Na een stevig ontbijt van door Jan gebakken broodjes en allerlei andere lekkere dingen zijn Jan, Martien en ik gaan fietsen door het mooie Limburgse land. Het is even wennen aan het glooiend landschap, maar gelukkig hadden we fietsen met zeven versnellingen. Zoals altijd hebben we halverwege even een stop gemaakt. Deze keer niet op een terras, maar op een bankje bij een abdij. Een broeder/pater(?) die voorbij schreed zeiden wij vriendelijk goedag, maar hij knikte alleen maar minzaam. Volgens mij had hij de gelofte van zwijgen afgelegd.
Bij terugkomst in de bungalow had Wies de koffie al klaar. Daar kun je altijd van op aan.
Geschreven door MenM