Een blik naar buiten om 7u belooft een zalige dag. Zeven zonnen lijken ergens boven ons te hangen. De Adriatische zee ligt spiegelglad beneden ons. Na een voelbaar frisse nacht zal zonnewarmte als een aangename streling bij ons overkomen.

Om 7u45 vinden we een drukte van jewelste in de ontbijtzaal, en vooral een Probusgroep die helemaal klaar is voor een aangename interessante dag.

Stipt om 9u – geheel volgens afspraak – zit iedereen op de bus. Wat een discipline! We zien 17°C op de display, maar voelen weldoende warmte op deze windvrije dag. Chauffeur Donato brengt ons doorheen de ontelbare haarspelden terug naar zeeniveau. We kijken vanop een rijdend balkon onze ogen uit op een uiterst mooie brok natuur. De groene hellingen zijn doorspekt met okerkleurige kalksteen (karst) en dat geeft schitterende contrasten. Het helle blauw van de zee is steeds nadrukkelijker aanwezig: een geweldige blauwe plas die ons onderdompelt in vakantiegevoel. De onvermijdelijke olijfbomen lijken elk een teen in het water te willen steken. O zo mooi!

We moeten een ommetje maken om onze eerste bestemming Vieste te bereiken. Alles wordt hier in de streek immers in gereedheid gebracht om op 8 mei de verschijning van de Heilige Michiel – San Michele – te vieren. San Michele is alom aanwezig hier in Gargano. De naam van ons hotel, Palace San Michele, is dus helemaal geen toeval. De naam van deze heilige zal zo’n beetje de rode draad van de dag worden.

Vanaf het typische mooie witte bergdorpje Mattinata rijden we doorheen een flinke reeks lange gallerie (tunnels) en kronkelen zo gestaag verder richting de kust. Vieste bereiken we om 10u30. De approach vanop hoogte gaf ons een mooi zicht op het Middeleeuwse ‘stadje op de rotsen’. Op het strand aan de voet van de stad zien we de kolossale sigaarvormige witte rots Pizzomunno staan, door erosie langzaam maar zeker van de rotsmassa weggerukt. De rots zou de mythische figuur Pizzomunno voorstellen die door liefdesverdriet versteend werd nadat zijn geliefde Cristalda door sirenen in zee werd gelokt en verdronk. We strekken even de benen om aan en op het strand foto’s te nemen en gewoon te genieten van het heerlijke weertje dat ons gegund is.

We rijden een paar minuutjes verder tot in het centrum om er een klein uurtje rond te slenteren in het ‘centro storico’ met zijn o zo typische smalle steegjes, terrasjes en restaurantjes, met steeds die helderblauwe watermassa van de Adriatische Zee rond ons. Pure romantiek alweer! De terrasjes... die blijven niet leeg wanneer deze groep in de buurt is....

Om 11u30 stappen we langs het water van de kleine havenrede, met zijn statige vuurtoren in de achtergrond,naar de Trabucco P.ta Santa Croce. We vallen onvermijdelijk even stil bij de Piazzetta del bacio (de site van de kus). Meerdere echtparen geven hier een spetterende kusdemonstratie. Op stevig kussen staat duidelijk geen leeftijd!

Verder dan naar de trabucco! De eigenaar verwelkomt ons met open armen en vooral met een goed glas Primitivo en Apulische hapjes. Een trabucco is een complexe ambachtelijke visinstallatie op palen die goed in de grond verankerd zijn en die grote netten tot 30 m buiten de kust kunnen uitzetten, waarmee als de wind uit de goede richting komt grote hoeveelheden vis kunnen worden gevangen. In de 16de eeuw ontwikkelden de lokale vissers dit systeem omdat het door grootschalige piraterij heel gevaarlijk werd om op zee te vissen. De voorbije 80 jaar is dit soort installatie in onbruik geraakt, maar blijft het een trekpleister voor toeristen.

We krijgen een demonstratie van deze vismethode en mogen zelfs zelf helpen het grote net te laten zakken tot het heel even onder water verdwijnt. Geen vis die het ons echter gunt om enig gespartel in het net te laten zien. De eigenaar legt ons uit dat er s ’nachts veel meer kans op succes is... Het zal wel zijn, maar wij hebben vandaag nog andere plannen... Fijn toch om deze historische trabucco bezocht te hebben.

De zon schijnt nog steeds uitbundig, maar een zeebriesje zorgt voor aangename afkoeling. We stappen terug richting Vieste storico en vinden om 13u lange tafels voor ons gedekt in het restaurant Bella Napoli. Er volgt een gezellige lunch in drie gangen, begeleid door Nero di Troia rood en Chardonnay wit.

We wagen ons een eerste maal aan ons strijdlied voor deze reis:

Volare oh oh
Met Probus oh oh oh oh
In Puglia voel ik me goe
‘k Ben blij dat ik da nog doe!

Wordt vervolgd!!

Gezelligheid kent geen tijd... Het is 15u voor we het goed beseffen. De bus op dan maar voor een rit dwars doorheen het meer dan 10.000 ha grote oerbos Foresta Umbra (schaduwbos), het oudste bos van Europa. Een supergroene tocht dus over een stevig kronkelende asfaltweg geflankeerd door machtige bomen. Dit woud beslaat slechts 0,7% van het Italiaanse grondgebied, maar huisvest wel 70% van de vogelsoorten. Het bezit ook 40% van de Italiaanse vegetatievariëteiten. Natuur op zijn best dus! Sinds 2017 staat dit bos op de werelderfgoedlijst van Unesco.
Niet iedereen in de bus maakt het even intens mee... De geneugten van de lunch zorgen voor een duttende nasleep..

Rond de klok van half vijf laten we het Foresta Umbra achter ons en kunnen we weer de klim naar Monte Sant’Angelo aanvatten. Weer een half uurtje later gaan we in het historische stadje op zoek naar de heilige Michiel – San Michele. Mijn schat en ik van Sint-Michiels (Brugge) zijnde, hebben we wel wat met deze aartsengel. In gedachten zien we hem nog superprominent afgebeeld staan, met de draak aan zijn voeten, op de achterwand van het middenschip van de kerk van Sint-Michiels.
Deze keer zullen we hem terugvinden in de Santuario di San Michele. Verschillende verschijningen van San Michele zijn verbonden aan deze Santuario, die in een onderaardse grot is uitgebouwd. Eeuwenlang al leiden dan ook vele pelgrimstochten naar dit ‘heiligdom’.

Wij stappen, op een paar honderd meter van ons hotel, voorbij het Castello Normando Svevo Aragonese dat in de 12de eeuw gebouwd werd en door de eeuwen heen verbouwd en aangepast werd ter bescherming tegen nieuw ontwikkelde aanvalsmethoden. We dalen via een in brede treden aangelegde straat af naar het Santuario, waarin we verder afdalen tot in de grotkerk. Er is een eredienst aan de gang in de tjokvolle grot. Hier wordt met overtuiging en overgave gezongen en gebeden. Het volledige tafereel heeft iets magisch.

Om 18u laat onze gids Johan ons helemaal vrij om nog wat rond te neuzen in het stadje dat ook weer gebouwd is die typische Pugliastijl, met smalle steegjes, witte rijhuizen met schuine daken, pleintjes en plantsoenen.

Rustig keuvelend bereiken we ons Palace San Michele hotel, waar we niet aan de verleiding kunnen en willen weerstaan een aperitief tot ons te nemen op het panoramische terras met machtig zicht over de zee, die langzaam maar zeker zijn avondkleed aangemeten krijgt. Supergezellig!

Om 20u sluiten we onze tweede dag af met een avondmaal met veel sfeer en lachsalvo’s. De kwaliteit van het eten was niet echt super, maar we hebben dat sterk relativerend flink doorgespoeld!

De volle maan lacht ons toe wanneer we rustig onze kamers opzoeken voor een laatste nacht in dit etablissement. Volle maan brengt volle zon? We zien wel weer!

Geschreven door Hubertengratienne.op.avontuur