Gisteren liep ik van station Eygelshoven naar mijn bnb in Kerkrade. Een route van 10 km met als hoogtepunt de top van de Wilhelminaberg. Er zaten steile klimmetjes in en sommige paden waren wat glad. Later op de route was een bos afgezet vanwege omvallende bomen. Het was jammer dat ik als alternatief langs een drukke weg moest lopen. Maar daar ontving ik het bericht dat er een brug was weggeslagen in Valkenburg, dus dat zet alles weer in perspectief. Beter veilig op de eindbestemming komen, dan in de problemen. In de bnb heb ik uitgezocht hoe het elders is. Wat ik kan gaan verwachten. Van het nieuws word ik niet veel wijzer. Ik bel naar de camping bij Vaals, waar ik vorig jaar ook ben geweest. ‘Hier is niks aan de hand, je bent welkom.’ Ik ga rustig slapen.

Vanochtend rond 8.15 u vertrok ik uit de bnb en 10 minuten later stond ik voor mijn eerste wegversperring: een omgevallen boom (zie foto). Ertussendoor lukte niet met mijn rugtas op mijn rug en ik had geen zin om alles uit te jurken. Ik testte de stevigheid en klom eroverheen. Nu ben ik niet zo lenig als Sanne Wevers, dus het is goed dat niemand gezien heeft hoe, maar ik ben eroverheen gekomen.
Daarna liep ik vrolijk verder, helemaal alleen in een supergroen bos. De beekjes die vorig jaar droog stonden, zijn nu rivieren en de wandelpaden beekjes. Hier en daar is asfalt weggeslagen door de kracht van het water. Je ziet aan alles dat het hier een aantal dagen terug, flink gehoost heeft.
Ik loop een stuk door Duitsland. Net voorbij Horbach moet ik door een tunnel de A76 onderdoor, maar die tunnel staat blank. Ongeveer 2/3e wandelstok diep, schat ik zo in. Ik check Google Maps en zie een mogelijke tunnel 2 km verderop. Ik loop een stukje terug om daar te kunnen komen. Dan zie ik een wandelaar uit het pad komen om richting ondergelopen tunnel te gaan. Ik vraag hem of ie de Dutch Mountain Trail loopt en of ie wilt zwemmen.
Hij loopt met me mee naar de volgende tunnel, naar het volgende dorp en we kletsen wat af. We lunchen en beklimmen de volgende heuvel: de Schneeberg. Daar verdwalen we bijna omdat we teveel ouwehoeren. Eenmaal beneden moeten we een beek over om op de camping te komen, maar de brug is weggeslagen (zie foto).
‘Via deze twee stenen moet het me lukken,’ bluf ik. Ik sta nog te balanceren (als Sanne Wevers op de balk😉) als hij in één sprong aan de overkant is. Met behulp van hem èn mijn stokken kom ik droog en heelhuids over. Nadat de tent is opgezet en het lijf gedoucht, zijn we pasta gaan eten in een pizzeria in Vaals. Morgen lopen we samen naar Gulpen. Als ik beken over moet steken, kan ik deze jonge blonde spierbundel wel gebruiken. En het is nog gezellig ook!

Ps: de brug bij de camping is inmiddels weer teruggeplaatst, kan ik morgenochtend gewoon overheen banjeren, op naar het volgende avontuur!

Geschreven door Tjam-aan-de-wandel