Afgelopen maand heb ik me enorm verheugd op dit tweede wandelweekend waarin ik van Woerden naar Dordrecht loop. Ik heb een hotel in Schoonhoven en een b&b in Kinderdijk kunnen boeken en de dagen voorafgaand afgeteld. De weekenden vol sneeuw en ijs waren een welkome afleiding van de dagelijkse saaiheid en sleur waarin we met z’n allen verkeren. Maar ik was ook blij dat na de maandag met code rood lenteweer werd aangekondigd. Precies in mijn geplande wandelweekend. Mijn geluk kon niet op!

Toch is er altijd wat waardoor het grote verheugen verandert in het moeten accepteren dat het anders loopt. Ik was van plan met zonsopgang in Woerden te starten met etappe 5 van het Floris V-pad. Maar ik heb me zo driedubbel zitten verheugen op dit weekend, ik heb er amper van geslapen. Verrot kom ik om 6 uur mijn bed uit. Een douche en koffie maken niet veel verschil. Opstartproblemen.

Laat het los, pas je aan. Wat gebeurt er als je een uur later weggaat? Het enige wat je mist, is een zonsopkomst in Woerden en een uur wandelen in de vroege ochtend waarin de wereld langzaam ontwaakt. (O, dat is zo’n héérlijk wandeluur!!). Accepteren en doorgaan.

In Woerden aangekomen, moet ik meteen naar het toilet. Gelukkig is er een openbare naast het station (dat weet ik nog van vorige maand toen hier mijn laatste etappe eindigde). Liever maak ik er geen gebruik van, maar het is beter dan met de billen in de kou.
Het toilet is echter bezet en ik wacht een paar minuten, maar dat stilstaan is funest voor mijn blaas. Ik besluit: accepteren en doorgaan.

Woerden heeft een verrassend interessante geschiedenis (in mijn wandelboekje in de trein gelezen) en daar zie je de sporen van in het oude centrum. Ik was het centrum snel weer uit (alles was toch gesloten) en liep langs een industrieterrein richting de A12. De herrie van de snelweg kwam hard binnen in mijn niet uitgeruste hoofd: accepteren en doorgaan.

Als ik eenmaal de snelweg onderdoor ben, zie ik dat de batterij van mijn telefoon hard leegloopt. Door de kou doet ie dat, behalve als ik hem in een plastic telefoonhoesje doe, maar die heb ik dit keer thuis gelaten. Ik zet mijn telefoon maar in de vliegtuigmodus om batterij te besparen, ook al heb ik ergens in mijn tas nog wel een powerbank. Vliegtuigmodus is ook wel relaxed, bedenk ik, want dan word ik niet afgeleid door appjes of andere notificaties. Door mijn telefoon in vliegtuigmodus te zetten, ontpopt er helaas wel een lied in mijn hoofd, en ik zit er drie uur (!) aan vast. Je raadt het nooit, dus ik zal het verklappen en het was echt bloedje irritant: I believe I can fly van R. Kelly.
Alles, werkelijk alles, heb ik geprobeerd om snel te switchen naar bijvoorbeeld Fly away van Lenny Kravitz of weet ik veel: iets anders! Ook heb ik me proberen te concentreren op het gekwetter en gefluit van de vogels om me heen, want die waren alom aanwezig, maar vreemde vogel R. Kelly bleef er maar doorheen blèren: I believe I can touch the sky! I think about it every night and day, spread my wings and fly away!

Wat kun je doen? Als je met z’n tweeën wandelt, klets je zo’n oorwurm wel weg. Ik had het maar te accepteren. En door te gaan.

Na drie uur vloog er een helikopter over en kwam er een kinderliedje in mijn kop. Mogen jullie raden welke!

Buiten mijn beperkte jukebox om, heb ik een heerlijke wandeldag door het Groene Hart gehad. Een zacht zonnetje in het gezicht en prachtig uitzicht over boerenland. Veel vogels, weinig mensen, zo zie ik het graag.

Na 14 km heb ik in Oudewater, eindelijk een plaspauze kunnen houden bij een supermarkt met openbaar toilet. Halleluja!

Daarna loop ik met het hoofd in de wind via Haastrecht en Vlist naar Schoonhoven. Lekker uitgewaaid en rozig na een warme douche, wacht ik nu in mijn hotelkamer op het diner dat ik hier, in mijn kamer, mag opeten. Het is niet zo gezellig, maar ik verwacht wel lekker: rilette van zalm met hollandse garnalen en als hoofdgerecht een vegetarische soufflé van bladerdeeg met spinazie, feta en pomodori.

Na 30 km kuieren mag ik mezelf best een goede maaltijd gunnen. En morgen weer wat kilometers vreten dus eerst goed eten en slapen.

Geen probleem om dat te accepteren! En om door te gaan.

Geschreven door Tjam-aan-de-wandel