Gisteren aan het eind van de ochtend ben ik gestart bij het eindpunt van de laatste keer op het Natuurpad. Dat was in maart. Nu ziet de wereld er weer anders uit. Het groen zit nu volop in de bomen, de vogels zingen luider.
Ik ben door de coronabesmetting mijn conditie kwijt en ik pas mijn broeken niet meer, zo dik is mijn kont geworden. Tijd dus om in beweging te komen en er weer op uit te gaan!

In het ov op weg naar Hoog Soeren is het extreem rustig. Ok, het is zaterdagochtend, maar ik maak geregeld anders mee in het weekend. De bus vanuit Nunspeet maakt 25 (!) tussenstops voordat ik ben waar ik wezen wil. Maar gedurende deze lange rit kan ik alleen maar concluderen dat de mensen buiten zullen zijn. Want de zon schijnt aan een strakblauwe hemel. En de bossen worden voller en groter, de heuvels hoger en breder. Ik krijg er kriebels van in mijn buik! Ik heb zin om over de Veluwe te struinen!

Eenmaal op de route moet ik concluderen dat de mensen niet buiten zijn. Althans niet in het bos. Wellicht wordt er met dit weer meer gerecreëerd in, op of bij het water. Ik loop in ieder geval de hele dag alleen en in mijn eentje door de schaduwrijke bossen naar Hoenderloo. Fantastisch! Ik heb enkel een paar oudere stellen op elektrische fietsen zien passeren bij de weinige fietspaden die mijn pad kruisten.

Het solo wandelen vind ik heerlijk! Ik heb genoeg aan de jukebox in mijn hoofd en anders is er wel een vogel dat een liedje voor me fluit. Ik juich zelfs een beetje om de rust op de paden. Nu mensen weer massaal massale dingen mogen doen, is het wandelen blijkbaar even geen prioriteit.

In Hoenderloo zet ik mijn tent op tussen de bomen bij een picknickbank. De camping is ruim. Buren staan minimaal 10 meter verderop. Mijn tent staat net op tijd om nog een lekker maaltje te kunnen scoren bij de lokale supermarkt die om 17 uur sluit (dat wist ik nog van mijn vorige bezoek hier).
Na het eten en een douche duik ik mijn tent in. Eindelijk zonder fleecedeken in mijn slaapzak. En zelfs een halve nacht zonder thermokleding! Maar rond half 4 trek ik het toch maar aan omdat de kou optrekt.

Vroeg in de ochtend vertrek ik voor de volgende etappe en dat is me er eentje! Ik heb het bewust de eerste dag bij 19 km gehouden om even een keertje niet te hard van start te gaan. Maar omdat ik heb gezien dat er maandag mogelijk wat onweer aankomt, zal ik toch mijn kilometers moeten maken. Waarom niet op dag 2?
Het plan is om de eerste 12 kilometer in de ochtend te lopen. Dan is het nog redelijk koel en kan ik ter hoogte van Schaarsbergen lunchen om daarna nog een kleine 20 km te lopen tot aan een camping bij Heteren. Een andere camping, eerder op de route, heeft zondag niet als aankomstdag. Dus ik zal wel moeten.
Het plan is op zich haalbaar, ware het niet dat ik dag 2 vaak loop als een krant en de eerste 12 km over park de Hoge Veluwe alleen maar door mul zand heen moet ploegen omdat de grond gortdroog is. Bovendien schijnt het zonnetje weer volle bak, recht op mijn toet. Ik heb me ingesmeerd maar ik voel me desondanks verbranden. En het laatste stuk is ook nog over een drukke asfaltweg zonder schaduw. Ik kom kapot aan bij het landgoed waar reclameborden van ijsjes op de weg naar de receptie staan. Het water loopt me in de mond, maar de receptie is dicht. Omdat ik deze camping tegen mijn gebruik in toch gereserveerd had (ivm de zondag) ligt er een briefje voor me klaar waarin staat waar ik mijn tent mag neerzetten. Ik lik eraan, maar het smaakt niet naar raket. Op het tentenveldje voor mij alleen, zet ik mijn huisje op. Het was pittig vandaag maar wat heb ik genoten! Want ik vergeet te vertellen dat ik ‘s ochtends op de Hoge Veluwe, herten, zandhagedissen en hele bijzondere vogelaars heb gezien. Ik kwam er twee tegen die allebei na mijn ‘goedemorgen’ alle vogels gingen opsommen die ze die ochtend en de dag ervoor gezien hadden. Zo zie je maar: iedereen vermaakt zich op zijn of haar manier, en vooral als de zon schijnt.

Raad eens welk liedje mijn jukebox speelde dit weekend?

Geschreven door Tjam-aan-de-wandel