Henk, je hebt het goed gezien, mijn wandeltempo ligt hoog. Dat moet ook wel. Je mag bij een Kennedymars 20 uur over de 80 kilometer doen, maar het is comfortabeler als je er zo’n 14 uur over doet.

Dus ik train uptempo en merkte bij mijn eerdere trainingen dat de wandelschoenen waarop ik de eerste 550 km richting Rome liep wat stijf en zwaar zijn. Na 10 km begonnen mijn voetzolen te branden en dat nam per training niet af. Sportief wandelen of power walking kun je beter op een lichte soepele wandelschoen doen. Of die geschikt zijn voor langere afstanden weet ik dan weer niet, dus ik ga wat experimenteren.

De 24 km op 16 december waren de eerste kilometers op mijn nieuwe knalroze trailrunschoenen. En voilà: het tempo kon nog wat omhoog!

Vooralsnog ben ik enthousiast. Geen brandende voetzolen, geen blaren en een lekker tempo. Door dat hoge tempo en een gelijkmatige cadans kom ik in wat bij hardlopen een ‘runners high’ wordt genoemd. Door de stofjes die je lijf zelf aanmaakt, voel je je helemaal happy de peppie. Dat is wel wat anders dan wandelen met een zware rugzak en wandelstokken. Een praatje maken met andere wandelaars is er ook niet echt meer bij. Het lukt om te groeten en verder zit ik in mijn happy zone.

Een ander soort van happy zone is (de polder rondom) Almere. Ik ken er de paden, de picknickplekken, de openbare toiletten, de horecagelegenheden. Tijdens de coronapandemie heb ik er vele rondjes gelopen en die rijg ik nu aaneen om langere afstanden af te leggen. Het is er lekker vlak en je komt weinig ander verkeer tegen: ideaal voor mijn tempotrainingen.

Voor de afwisseling zal ik heus wel eens op het oude land wat kilometers maken, maar daar ben ik meer tijd kwijt met navigeren en dat kost energie.

Naast tempo en schoentype is er nog een ander experiment ontstaan. Bij elke training probeer ik mezelf halverwege te trakteren op appeltaart met slagroom.

De lekkerste tot nu toe at ik in Almere Poort, bij brasserie Zuyder op 8 december.
Op 16 december schrokte ik er een op in het pannenkoekenrestaurant op Stadslandgoed de Kemphaan, waarbij ik uitzicht had op de eilanden met de apen van Stichting Aap.
Woensdag 20 december at ik een appeltaartje bij Natuurbelevingscentrum De Oostvaarders waarbij ik uitkeek op een eiland vol met aalscholvers. En gisteren zat ik bij Strand22, in hartje Almere met uitzicht op het Weerwater, een prima appeltaartje te verorberen.

Vanaf komende week ga ik minimaal 30 km per training afleggen. Ik heb er zin in.

Fijne feestdagen allemaal en tot de volgende appeltaart!

Geschreven door Tjam-aan-de-wandel