Op 17 april 2020 zou ik een uitzwaaifeestje geven voor mijn voetreis naar Rome. Dit weekend een jaar terug. 20 april zou ik vertrekken. Het liep even anders.

In mijn vorige verslag nodigde ik jullie uit om mee te lopen op Goede Vrijdag. Ik had meerdere aanmeldingen, maar uiteindelijk liep ik helemaal niet. Het hele Paasweekend niet. Het liep even anders.

Dit weekend had ik geen plannen, maar de weersvoorspellingen die woensdag de wereld in geslingerd werden, maakten wat in mij los. Ik bekeek de route die ik voor ogen had, en de overnachtingsmogelijkheden. Vanwege de nachtvorst zag ik het nog niet zitten om met mijn nieuwe tent op pad te gaan. Kom ik langs campings met trekkershutten? Ga ik airbnb en bnb-websites afstruinen, op zoek naar iets betaalbaars? Wat zijn de mogelijkheden?

Ik ontdekte vrij snel dat optie trekkershut geen optie was: op te grote afstand van mijn voorziene route. Ik kan de eerste etappe beëindigen in Hilversum en van daaruit naar huis om in mijn eigen bed te slapen. De volgende dag loop ik dan van Hilversum naar ?

In het routeboekje zag ik dat Zeist wel eens haalbaar zou kunnen zijn. En zo vond ik vrij snel Hotel Corona. Ik verzin het niet. Goedkoper dan de gemiddelde trekkershut, inclusief ontbijt. Tot zover mijn aanbeveling, want meer dan dat was het ook niet.

Zo gepland, zo uitgevoerd. Vrijdag van Weesp naar Hilversum. Met de uitdaging op tijd bij het pontje in Nigtevecht te zijn, want als je die mist, kun je uren wachten. Maar ik was een kwartier te vroeg en de pontmeneer ook, dus ik kon meteen over. Mazzelaar die ik ben.

Na heerlijk thuis te hebben geslapen, kon ik zaterdagochtend weer terug voor het vervolg naar Zeist. Ik liep door de Lage Vuursche, lunchte bij Beatrix in de achtertuin en zag een ree op enkele meters afstand.
Het was een heerlijke dag! Dat je dan eindigt in Hotel Corona, neem je maar voor lief. Het is een slaapplaats en niet meer dan dat.

Vanochtend liep ik Zeist uit onder het gelui van kerkklokken en gefluit van vogels. Op een enkele jogger na, was er niemand op straat. De hele dag liep ik door bossen en het landschap begon zo langzamerhand iets te glooien. En dan staat er ineens een pyramide voor je neus! Hoef je helemaal niet uren voor in een vliegtuig te zitten! Helaas mag de pukkel nu even niet beklommen worden. Dus dan maar door naar Doorn.

Met dit mooie weer (ik loop in een t-shirtje), verwacht je veel Corona-recreanten, maar het valt me reuze mee. Veel wielrenners, maar die komen niet op de bospaden.

Wat een fantastisch wandelweekend weer! Wat heb ik ervan genoten! Misschien juist omdat ik het zo last minute gepland heb.
Mijn volgende weekend plan ik niet. Al weet ik dat ik nog slechts één weekend nodig heb om Arnhem te bereiken. En dan slaak ik toch een zucht: Wat is Nederland klein...

Ik heb het gevoel dit jaar (me een slag) in de rondte te hebben gelopen. 😉

Laat mij maar weer dromen van Rome!

Geschreven door Tjam-aan-de-wandel