Vandaag, zondag 26 juli, is dag 21 van mijn reis en ik heb er 450 km op zitten.

Ik moest mijn vorige blog teruglezen om te weten waar ik gebleven was. De blaar in Den Haag dus. Nou goed, die was de volgende dag dus niet weg, maar in plaats van mijn teen eraf te hakken heb ik hem in een bedje van watten gelegd. Liefde is wat ie nodig heeft. Ik loop richting strand Den Haag uit en de blaar doet me pijn. Ik heb een betaalbare b&b kunnen boeken in Maasdijk, ik kon daar geen camping oid vinden. Maar dat betekent 30 km met een pijnlijk teentje. Au! En hopen dat het niet erger wordt. Op het strand doe ik de schoenen uit en dat is beter. 15 km loop ik op blote voeten, pijnloos. Bam! De helft zit erop. Ik tank bij een strandtent (3 sneden brood, 1 met ham en kaas, 1 met een uitsmijter en 1 met een kroket, verse jus en salade), maak dan mijn voeten schoon van zand en trek de schoenen aan. Ik haal Maasdijk, maar niet van harte. Ik heb natuurlijk die pijnlijke blaar, maar ik neem ook afscheid van de Hollandse kust. Ik zal in Zeeland de zee weer zien, maar na Hoek van Holland loop ik toch echt een ander gebied binnen: het Westland met zijn kassen. Even omschakelen.

Gelukkig word ik hartelijk ontvangen in de b&b door 2 oude rock ‘n rollers. Ze zullen in de 70/80 zijn. Het huis is voorzien van donker bloemetjesbehang, bruine meubels, kleedjes over de tafels. Deuren, ramen en lampen gemaakt van glas-in-lood, door de heer des huizes zelf. En in de achterkamer staan twee gigantische jukeboxen. Ik drink een kop thee met de gastvrouw en zij vertelt mij honderduit over het leven van haar drie katten. Daarna ga ik lekker douchen en relaxen op mijn kamer. Omdat ik een magnetron op de kamer heb, kan ik een keer wat anders eten dan soep of pasta. Het wordt andijviestamppot en als ik Paul app, blijkt ie dat ook te eten.

Voor het slapengaan twijfel ik over wat ik moet doen met de blaar. Prikken of niet prikken: that’s the question. Ik leg de prikspullen klaar: handschoenen, alcoholdoekjes, naald, aansteker, leukoplast, watten en een schaar. Een hele apotheek heb ik bij me. Maar ik besluit toch te gaan slapen zonder prikken. Kan dat morgenochtend ook nog doen indien nodig.

In het magische bed in Maasdijk is mijn blaar zo goed als verdwenen. Nu was het een verstelbaar bed, dus met zo’n afstandsbediening heb ik het voeteneinde iets omhoog gezet. Mijn blaar is weg èn de vermoeidheid die ik sinds Zandvoort in mijn lijf had, ook. Ik ben fit en heb er weer heel veel zin in!

Vanaf Maasdijk ben ik zo weer op de route die al weiland doorkruisend naar Maassluis gaat. Een keer loop ik verkeerd maar daar kom ik pas later achter. Precies op dat stukje ‘verkeerd’, word ik achterna gezeten door een kudde agressieve schapen. Ik moet over een gammel hek klimmen om mijn leven te redden. Achteraf denk ik, dat ze me gewoon probeerden duidelijk te maken dat ik fout zat, haha!

In Maassluis word ik aangesproken door een wandelaar: ‘Loop je ook de alternatieve vierdaagse?’ Ik ben deze week meerdere alternatieve vierdaagse-wandelaars tegengekomen die me dezelfde vraag stelden. Waarna ik een beetje beschaamd antwoord dat ik een alternatieve honderddaagse aan het lopen ben...
Ook in Maassluis: Drie forse kerels die als ze me zien passeren, uit volle borst beginnen te zingen: ‘Walk on, walk o-o-on, with hope in your heart...’
Ik vind het een schijtlied, maar nu doet het me toch wat.
Op weg naar de pont om de Maas over te komen, ontmoet ik nog een oudere meneer. Hij vertelt me dat ie altijd heeft gedroomd van een lange voetreis, maar hij heeft het nooit gedaan. Hij loopt nu elke dag naar het bankje bij de Maas, rust uit en loopt dan in een half uur weer naar huis.
Als ik de Maas over ben, loopt de route over fietspaden en twee bruggen naar Brielle. Geen bijzonder mooie route, maar er staan bramenstruiken langs de paden en ik heb de eerste rijpe bramen kunnen snoepen!
Met een glimlach van oor tot oor loop ik te genieten. Ik ben vandaag intens gelukkig!
Om half 2 ben ik op de camping dus ‘s middags bekijk ik het oude vestingstadje. Even toeristisch doen.

De volgende ochtend is de lucht grijs en er staat regen op het program. Vanaf 9 tot 11 uur is het meer een nevel. Ik kan het zonder regenjas af want het is absoluut niet koud. Maar om 11 uur is het raak en ik moet ergens in een zeiknat bos, zonder bankje, mijn regenjas uit mijn tas zien te vissen. Daarna wordt de route prachtig door zeer dichtbegroeide duinen en bossen, maar omdat het hard regent is het zwaar. Er breekt weer een veter en aan beide schoenen een veteroogje waardoor ze niet meer optimaal te strikken zijn. Maar wat is het hier mooi! Door de broeierige warmte in combinatie met de regen en het groen, lijkt het op sommige stukken of ik door het tropisch regenwoud loop.
Eenmaal in Rockanje kom ik bij door uitgebreid te eten in het eerste eetcafé dat ik tegenkom. De camping ligt 3 km van het dorp af, dus vanavond eet ik dan een broodje met soep.

Vanaf 20 uur ‘s avonds tot half 3 ‘s nachts heeft het geregend. Flink geregend. Ik word wakker in een waterbed. Alles op de tentbodem is nat. De coating èn mijn grondzeil konden deze hoeveelheid regen niet aan. Als ik mijn tent openrits, zie ik hoe een babykonijntje zich verstopt voor pap & mam konijn. En zo ben ik in een klap de natte zooi die ik moet gaan inpakken te boven. Wat is het toch leuk om ‘s ochtendsvroeg de wereld te zien ontwaken met huppelende konijntjes (of jagende katten of paardenbloemen die opengaan).

De wandeling van vandaag, over de Haringvlietsluizen en dan zigzag over Goeree-Overflakkee was grotendeels over verharde wegen (fietspad en autoweg). Niet zo bijzonder mooi als gister, maar de zon scheen weer en daar word ik ook blij van. Morgen verruil ik Zuid-Holland voor Zeeland. Met in de ochtend de 6,5 kilometer lange Brouwersdam. Op naar een pannetje Zeeuwse mosselen!

Geschreven door Tjam-aan-de-wandel