Nog even over zondag op camping Zuidhoek in Ouddorp. Ik had die dag wat pech. Ik stond ‘s middags namelijk voor een gesloten Jumbo in Ouddorp. En dat was de enige mogelijkheid om eten in te slaan. Zonder aanvulling moest ik de avond en ochtend op twee bruine bolletjes met jam en twee droge granenrepen leven. Niet echt genoeg als je kilometers in de benen hebt. Kom ik bij die camping, vraag ik om een overnachting, vraagt het Rotterdamse stel dat de camping beheert naar mijn tocht. Ze vinden het zó leuk, ik mag voor half geld in een hoekje staan naast de receptie. Eigenlijk zitten ze vol. En ik krijg een gratis douchemunt én ze wilt eten voor me regelen, nadat ze gehoord heeft dat ik voor een dichte Jumbo stond. Haar man zegt op zijn plat Rotterdams: ,Ze zijn hier ook zo verdomde Christelijk!’

Een warm onthaal en een prima verblijf, alleen jammer dat er geen wc papier in de wc is. Ik heb maar enkele zakdoekjes en dat is de volgende ochtend best een probleem want mijn vrouwenlichaam functioneert zoals een vrouwenlichaam hoort te functioneren. Die maandag start dus al KUT (Kortweg Uitermate Teleurstellend) en als ik aan de wandel ga, wordt het niet veel beter. Ik heb pijn en loop chagrijnig de Brouwersdam over. Zelfs het passeren van beachclub Natural High, haalt mij niet uit mijn natural low. En richting Renesse loop ik over een prachtig strand waar ik normaliter heel vrolijk van zou zijn geworden, maar de pijn overstemt de pret.
In Renesse tref ik dan eindelijk een supermarkt, maar dat is de hel op aarde. Druk met Duitse toeristen. Ik haal snel mijn voer en buiten schans ik een maaltijdsalade tonijn weg. Daar kikker ik iets van op. Ik bekijk mijn opties voor overnachtingen en vind een natuurkampeerterrein op enkele kilometers lopen. Niet op de route, zelfs een stuk uit de richting, maar ik weet dat ze daar niet weigeren.
Ik kom er aan om half drie en het is weer een paradijsje. Prachtige bloemenveldjes om me heen en ruimte. Ik heb het trekkersveld met picknicktafel vooralsnog voor mij alleen. Kan ik mooi mijn chagrijn even eruit rusten. Later krijg ik enkele buurtjes, maar dan ben ik al redelijk opgeklaard.

Na een nacht met veel wind heb ik mijn spullen maar weer eens ingepakt. Hopend dat ik vandaag minder pijn heb en lekkerder loop. De eerste 7 km doorkruisen het boerenland van Schouwen Duiveland. Saai, maar ik zing ‘Dank u voor deze nieuwe morgen’ (dat krijg je in Christelijk gebied) en ik voel dat het wel goed komt vandaag. In Burgh-Haamstede kom ik weer op de route van het Nederlands Kustpad. Na het dorp loop ik een prachtig duingebied in, weer totaal anders dan de duingebieden die ik tot nu toe heb gezien. Ik spot twee reeën en een kudde wilde paarden.

Vanochtend kon ik vanuit het boerenland de Oosterscheldekering die ik later vandaag voor mijn kiezen krijg, al zien. Dit stuk door duingebied is niet de kortste route daarnaartoe, maar ik had het niet willen missen.

Dan de Oosterscheldekering. Ach, wat kun je ervan zeggen. Hij is 9 kilometer lang, iets over de helft kom je langs Neeltje Jans en er staat veel wind. Ik heb de wind van zij, dus af en toe word ik wat opzij geblazen met die grote rugzak van me. Bij Neeltje Jans ligt trouwens ook een natuurgebiedje. Nooit geweten, want ik ben er enkel met de auto geweest. Nu gaat mijn route door dat natuurgebiedje en ik moet zelfs een slufter oversteken. Die slufter is te diep om er met schoenen doorheen te waden. Er staat dan ook een bordje bij: ‘Trek je schoenen uit en stroop je broekspijpen op om droog over te komen’. Nou, dat is best lastig op een zanderige helling met een zware rugzak op je rug! En na twee passen door het water kun je je zanderige voeten weer in je sokken en schoenen steken. Dat loopt niet lekker voor de rest van de dag!
En toch heb ik vanaf dat punt nog een dikke 10 kilometer gelopen.

Drie kilometer voor de eerste camping die ik op het oog heb, kom ik een hysterische caminoloopster met zoon tegen. Je herkent ze onmiddellijk aan de schelp aan de rugzak. Het jongetje heeft zijn bagage op een karretje. Ik vraag of ze de camino gelopen heeft (stomme vraag). ‘Ja!!!! Maar nu loop ik met mijn zoon van Sluis naar Duitsland en het is heel moeilijk om hier in Zeeland een camping te vinden!’ Ik vertel wat ik doe en ze geeft me een tip: ,Over 7 km kun je terecht op camping x als je zegt dat je mij bent tegengekomen!’ Ik bedank haar, maar ga toch eerst naar de camping 3 km verderop. Ik heb al 30 km in de benen vandaag, ik vind het wel genoeg.

Een half uur later kom ik aan bij mijn eigen eerste optie en ze hebben plek voor een klein prijsje én ze hebben een landwinkel erbij. Ik zie vers brood, kaas, worst, olijven, fruit, groente en biologische wijn. Ik doe al kwijlend een rondedansje van vreugde want ik heb weer een pareltje gevonden. En naast mij staan vijf jongeren die uit verveling de afgelopen dagen het kustpad van Vlissingen naar hier hebben gelopen. Precies het stuk wat ik morgen hoop te gaan doen. We drinken en kletsen wat en het is gezellig. Wat een verschil met gisteren!

Geschreven door Tjam-aan-de-wandel