Om 7u15 schuiven we het gordijn van onze kajuit open. Terwijl we onze Amadeus zijn laatste manoeuvers zien doen om aan te leggen in Melk verkneukelen we ons aan een zonsopgang waarvan de geel-paars-rode gloed absoluut veelbelovend is. De zon zal vandaag de hoofdrol spelen. We laten ons raam naar beneden zoemen en krijgen meteen 4°C in ons gezicht. Lekker fris zullen we maar zeggen...

Melk is een van de grootste toeristische trekpleisters van Oostenrijk, en dat heeft alles te maken met zijn alles overheersende schitterende abdij. We ontbijten in een allervrolijkst sfeertje en worden om 9u met de bus tot op het Melkse plateau gebracht dat vrijwel volledig ingenomen wordt door de fameuze Benedictijner abdij. Toen Oostenrijk qua oppervlakte nog in zijn kinderschoenen stond was deze abdij en dus ook de stad Melk het middelpunt van het land. Het gebouw werd in 1089 als kasteel opgetrokken en is pas later aan de orde der Benedictijnen geschonken en tot klooster omgebouwd. Het is helaas door brand geteisterd geworden en in de 18de eeuw in barokke stijl terug opgebouwd. Het hele complex is 320 m lang, en telt 1365 ramen. Een gigantisch complex dus dat met al zijn pracht en praal meer weg heeft van een paleis dan van een klooster. Toch leven er vandaag nog altijd 22 monniken en is er een groot gymnasium gevestigd (meer dan 800 leerlingen).

Wij worden twee uur lang doorheen zalen, kwartieren en galerijen geloodst en staan versteld van de vele kunstschatten die hier op zeer professionele wijze staan tentoongesteld. De vele met wand- en plafondschilderijen – soms met zeer verrassend perspectief geschilderd – ademen grootsheid en geschiedenis uit. De kers op de taart is de bibliotheek, die meer dan 100.000 boeken bevat, waarvan het oudste dateert van het jaar 890. Het ‘monnikenwerk’ dat hier geleverd werd is onvoorstelbaar!

Onze uitstap naar deze abdij wordt afgerond met een wijndegustatie in een aanpalend gebouw. We proeven er drie monocépages van de Wachauer vallei: Grüner Veltliner, Riesling en Zweigelt. Ze worden begeleid door Wachauer Laberl brood.

Voor de terugtocht (grotendeels afdaling) naar onze Amadeus Star laten we de bus voor wat ie is. Twintig minuutjes door het oude stadscentrum en langs de Donau brengen ons terug naar ons drijvend hotel. Om 13u genieten we nog maar eens van een flinke lunch.... Amai die broeksriem.... Daarna is het in dolce farniente genieten van o.a. het wondermooie traject dat we varen van Melk – de poort tot de Wachau – doorheen de Wachau vallei tot Krems: 30 km lang genieten van een prachtig rivierlandschap. Op de vrij steile oevers van de Donau zien we uitgebreide wijngaarden in terrasbouw, pittoreske dorpjes, kloosters en kastelen. Wegens zijn architecturale en agrarische geschiedenis werd de regio Wachau op de werelderfgoedlijst van de UNESCO gezet. Zeer terecht! We kijken vanop het zonnedek onze ogen uit terwijl onze Amadeus zachtjes over het blauwe spiegelwater van de Donau glijdt. Het mooie windstille weer heeft veel volk op het zonnedek gebracht. Er wordt gerust, gekeuveld, gesport en gespeeld. Aangenaam druk dus!

Na 16u duik ik nog even de fitnessruimte in, kwestie van het ‘zoete’ geweten even te sussen. Daarna wordt in het salon de geschiedenis van de familie Strauss uit de doeken gedaan. Straffe mannen, die Straussen en vooral de Johann, die naast de Schöne Blaue Donau blijkbaar veel liederlijke watertjes heeft doorzwommen....

Om 18u30 genieten we van de captain’s cocktail, waarbij de hele staff van deze Amadeus aan het publiek wordt voorgesteld.

De dag wordt afgesloten met alweer een menu met scharnieren.... Ze brengen hier wel kwaliteit op onze borden! We klagen absoluut niet!

Rond de klok van 22u trekken we ons redelijk voldaan terug in onze kajuiten. Onze Amadeus worstelt zich ondertussen verder hier en daar door een sluis om binnen afzienbare tijd Wenen te bereiken. We zullen vandaag dan in totaal 130 km afgelegd hebben. Wanneer er zal aangemeerd worden in de fiere Oostenrijkse hoofdstad zullen wij diep in dromenland weggezonken zijn. Zeer toepasselijk, want Wenen wordt ook wel eens ‘stad der dromen’ genoemd omdat Sigmund Freud daar ooit woonde.

Edoch, ‘stad van de muziek’ is Wenen zeker! Morgen gaan we weer de verkennende toer op!

Geschreven door Hubertengratienne.op.avontuur