Tot aan het in Duitsland gelegen Elten liep ik op het Pieterpad, waar ik veel mensen heb ontmoet en gesproken. In Elten ga ik overstappen op het Noaberpad, dat doorloopt tot Bad Nieuweschans in Groningen. Maar voordat ik die overstap maak, logeer ik bij mijn tante in Arnhem.

Vanaf Elten gaat er elk uur een trein naar Arnhem, maar daar kwam ik een beetje laat achter. Om te voorkomen dat ik een uur op een Duits station zou moeten wachten èn laat in Arnhem zou aankomen heb ik de laatste 4 km naar het station in Elten in sneltreinvaart gewandeld. Met bepakking heb ik 4300 meter in 40 minuten afgelegd. Waarna ik nog een treinkaart uit een Duits apparaat moest zien te toveren, en de trein kwam er al aan. Voor 6 euro kwam er iets uit, dus ik hoop dat dat de goedkoopste optie was, mondkap op en instappen maar. Ik had die dag 34 km gelopen en voelde me fantastisch!
In Arnhem heb ik gezellig en lekker gegeten met mijn tante en neef die als verrassing langsgekomen was. Superleuk!
De volgende ochtend vroeg nam ik de trein terug naar Elten om aan het Noaberpad te beginnen. En het was gedaan met de zon. Regen, regen en nog een bak regen. Zoveel dat mijn schoenen (mijn tweede paar deze tocht) doornat raakten. Rond 10 uur in een café in ‘s Heerenberg dronk ik al warme chocolademelk met slagroom en besloot ik een b&b te boeken. Het was even zoeken om iets betaalbaars en op de route te vinden, maar het is gelukt. Iets aan de prijzige kant, maar goed, het is ook mijn 60ste dag op reis dus ik mag mezelf wel trakteren op een warm bed nietwaar? En of ik blij was met die beslissing! Koud, nat, verkleumd kwam ik aan in Ulft. Ondanks het weer was het een prachtige wandeling geweest. Zeer gevarieerd landschap en zeer goed gemarkeerd. Nog beter dan het Pieterpad van zuid naar noord. Ik ben alleen geen andere wandelaars tegengekomen.

Ik had enkele dagen terug, met een vooruitziende blik gezien dat ik een etappe in Bocholt zou eindigen dus had ik toen al een goedkoop hotel geboekt. Na Ulft moest ik er alleen nog 30 km naartoe lopen.
Sinds de 34 km naar Elten loop ik elke dag minimaal 25 km en dat bevalt me goed. Het heeft namelijk geen zin op een vroeg tijdstip ergens te zijn, want dan zit je stil en krijg je het koud, en bij hotels mag je vaak pas laat inchecken. Mijn wandelingen worden dus langer omdat dat praktisch is en omdat ik me er goed bij voel.
Bocholt was ingewikkeld. In het centrum was er kermis, dus het was druk. Maar buiten hoef je geen mondkap te dragen in Duitsland. Wel moet je natuurlijk afstand houden, maar dat ging moeilijk met kermis en allemaal wegopbrekingen en veel mensen bijeen. Ik ben er vrij snel weggegaan en vond gelukkig een rustig terras voor een biertje en een hamburger.
Het hotel was simpel maar schoon en ik heb er 11 uur aaneen geslapen, waar voor mijn geld!
Vandaag liep ik Bocholt uit, terug naar Nederlands grondgebied, naar Winterswijk om precies te zijn. Ik kom niemand tegen tijdens het lopen en ik waan me in een sprookjesland, zo mooi is het hier. Wel loopt het anders dan gepland omdat ik niet terechtkon op de camping die ik op het oog had.
Omdat dat een hele kleine camping betrof, besloot ik toch even te bellen. Had ze geen plek. ‘Ook niet voor een héél klein tentje, één nacht? Ik ben lopend.’ Nee, geen plek. Na 1400 km door Nederland wordt er een keer ‘nee’ tegen me gezegd. Een alternatief heb ik snel bedacht: naar het natuurkampeerterrein waar ik morgen heen zou gaan (dat is nu even een stuk doorlopen), en daar twee nachten blijven om morgen wel de etappe te lopen die op de planning stond. Op die manier mis ik geen etappe van het Noaberpad, kan ik een dagje zonder backpack wandelen en kan ik mijn tent laten staan in plaats van in- en uitpakken (wat me behoorlijk begint te vervelen).

Ik lig na drie nachten in een warm bed dus weer in mijn koude tent, maar ben intens gelukkig met alles. De wandelingen zijn zo waanzinnig mooi, mijn lijf houdt het goed vol, ik vind het prima om geen andere wandelaars tegen te komen, om alleen te zijn, want ik voel me gesteund door vrienden en familie. Dank daarvoor!

Maar ik ben nog niet klaar. Ik denk er zelfs aan om alle waddeneilanden te gaan opzoeken, als de omstandigheden dat toelaten.

NB: Als jullie vragen voor mij hebben, iets specifieks willen weten, geef dat hieronder aan bij de reacties. Misschien doe ik er wat mee in een volgend verslag.

Geschreven door Tjam-aan-de-wandel