Om 4u30, op het gevoel af in het holst van de oosterse nacht, sluipt bibi uit bed. Hij heeft een missie: ballonvaren. Om 5u15 vertrekken we met een beperkt gezelschap van 14 personen naar een onbestemde plaats in the middle of nowhere. In een uitgestrekte weide vullen iets na zessen drie luchtballons zich met hete lucht. Als kaarsen komen ze recht terwijl de dageraad rustig het nachtzwart wegduwt. De hanen kraaien. De dag is begonnen. Om 6u30 komen we van de grond in een windstille omgeving. Niet ideaal om een grote afstand af te leggen natuurlijk. Ochtendnevels slingeren zich tussen het groen rond ons. Alles met engelenhaar bedekt. In de verte haast een rode bol zich ook al tussen wolkenslierten omhoog. Er hangt een beetje mystiek in de lucht. Heel tof! Een ‘clean’ morning is het niet. We klimmen eerst hoog en blijven hangen boven een omwalde tempel. Geen schot in de zaak. Dan maar weer dalen om wat snelheid te maken. Voor we het beseffen wordt na een half uurtje al de landing ingezet. Zachte landing en vaste voet. Een leuke belevenis alweer, het vroege opstaan waard.

Om 9u zijn we alweer op weg naar het volgende bezoek: de Banteay Srey tempel of ‘de tempel van de vrouw’ . Men noemt hem ook de ‘pink temple’ omdat hij grotendeels uit rode zandsteen is gemaakt. Hij is in het jaar 967 afgewerkt en was gewijd aan de Hindugoden Shiva en Parvati. Het complex is drievoudig concentrisch ommuurd met centraal het heiligdom, dat bestaat uit een toegangsruimte en drie torens.
We zien nogal wat Sanskriet inscripties en knap uitgewerkte reliëfs. We worden op ons hoofd getikt door de ongenadig brandende zon, maar vooral ook door het sacrale van deze site. Heel knap!! Een juweel tussen de architectonische wonderen van Angkor.

Op de middag zijn we terug in Siem Reap voor de lunch in een lokaal restaurant. We geraken stilaan verzadigd van het Aziatische voedsel. Je merkt het in de hele groep…. Er blijft veel op de bordjes liggen…. Heeft misschien ook wel te maken met de peripetieën van de vorige dag….

Om 14u rijden we naar het grootste religieuze monument ter wereld: Angkor Wat, letterlijk ‘tempel stad’. Het complex is 1,5 x 1,3 km groot. Er leefden ooit meer dan een miljoen mensen. De tempel werd in slechts 37 jaar tijd gebouwd. 37.000 werklui en 6000 olifanten werden hiervoor ingezet. De tempel is gewijd aan de Hindugod Vishnu, de god die het evenwicht tussen goed en kwaad bewaakt. Na het overlijden van de bouwheer Suryavaman II werd de stad verlaten. Er werd een nieuwe stad in Angkor Thom gebouwd. De jungle nam de stad over. Vooral de 190 m brede slotgracht rond de tempel moet Angkor Wat enigszins beschermd hebben tegen de opdringerige natuur.

De Franse ontdekkingsreiziger Henri Mouhot ontdekte in 1860 de tempel tijdens een wandeling door de jungle. Sedertdien zij archeologen bezig met onderzoek en restauratie.

We stappen Angkor Wat binnen via de westelijke ingang, over de causeway die op 4 november 2024 na herstellingen weer werd geopend. Eens de eerste prachtige constructiegordel voorbij zien we links en rechts van de centrale weg twee gebouwen die dienden als bibliotheek.
Nog een stap dichter bij de tempel zien we in twee vijvers de prachtige reflectie van Angkor Wat. Werkelijk zeer mooi!!

De tempel zelf is gebouwd op een verhoogd platform van 355m lang en 255m breed. Het is 65 m hoog en bestaat uit drie lagen, elke laag kleiner dan de laag eronder. We bezoeken alle lagen en lopen door fantastische galerijen, baden en bidplaatsen. Hoe men dat in die tijd in zandsteen heeft klaargekregen is ‘unreal’. Op het centrale punt kruisen vier reuzengalerijen elkaar. We hebben het met onze IPhone getest ze liggen exact, werkelijk exact op de vier windrichtingen. Astronomisch waren die gasten ook al niet te onderschatten. Wonderlijk!

De Khmer waren uitstekende waterbeheersers. De vier zwembaden, pools, die we gezien hebben, hadden de functie als heilig water te dienen maar waren ook de opvangplaats van alle water dat via ingenieuze drainage naar de tempelgracht werd afgevoerd om de funderingen van het complex te beschermen.

We vinden het een fijn gevoel dat we ook dit wereldwonder en unesco werelderfgoed hebben betreden en van onze bucket list kunnen schrappen. Heel terecht is vandaag Cambodja het enige land dat een stuk erfgoed in zijn nationale vlag draagt. Het gevoel dat we hier hebben teruggevonden is dat van het moment waarop we in Peru het eerste magistrale zicht kregen op Machu Picchu.

Op de terugweg naar het hotel leren we nog dat de nationale bloem van Cambodja niet de lotus is, maar de romduol. Sinds de oudheid al worden de Cambodjaanse vrouwen vergeleken met de romduolbloem vanwege zijn aantrekkelijke geur.

Om 17u zijn we terug in het hotel. Geen diner buitenhuis voor ons. We blijven rustig in het hotel nagenieten en houden voor onze magen alles zo rustig mogelijk.

Geschreven door Hubertengratienne.op.avontuur