Geen sprake meer van grijs vandaag! De zon heeft het voor het zeggen, maar witte stapelwolken zullen, schril afstekend tegen het hemelsblauw, onze dag mee kleuren.
Gordijn open en we zien over het groen-blauwe water in de verte de grote boogbrug waar we na de middag onderdoor zullen varen. Het Dourowater wordt in onze richting in een brede streep met glinsterende sterretjes bestrooid. Schitterend zicht om de dag mee te starten.

Om 9u45 vertrekt ons gehele gezelschap naar de Quinta da Roeda voor een bezoek met proeverij. Tien minuutjes later worden we hartelijk begroet en rondgeleid in het wijnhuis en in de aanpalende wijngaard. Ook dit is geen klein etablissementje: 109 ha wijngaarden en een productie van 20 miljoen flessen, mede door de aanvullende inkoop van externe druiven.

We proeven er voor het eerst in ons leven een rosé porto. Het zal niet onze laatste zijn want deze rosé heeft een aangename fraîcheur in zich. De rode porto die we per vergelijking te proeven krijgen valt daarbij door de mand wegens te jong en net te weinig body.

Tijdens de terugrit naar onze aanlegsteiger in Pinhao worden we terecht gedropt nabij het kleine treinstation, naar het schijnt een van de mooiste van Portugal. Zijn gevels zijn versierd met 25 grote azulejos (tegel)panelen, die het werk op de wijngaarden en de landschappen van de Dourovallei uitbeelden. Zeker onze rondgang waard!

Nadien dalen we rustig af richting onze A-Rosa Alva, netjes op tijd voor de lunch. Tijdens het eten stoot ons schip zich hier onvoelbaar van de kade af en varen we verder stroomopwaarts. We bereiken nu duidelijk het allermooiste gedeelte van ons cruisetraject op een stroom die zich hier zeer grillig doorheen het graniet heeft gekliefd. Beide oevers liggen dik bezaaid – beplant in feite! – met wijngaardterrassen afgewisseld door of in combinatie met olijfgaarden. Het contrast van al die groenschakeringen met de groen-geel-oranje-rode verweerde granietwanden is een onafgebroken lust voor het oog. Het blauwe Dourowater zorgt voor de kers op de taart.

Om 15u en 17u30 klimmen we achtereenvolgens nog eens 33m en 22m hoger via de Valeirasluis en de Pocinhosluis. Telkens weer milimeterwerk en een spannende happening voor ons. Wat handigheid legt die stuurman hier toch aan de dag! Niet zijn eerste keer natuurlijk, maar toch telkens weer straf!

Rond de klok van 18u leggen we aan in Vega de Terrón, wat niet meer is dan een kaaimuur die tegen de rechteroever is gekleefd op het punt waar de Rio Agueda met de Douro samenstroomt. We zijn hier officieel in Spanje. Voor Spanje en Portugal in de jaren ’80 van vorige eeuw in de EU stapten was deze plaats belangrijk als grens- en douanestad. Een aanlegsteiger en een cafetaría zijn hiervan de losse overblijfselen. Nu is het hier dus ‘peace and quiet’.

We nestelen ons om 18u30 in de lounge voor een officieel aperomoment met sangria (een beetje ‘would-be’ helaas) en Portugese tapas. De avond wordt ingeleid en afgerond door een avondmaal geheel in Portugese stijl.

Vanaf 21u start een dansavond op sundeck onder een weinig door lichtvervuiling besmette sterrenhemel. Wij gaan er even piepen maar besluiten onze dansstappen voor een andere keer op te sparen....

De kajuit lokt...

Geschreven door Hubertengratienne.op.avontuur