Wat heb ik het heerlijk gehad in Guignicourt! Na een verjaardagsmaal in de lokale brasserie waarbij het hele dorp uitliep met dj en discolampen en champagne van het huis, was donderdag de ideale dag om een rustdag te houden. Van ‘s ochtends vroeg tot eind van de middag viel er flink wat regen. Ook was er wind en onweer, maar ik zat droog bij mijn ouders in de tent. Ik keek af en toe angstvallig naar mijn kleine tentje die alle kanten op geblazen werd en veel regen te verduren kreeg.

Vrijdag ben ik na een goed ontbijt en trage inpak weer op pad gegaan. Voor vertrek maak ik met een app een route over onverharde paden langs akkers en spoorlijn, om daarna weer op de gemarkeerde route naar Reims te komen. Ik word er steeds creatiever en handiger in. Het voorkomt dat ik 5,5 km langs een drukke weg moet teruglopen.

De gemarkeerde route is wel wat eentonig want het volgt kilometers lang het Canal de l’Aisne à la Marne. Omdat ik kilometers vreet op mijn nieuwe, maar wel ingelopen, schoenen, ben ik aan de vroege kant en besluit ik om eerst naar de kathedraal van Reims te gaan en daarna pas naar mijn hotel. In de kathedraal is een pelgrimsloket waar je een stempel kunt halen voor in je pelgrimspaspoort. Ik loop ernaartoe en zie links van het loket Tamara staan. We vliegen elkaar om de nek. We hadden allebei niet meer verwacht elkaar nog te zien. Dat dit nu gebeurt in de kathedraal waarna onze wegen zich echt gaan scheiden is zo bizar!

Dit keer wisselen we wel telefoonnummers uit. We spreken af ‘s avonds een drankje te doen. Zij neemt een meid uit Gent mee waarmee ze donderdag door de regen heeft geploeterd.

En zo belanden drie pelgrimerende dames ‘s avonds in een hangmat in een stadspark in Reims. We wisselen ervaringen en beweegredenen uit. Voor ons alledrie is het de uitdaging, maar we vullen het ieder op eigen wijze in. Ik ben in eerste instantie een langeafstandwandelaar, leg graag zo rond de 25 km per dag af en slaap daarna het liefst in een tent. Tamara reist zonder tent en is dus afhankelijk van pelgrimslocaties en hotels. De Gentse heeft slechts zes kilo bagage, slaapt onder een tarp en lift af en toe een stukje. Ieder zijn meug. In het park hebben we het hoe dan ook gezellig, maar we nemen op tijd afscheid. Voor mij gaat de Via Francigena beginnen, mét de eerste stempel in mijn pelgrimspaspoort!

De kortste weg van Reims naar de camping die ik wil bereiken, is 18 km. Dat vind ik te weinig. Ik creëer met behulp van de app een route die kanaal, akkers, champagnewijngaarden, de bijbehorende dorpjes en bos combineert. Weer loop ik met gemak en plezier, ik kan mijn geluk niet op. Maar als ik mijn tent opzet, blijkt de tentstok gebroken. Ik vermoed door de harde wind van donderdag. Ik heb het voor nu, met hulp van een aardige landgenoot met een caravan vol gereedschap, kunnen spalken met ijzerdraad, een haring en ducttape, maar voor hoelang dat houdbaar is?

Maandag kan ik in Châlons-en-champagne bij een ijzerhandel iets proberen te fiksen of ik kan bij de Decathlon tentstokken of desnoods een andere tent kopen. Of…ik kan besluiten zonder tent verder te gaan.

Wat zouden jullie doen?

—
Dag 21 Guignicourt 29 km
Dag 22 Guignicourt Rust
Dag 23 Reims 26 km
Dag 24 Val-de-Vesle 28 km

Geschreven door Tjam-aan-de-wandel