We gaan vandaag op zoek naar Silvester. We starten onze aanloop om 6u45. Buiten zien we niets. Dichte mist draait ons een melkwit scherm voor de ogen. We voelen wel dat we nog varen. De Slovaakse grens ligt achter ons. Ergens dicht of ver voor ons wacht Boedapest op ons.

Volledig zen begeven we ons om 7u30 naar het ontbijt. Tussen de sunny side up en de koffiekoekjes door zien we de zon door de mist breken. De Donau wordt weer onze zichtbare compagnon. Haar dichtbeboste oevers schuiven rustig door ons zichtveld.
Rond de klok van 9u30 zien we de eerste sporen van de Boedapestse bewoonde wereld. Van losse bebouwing met lichte industrie gaat het naar statiger klassieke bouw: de ouverture van een heerlijke Hongaarse stadsymfonie, het opus Buda en het opus Pest. We varen voorbij het Margareta eiland en varen onder de Margaretabrug door, de eerste van de elf schitterende bruggen die Buda en Pest met elkaar verbinden. Over deze brug zullen we later op de dag tijdens onze city tour nog rijden.

Voorbij de Kettingbrug, de mooiste brug van deze stad, bereiken we om 9u45 het keerpunt van onze cruise. We maken letterlijk rechtsomkeer en leggen aan bij meerpaal 6 aan de oevers van Pest. Op beide oevers zien we prachtige gebouwen in neo-stijl. Een aangename kennismaking! We gaan even naar het zonnedek om de omgeving goed in ons op te nemen. Een extra-jasje is welkom: 1°C... en grijze lucht boven ons. We hopen daar in de namiddag enige blauwe schakeringen in te mogen ontdekken...

Op het achterdek gaan we lekker zitten keuvelen in het gezellige koffiesalon en maken we kennis met een Spaans koppel uit... Bornem! Even wat Castellano op de Donau.. het is meegenomen!

Om 14u stappen we de bus op. Buda en Pest in een ferme nutshell van 4 uur wacht ons. Christel begeleidt onze groep en de Hongaarse Tibor is onze gids. Attila is onze chauffeur. Attila inderdaad, naar Attila de Hun. De Hongaren geloven graag dat Attila de Hun een Hongaar was. Mythologie en heroïek gaan hier blijkbaar hand in hand.

Gids Tibor, die perfect Nederlands spreekt!!, is een schot in de roos. De man zal ons op rustige, zeer interessante, maar vooral drooghumoristische manier doorheen Buda en Pest loodsen. Iedereen hangt aan zijn lippen. Hij is absoluut geen fan van Viktor Orban en laat dat op subtiele manier doorheen zijn verhaal schemeren.

Boedapest telt vandaag 1,8 miljoen zielen. Dat is heel veel als je weet dat Hongarije in totaal niet meer dan 10 miljoen inwoners heeft. We rijden voorbij de Kettingbrug, de oudste brug van de stad. Hij werd zo’n 170 jaar geleden gebouwd en werd dé link die van Buda en Pest Boedapest maakte.

Hongarije heeft heel lang deel uitgemaakt van het Habsburgse Rijk. Tijdens de Donaumonarchie had in hetzelfde Rijk Oostenrijk een Keizer en Hongarije een Koning. Geen toeval dus dat Boedapest qua bouwstijl heel veel weg heeft van Wenen. Heel veel in deze stad verwijst ook nog naar Oostenrijk. Ook geen toeval dus dat we van Pest naar Buda rijden over de Elisabethbrug. En jawel, Elisabeth was de fameuze Sissi, echtgenote van keizer Franz-Josef I van Oostenrijk.

Het verschil tussen Buda en Pest? Buda is het meer elitaire, Pest eerder het volkse. Buda is rustig. Pest is bruisend leven. De binnenstad van Pest kun je dan ook de eigenlijke binnenstad van Boedapest noemen. Buda is heuvels en groen. Pest is vlak.
In Boedapest kun je ook zowat van alle kwaaltjes genezen in zijn vele thermaalbronnen in schitterende badhuizen.

We hebben vanaf onze Amadeus al het zeer aanwezige grootse Koninklijk Paleis kunnen bewonderen in al zijn glorie op de Burchtheuvel. Nu rijden we die heuvel op en gaan van dichtbij een kijkje nemen. We laten de bus achter en stappen voorbij het paleis van de president (ceremoniële functie) en voorbij de kantoorresidentie van de minister-president Orban. We bewonderen het beeld van de trotse Huzaar (soldaat die zich nooit overgeeft).

Tussendoor leren we van onze Tibor dat je om écht Hongaar te zijn drie dingen minstens moet in acht nemen: je moet een snor hebben (als man toch...), je moet huilen, want dan ben je vrolijk en je moet spicy paprika lusten. We leren ook dat het Hongaars geen slavische taal is, maar een taalgroep op zich (die enige verwantschap zou hebben met het Fins).

We zien de Matthiaskerk (eigenlijk de OLV-kerk), die gestart is als moskee in de 14de eeuw maar die nadien in de katholieke context een knappe gotische toren heeft gekregen. Het is de kroningskerk van Hongarije.

We stappen op het Drievuldigheidsplein voorbij de zogenaamde pestzuil (ook in Wenen gezien!), gebouwd in 1713 om het einde van de pest te vieren. Ook Bratislava zou trouwens zo’n pestzuil hebben.

We gaan de trappen op van het Vissersbastion. In de 19e eeuw zijn de vestingmuren hier op de Burchtheuvel gesloopt en in 1895 begon de bouw van het bastion. De totale bouw duurde zes jaar. Het Vissersbastion loopt van achter de Matthias kerk naar beneden, naar Waterstad.
Het ontwerp van het Vissersbastion is van de hand van Frigyes Schulek , de man die ook de Matthiaskerk heeft gerestaureerd. Met het Vissersbastion wilde hij de Matthias kerk extra glans geven. De koepels op het bastion zijn geïnspireerd op de koepeltenten van het nomadenvolk (de Magyaren) dat Hongarije in 896 in bezit nam.

We groeten nog even Stefaan de Heilige op zijn paard en nemen dan de Margarethabrug terug naar Pest. Het is nauwelijks 16u en de avond valt... Ze zijn hier iets sneller dan bij ons....
We bereiken dus Pest al ‘by night’. Het was trouwens reuzemooi te zien hoe op een kwartiertje tijd Boedapest door de feeëriek aandoende belichting een totaal romantische aanblik kreeg. Alle bruggen, grote gebouwen en promenades staan op die manier op schitterende wijze in de schijnwerpers. Waw!!!

In Pest rijden we via de Andrassi Boulevard naar het Heldenplein. De 2,5 km lange boulevard is de Champs Elisées van Boedapest, met veel schitterende gebouwen, fancy winkels en musea. We zien eerst in neostijl gebouwde aansluitende woonpaleizen, daarna prachtige alleenstaande villa’s en bereiken zo het overweldigende Heldenplein. In twee monumentale losstaande bogen zien we een panoplie van nationale helden. Centraal de zuil en het monument van de onbekende soldaat. We stappen even uit om deze heel bijzondere plaats goed in ons op te nemen. Waarlijk de moeite, ook al zijn we op dat moment de kou van deze silvester vooravond aan het verbijten.

Als afsluiter rijden we nog even door het aanpalende grote park, waar we de ingang in Jugendstihl van de zoo zien en een resem alweer prachtige villa’s alsook het grootste badhuis van de stad.

Om 18u nemen we afscheid van onze schitterende gids Tibor en gaan we terug aan boord van onze Amadeus, waar we ons mentaal en fysiek voorbereiden op de shock van Silvester.
Zit mijn jasje goed, zit mijn dasje goed? We kunnen ervoor gaan! Om 19u30 biedt de kapitein van dit schip ons zijn oudejaarscocktail aan. Daarna gaan we aan tafel voor het Silvesterdiner. Hoedjes, toeters en bellen, alles komt aan bod... De sfeer zit goed! We genieten met volle teugen (letterlijk volle teugen) van al het moois dat op tafel wordt getoverd. Op de oevers buiten horen we al ’t allen kante geknal. We krijgen weer even het gevoel dat we ooit op Silvesteravond in Keulen hadden.

Om 22u30 worden we een dik half uur vergast op een Hongaarse folkloreshow. Twee virtuoze violisten zorgen voor de opzwepende zigeunermuziek. Een tiental Hongaarse dames en heren in kleurrijke traditionele kledij pikken die dynamiek op om ons een zinderend spektakel te brengen, met veel gestamp, geklap en rokkengezwaai. In de afsluitende fase wordt zowaar Hugo nog mee op het toneel gesleurd. Hij laat zich niet pramen! Hij gaat hevig dansend helemaal op in de Hongaarse folklore. Good for him!

Omstreeks 23u15 gooit onze Amadeus de touwen los. We starten de terugtocht naar Passau. We klimmen goed ingeduffeld naar het topdek voor de captain’s nieuwjaarsdrink. Het is een droge heldere maar koude nacht. Naarmate we hét middernachtuur naderen wordt het geroffel en geknal met de minuut heviger. Boven beide oevers en alle bruggen knallen fusées open, veelkleurig, vaak knetterend, in boeketten, supersterren, watervallen en ga zo maar door. Een eens te meer ongelofelijk spektakel. Iedere inwoner lijkt hier wel vanalles in de lucht te poefen. Het Keulengevoel, met zijn 360° vuurwerk is helemaal terug.

Het zicht op dit alles tegen die schitterende achtergrond van verlichte gebouwen, monumenten en bruggen is onwaarschijnlijk knap, zeker vanuit ons standpunt hier midden op de Donau. Op klokslag middernacht wordt er gezoend en geknuffeld met een goed glas Sekt in de hand, begeleid door het gejoel van een grote menigte feestvierders op de brug waar we onderdoor varen. Onze groep en de menigte op de brug die elkaar ‘happy newyear’ toeroepen met daarboven een fonkelend dak van knallend vuurwerk: een wonderlijk gevoel! Absoluut uniek!

Nog een half uur lang varen we door met het zicht op een onophoudelijke mensenzee op de oevers en omhoog knallend vuurwerk. Dan deint het gedruis met de afstand langzaam maar zeker weg. We keren terug naar ons eigen feest op het panoramadek, waar de fuif met live muziek al is losgebroken. Binnen de minuut staan we op de dansvloer, en dat zullen we zo nog een dik uur volhouden. Daarna... geven we onze pijp, wegens helemaal uit, aan Maarten. Het is goed geweest. Orpheus zal ons niet moeten wiegen....

We slapen in met de fijne gedachte dat Boedapest een onuitwisbare indruk op ons heeft achtergelaten. Deze stad is lange tijd door Praag overtroefd geworden, maar heeft zich in recente jaren terecht weer helemaal naar de kop van het peloton gewerkt.

Geschreven door Hubertengratienne.op.avontuur