Om 6u worden onze dromen abrupt afgeknot. Een drukke dag wacht! Een kort ochtendritueel later zien we op het zonnedek een gloeiendrode bol uit de Mekong opstijgen: de aankondiging van een broeiendhete dag.We liggen voor anker midden de rivier. Tot onze grote verbazing zien we vissers zwemmend de rivier (een kilometer breed!) oversteken, een flinke stroming trotserend. Hier moeten potentiële olympische zwemkampioenen tussen zitten…Iemand zou zeggen:’ wie zijn ze, wat drijft hen’.

Het fijne ontbijtbuffet laten we ons andermaal welgevallen. Om 8u15 gaan we van boord. Onze gids Sarun wacht ons op. Hij begroet ons vriendelijk namens ‘the kingdom of wonders’. Hij heet ons welkom in het Kampuchea van de Khmer. Hij leert ons dat Phnom Penh letterlijk betekent ‘de heuvel van Penh’. Volgens de overlevering zou een vrouw genaamd Penh vier Boeddhabeelden gevonden hebben die door de Mekong aangespoeld waren. Ze wierp hierna een heuvel (26 m) op waarop ze deze beelden in een gebedsplaats plaatste. Deze plaats zullen we in de late namiddag nog bezoeken.

De hoofdstad telt nu zo’n 2,5 miljoen inwoners, terwijl de totale bevolking van Cambodja niet meer dan 17,8 miljoen zielen telt. Wat een verschil met Vietnam! Terwijl we de bus nemen richting Koninklijk Paleis zien we duidelijk het verschil met de grote steden in Vietnam: het verkeer is een stuk rustiger. Er rijden ook hier scooters en motoren, maar we zien in verhouding veel meer (vooral Japanse) auto’s. De tuktuk is hier wel overal zichtbaar in het verkeer. Een nieuw feit!! We zullen er morgen kennis mee maken. De stad is ook veel cleaner dan Hanoi of Saigon. Het is hier aangenaam toeven. Het groezelige straatleven is heel ver weg.

Het Koninklijk Paleis is ons eerste bezoek van de dag. Wat een rijkdom aan gebouwen in ėėn complex: de woning van de koning, de pagode, het huis der kostuums, het zilveren paleis, en nog zo veel meer. Enorm! We pikken er eentje uit: het ‘zilveren paleis’. Zes ton zilver verwerkt in de vloertegels, een Boeddhabeeld gemaakt met 90 kg goud en bezet met diamanten, een smaragden Boeddha… Je zou van minder onder de indruk geraken..

Onder een loden zon stappen we om 10u15 weer op de bus. Het Nationaal Museum, opgericht door de Fransman Georges Groslier is onze volgende bestemming. We worden er ondergedompeld in alle fazen van de Angkorbeschaving. We begrijpen nu waarom we geen letter kunnen lezen van het Cambodiaanse geschrift. Die taal is in de zevende eeuw ontstaan uit het Sanskriet. We leren ook dat het Boeddhisme ontstaan is uit het Hindoeïsme. De goden Vishna, Shiva en Brahma worden ons om de oren geslagen. We kunnen ons ook vinden in de filosofie dat je eerst moet geven om te kunnen krijgen. Wie jou geen respect geeft moet je zelf ook niet respecteren. Je gaat er niet tegen in, je keert je af: geen strijd, maar vrede! Naïef? Misschien….

Om 11u brengt onze bus ons naar de Russische markt: een overdekte markt, waar het krioelt van de open winkeltjes, opgesteld in lange rijen en via smalle gangetjes bereikbaar. Het bruist er van de activiteit.

We keren even terug naar onze Marguerite voor de lunch. Even inderdaad want om 14u zijn we alweer onderweg naar onze volgende afspraak. En welke afspraak! We kunnen Cambodja niet loslaten zonder een blik op het verschrikkelijke Pol Pot-verhaal. Tussen 1975 en 1979 heeft hij aan het hoofd van de Khmer Rouge hier een schrikbewind geïnstalleerd waarbij meer dan 3 miljoen Cambodianen in een vreselijke genocide zijn omgekomen in twee fazen: eerst werden ze in een van de 188 gevangenissen opgesloten en door marteling tot fake bekentenissen gedwongen. Daarna werden ze naar een van de 398 killing Fields weggevoerd om er afgeslacht te worden.

Pol Pot heeft er alles aan gedaan om deze verschrikking voor de buitenwereld te verstoppen. Of dat helemaal gelukt is, is niet duidelijk. Maar feit is dat de Khmer Rouge in die tijd zelfs een zetel hadden in de VN en dat ze de goodwill van o.m. de Amerikanen meedroegen omdat Pol Pol handelde binnen het Pekingcommunisme en streed tegen het Moskoucommunisme. Wat een wereld!

Wij bezoeken hier in Phnom Penh de grootste gevangenis, Tuol Sleng S 21 (een voormalige school, waarvan de klaslokalen cellen werden). 20.000 mensen zijn hier slechter dan als beesten behandeld. Ik ben compleet bij de strot gepakt bij het zien van die getuigenissen van deze onmenselijke wreedheden. Homo homini lupus….andermaal!

Om 15u40 stappen we zwaar onder de indruk de bus weer op. Het is stiller dan anders…. We rijden 15 km verder naar een van de ‘killing fields’, waar we in het landschap de sporen zien van de eindeloze reeks massagraven. Na de val van Pol Pot heeft men 129 graven blootgelegd. Daarna is men gestopt…..eindeloos!…. Een groot centraal mausoleum is tevens het ossuarium waarin de schedels en beenderen van bijna 9000 mensen worden bewaard.

Deze heftige namiddag doet ons begrijpen dat deze Cambodiaanse maatschappij 45 jaar na datum nog steeds herstellende is. Bepaalde wonden hebben vele generaties nodig….

We zien hier nu rondom ons een vriendelijk volk, dat op het eerste gezicht gelukkig lijkt te zijn, ver weg van strijd en oorlog. Cambodja bouwt aan de toekomst Het trekt als democratisch land investeerders aan, maar moet nog steeds 17% van zijn bevolking over de armoedegrens sleuren. Gélukkig vinden ze veel morele steun bij het Boeddhisme, dat hen reïncarnatie belooft en dus, ergens een beter leven.

Om 16u15 brengt de bus ons naar onze laatste stop, Wat Phnom, de pagode van mw Penh, de dame die zorgde voor het tweede gedeelte van de naam Phnom Penh. We moeten een 27 m hoge aangelegde heuvel via trappen beklimmen om de Boeddhistische tempel te bereiken. Weer heel veel pracht en praal aanwezig hier. Wat een contrast met het armoedige leven van zovelen hier…. Naast de tempel, zien we het beeld van de oude dame Penh, die duidelijk hevig vereerd wordt. We proberen de spiritualiteit van dit alles in te zien.

Schluss damit. We zoeken om 17u30 onze Marguerite terug op. We zijn op zijn zachtst gezegd ‘zacht’. Een goeie douche en een fijne maaltijd verkwikken ons zodat we om 21u15 de dag met Cambodiaanse muziek van ons af kunnen spoelen. Een teenagergezelschap brengt ons vijf verschillende Cambodiaanse Apsaradansen op live gespeelde muziek. Vooral vaardig gebruik van vingers en voeten valt ons op. We mogen finaal zelfs nog een paar dansbewegingen meedoen…. Iets minder elegant, maar kom.

Eens terug in onze kajuit zijn onze ogen nog sneller uit dan het licht….

Geschreven door Hubertengratienne.op.avontuur