen gedrochten uit. Maar geen blaren, gelukkig!

Gelopen: 22 km, van Best naar Oisterwijk

Dag 4, vrijdag 22 juli: thuiskomen
Ik slaap goed en droom veel in de nacht op het natuurkampeerterrein. Ik word zelfs later wakker dan gehoopt. Het is 9 uur als ik bepakt en bezakt het terrein afloop voor de laatste 25 à 30 km van het natuurpad. Ik heb dan al besloten dat ik vanmiddag naar huis terug zal reizen. Ik had erop gerekend zaterdag naar huis te gaan, maar een dag eerder komt me niet verkeerd uit en de route is ten einde.

Deze vrijdag is het ideaal wandelweer en de route is prachtig. Ik geniet van alle bospaadjes, de vogels, de herten, konijnen en kikkers en ik kom weer geen mens tegen. Dat is één van de voordelen van het natuurpad ten opzichte van de lange afstandspaden: minder bekend, minder belopen. Wel zijn daardoor sommige paden overwoekerd en moeilijk vindbaar. En het natuurpad is sowieso niet gemarkeerd. Het is soms best vermoeiend om regelmatig op de kaart te moeten kijken en de routebeschrijving te memoriseren. Dan heb je gelezen: na 100 meter na brug rechtsaf, maar je loopt en ziet zoveel moois en droomt weg en na een tijdje denk je: brug? Ik heb geen brug gezien! (Dan blijk je net de verkeerde afslag te hebben genomen en ben je 1,5 km verder, waarna je terug moet omdat afsteken geen optie is doordat er een sloot tussen ligt).
Het natuurpad door Nederland was al met al prachtig (met als hoogtepunt het zien van een wolf) maar voor lange afstand lopen minder geschikt. Voor herbevoorrading moest ik regelmatig kilometers omlopen, anders kwam ik geen winkel tegen. De route loopt namelijk vrijwel altijd om de bebouwing heen.

Aan het einde van het natuurpad, bij Natuurpoort Roovertse Leij, pak ik de bus naar Tilburg. Het is 17.40 uur en ik heb een lange reis voor de boeg. Vanuit de trein zie ik Breda, Rotterdam, Delft, Den Haag, Schiphol, Amsterdam Zuid. Om niet in slaap te vallen en op eindstation Groningen wakker te worden, tik ik dit verslag. Voorlopig de laatste. Niet omdat ik stop met wandelen, maar omdat ik even niet wil bloggen. Tijdelijk. Ik verras jullie wel weer een keer met een nieuw verslag.

Dank voor het lezen en de vele hartverwarmende reacties.

Gelopen: 28 km, van Oisterwijk naar Goirle

(Het langste natuurpad van Nederland is in totaal 456 km lang en loopt van Delfzijl naar Goirle. Ik liep het in zes delen, een paar lange weekenden, een losse dag en dit midweekje)

Geschreven door Tjam-aan-de-wandel