Onze eerste echte dag op de rivier start grijs. Om 6 u gaat ons gordijn open. Zachtjes glijdt het alluviale grijsbruine water van de Mekong voorbij. De vele waterhiacynthen die de rivier rijk is zorgen voor het mooi contrasterende groen. Op beide oevers in de verte (zeer brede rivier) staan palmbomen ons toe te wuiven, in mooie eentonigheid. Tai chi zou deugd doen in dit kader, maar ‘t zal voor een andere keer zijn…De opkikkerende nacht heeft ons wel met voldoende zengevoel de dag ingestuurd.

We genieten van een mooi ontbijtbuffet in goed gezelschap en om 8u stappen we met onze ‘groene groep’ aan boord van de Mekong King Samoa sampanboot. Onze Vietnamese gids Kha verwelkomt ons. Op weg naar het dorp Cai Bhe varen we voorbij vaak krakkemikkige bootjes, goed beladen en vaak met roestige golfplaten bedekt om hevige zonneklop te vermijden. Dit zijn ‘floating markets ’ van waaruit zowat alles aan de man wordt gebracht. Op de oevers hebben we inkijk in vaak heel primitieve paalwoningen. De Mekong rivier is hun sanitaire afvoer. De overheid breekt stukje bij beetje deze stulpjes af om verdere vervuiling van de rivier tegen te gaan.
Overigens weten we van Kha dat de Mekong rivier niet echt vervuild is. Er wordt nog steeds in gezwommen en zelfs wordt er drinkwater uit gewonnen (mits zuivering).

We leggen aan en bezoeken een klein bedrijfje waar artisanaal rijstpapier gemaakt wordt. Ook mijn schat mag er een flinterdun velletje rijstpapier produceren. Zeer geslaagd! Daarna zien we de aanmaak van coconut candy, gepofte rijst met kokossmaak en tapioca noodle cake. Allemaal lekker!

Als afsluiter toasten we met home made Mekongdelta Happy Water. Straf goedje! Rocket fuel noemen ze het…Eigenlijk is het bananenrijstwijn. ‘Mhob hai ba … Jo’ (santé).
In de grande finale naar de uitgang toe krijg ik nog een levende python in mijn nek. Proustiaans word ik teruggekatapulteerd naar Brisbane, waar me dat een 15-tal jaar geleden ook eens overkwam.

Om 9u20 steken we over naar Tan Phong island, De zon priemt door de wolken. We gaan van warm naar heet. Zwoel heet. Past perfect bij dit tropische eiland met zijn 13.000 inwoners. Op een smal betonnen weggetje brengen elektrische wagentjes ons verder naar de ingewanden van deze plek. Te voet dringen we nu langs goed verharde wegels tussen de bananenplanten en een weelde aan bloemen, struiken en planten door tot een klein mandenvlechterijtje. We zien er kleinere en grotere spulletjes vlechten. We begrijpen dat we toeristenvoer zijn, maar laten het ons toch welgevallen. We keren ietwat op onze stappen terug en genieten van een degustatie van tropisch fruit: ananas, guava, mango, roze appel, jackfruit en durian. We leren er ook hoe je op een deftige manier een kokosnoot etens- en drinkensklaar maakt.

Terug naar onze Marguerite dan, waar de voormiddag afgerond wordt met een presentatie over Vietnam, gegeven door Kha. Een paar dingetjes pikken we eruit: meer dan 100 miljoen inwoners; 54 etnische groepen met elk hun eigen taal. De belangrijkste groep zijn de Kinh; 29 letters in het alfabet, waarvan 11 klinkers met elk 6 verschillende accenten. Voor ons onmogelijk uit te spreken!
Ze zijn meer dan 1000 jaar met de Chinezen in oorlog geweest. Na de Vietnamoorlog heeft het Ho Chi Minhregime een strak communistisch regime opgelegd. Vanaf 1986 is dat afgezwakt, mede door de teloorgang van het IJzeren gordijn. Nu is het communisme enkel nog voelbaar in de onzichtbare controle van de overheid. Een doorn in het oog van de Chinezen weliswaar, die elke toenadering tot het Westen of de usa ‘laten voelen’.

Om 14u30 jumpen we opnieuw in se sampan voor een tochtje naar Sadec, een riviernederzetting met 250.000 inwoners. Onderweg vallen we even stil bij de in 1926 gebouwde Ghoa-Dai tempel. De Ghoa-Dai godsdienst verenigt het Boedhisme, het Taoïsme en het Confucianisme. Ook in deze kleurrijke tempel vinden we de fenix, de schildpad, de eenhoorn en de draak terug. Samen vertegenwoordigen zij de eeuwigheid.

Om 15u15 leggen we aan bij de gigantische local market van Sadec. Stel je een superdrukke straatmarkt van bij ons voor, maar dan eentje waar het verkeer (in dit geval een scooterstroom) blijft doorrijden. Niet gewoon! Groenten, fruit, vlees, vis…. het ligt hier met hopen langs de straat in deze broeierige temperatuur. De geur….nemen we erbij…

We bezoeken ook het huis waar de minnaar van Marguerite Duras gewoond heeft. Haar stomende romance met hem toen zij amper 15 jaar was heeft ze beschreven in haar verfilmde roman ‘L’amant’.
Onze cruiseboot heeft zijn naam aan haar ontleend.

Als afsluiter krijgen we nog een korte inkijk in de Kien An Cung tempel. Alweer heel veel kleur en drukke gekunsteldheid. De rokende wierookstokjes brengen onze gebeden naar het hiernamaals…. ‘t Zal nodig zijn!.

Om 17u vinden we onze Marguerite terug. Tijd voor relax en pindatten. Mijn schat geniet nog van een knappe lezing door Katia Timmermans over het Vietnam van 1945 tot nu.

Een leuke cocktailstonde leidt een alweer gezellig diner in.

De Mekong zal ons ook vandaag rustig in slaap wiegen.

Geschreven door Hubertengratienne.op.avontuur