"Good morning Vietnam". Om 6u staan we alweer paraat in het zwoele Saigon. Een knap ontbijt geeft ons de nodige energie! en om 8u stappen we de bus op voor een quickie... een goed uurtje verkenning van de stad. Op z'n Amerikaans, zullen we maar zeggen.. Het Sofitel "where life lives with a French Zest" laten we achter ons. De sporen van het Franse kolonialisme blijven duidelijk aanwezig in deze stad. Het authentieke aziatische van Hanoi is hier redelijk goed verstopt. De westerse invloeden en moderne architectuur zijn in deze stad veel meer aanwezig. Maar de scooters, de vespa's... ze tuffen ook hier lustig rond!

We bekijken het mooie 'Reunification Palace', op de historische plaats waar op 30 april 1975 de Vietnamoorlog officieel zijn einde kende. We stappen ook voorbij de prachtige geelkleurige in Franse koloniale stijl gebouwde City Hall. Daarna is het de beurt aan het Opera House, in 1898 gebouwd door de beroemde architect Félix Olivier. Klap op de vuurpijl is het Post Office, een schitterend gebouw, alweer in Franse koloniale stijl, dat ontworpen werd door Gustave Eiffel en gebouwd in 1863. Aan ijzerwerk ontbreekt het hier dus niet..

Om 10u30 vertrekkken we langs de Saigon rivier naar Chinatown. In 1697 kwamen de Mingchinezen naar Vietnam en.. ze zijn er nog altijd.. Chinatown is de grootste groothandelsmarkt van Saigon. We weten het ondertussen: er zijn heel veel mensen op deze planeet! En ze bewegen zich allemaal op een of ander type motor. Panta Rhei ... op de scooter. In Chinatown komen we in een ongelooflijk mierennest terecht. Superkleurrijk bovendien. Aan beide zijden van smalle gangetjes staat blijkbaar alles wat op deze wereld geproduceerd wordt te koop uitgestald. In supergrote hoeveelheden bovendien! Stel je ook nog eens voor dat er door die smalle gangetjes hier ook nog eentje op een hoog beladen vespa komt doorgereden: opzij, opzij, opzij....! Het kan niet, maar het gebeurt. Incredible!!

Om 11u laten we deze unieke wonderlijke concentratie van mensen en goederen achter ons. We verlaten Saigon over zeer drukke brede wegen. Ze zijn omzoomd door een onophoudelijke bomenrij. Net zoals in Hanoi geeft dat groene gordeltje een ietwat bevrijdend gevoel. Je durft weer ademen, eens buiten het centrum. Al moet het gezegd dat Saigon op heel wat plaatsen grote parken heeft - groene oases - die, gecombineerd met toch brede straten, 'lucht' geven. In Hanoi ruik je overal heel sterk de uitlaatgassen. In Saigon veel minder. Ademen mag hier, of.. zou het op een of andere manier wennen?

Iets na 13u30, na 2,5 uur rijden over een afstand van slechts 70 km, bereiken we Can Tho aan de Mekong rivier. Vietnam heeft duidelijk ook zijn verkeersproblemen. Soit! We bereiken de cruise terminal en gaan aan boord van de M/V Marguerite, onze thuis voor een weekje. We worden een ruime cabin nr 103 toebedeeld, met klein balkonnetje. We gooien een eerst blik over de 'mighty Mekong'. Breed en heet!

We gaan aan tafel voor onze eerste maaltijd aan boord, terwijl onze Marguerite zich van de kade afzet. We zijn vertrokken!

In de namiddag installeren we ons rustig en verkennen onze tijdelijke drijvende 'thuis': het restaurant op dek 1, de piano bar op dek 2 en het zonnedek met mooi zwembad op dek 3. Er is voldoende ruimte tot genieten. En dat doen we.

Om 18u30 klinken we voor het eerst tijdens de welkomscocktail met presentatie van het personeel. Een uurtje later volgt ook het welkomsdinner. We zien het helemaal zitten en staan meer dan open voor alles wat nog komt.

Geschreven door Hubertengratienne.op.avontuur