7u15. De ochtendstond strooit goud over het landschap, dat zijn spiegel in de Douro vindt. In the middle of nowhere kan de stilte bijna hoorbaar zijn. Op een vroege vogel na en een vis die hier en daar lucht komt happen beweegt er niets. De zon legt een rozig tapijtje over de toppen van de soms hoekige, soms glooiende bergen rond ons. Losse mistslierten hier en daar wachten op verdamping. Hoe vredig kan een ochtend zijn!

Er staat vandaag een uitstap naar de Spaanse universiteitsstad Salamanca gepland. Zes uur bus heen en terug... Dat zien wij niet zitten. Het wordt dus een stille, rustige dag voor ons. Een heerlijk vooruitzicht.

Wanneer wij gaan ontbijten zijn er al drie volle bussen vertrokken. De boot wordt nu helemaal ‘oase’! Rond de middag gaat onze A-Rosa Alva dit verste punt van onze cruise verlaten en een paar kilometer stroomafwaarts aanleggen in Barca d’Alva. Een boogscheut dus. Eigenlijk zou je gewoon van “een brug verder” kunnen spreken.

Wij besluiten dat traject gewoon te voet te doen. Om 9u30 gaan we van boord. De zon brandt hevig maar in de schaduw krimp je nog een beetje bij een temperatuur van 16°C. Dat zal niet lang meer duren want we gaan vandaag tot 22° C bij een compleet wolkenloze hemel.

Een korte maar fikse klim brengt ons algauw op het niveau van de metalen treinbrug over de Rio Agueda. De brug was een onderdeel van de oude Linha do Douro die Porto met Salamanca verbond, maar is nu geheel in onbruik geraakt. Vanop de brug hebben we een schitterend zicht op de samenvloeiende rivieren Agueda en Douro en vooral op onze zonnebadende A-Rosa Alva. Midden de brug stappen we letterlijk over de grens van Spanje terug naar Portugal. Om 10u35 zetten wij dus, zij het te voet, officieel de terugtocht naar Porto in.

We dalen langs net geen geitenpad af naar rivierniveau en stappen nu op de linkeroever van de Douro langs een idyllische grindweg richting Barca d’Alva. We lopen in half zon, half schaduw en genieten van een ideale temperatuur terwijl we verder flaneren.

Om 11u15 bereiken we het kleine dorpje Barca d’Alva. Daar onze A-Rosa Alva hier pas rond 12u30 zal aanleggen stappen we nog even over de Ponte Almirante Sarmento Rodrigues over de Douro. De brug verbindt hier de districten Guardia en Bragança. Hij werd in 1955 gebouwd naar een ontwerp van dé bruggenontwerper van Portugal Edgar Cardoso. De elegante betonnen constructie telt vijf identieke bogen, die vandaag schitterend in het Dourowater worden gespiegeld.

We zoeken de linkeroever terug op en vinden een plaatsje op een van de terrasjes langs de zoom van het dorp. We blijven rustig ondergedompeld in een dolce farnientegevoel.

Even voor 12u30 laat onze A-Rosa Alva zijn gangway op de kade neer en kunnen we weer aan boord, netjes op tijd voor de lunch.

Na de lunch gaan we volledig en integraal in rust mode, met toch nog een stukje fitness tussendoor. Honderd procent dolce farniente is ons deel. Zalige rust tussen olijfbomen en wijnranken, drijvend op de zachte rimpels van het blauwe Dourowater. Enkel lucht happende vissen zorgen voor enige dynamiek.

Bij het tanende licht boven de Douro gaan we om 19u uiteindelijk weer aan tafel om in keuvelende gezelligheid de dag verder te laten uitdoven.

Geschreven door Hubertengratienne.op.avontuur