Op deze heerlijk zonnige maandagmorgen start om 6u run 4 in Stockholm. De rust van de ochtend en de zachte temperatuur zijn brandstof voor een zalig loopje langs de noordelijke Strandweg van het eiland Kungsholmen. Het uurtje is zo voorbij! Dat hebben we dan weer gehad. In Stockholm vond ik mijn running shoes en benen terug. I will remember!

We ontbijten in alle rust en trekken dan nog een laatste keer onze stapschoenen aan. Met de nodige omwegen bereiken we met de metro het station Rätshuset nabij de City Hall. Geen nood, we hebben weer een leuk kunstbad gekregen. De kunstenaar van dienst deze keer: Sigvard Olsson.

Bovengronds volgen we de meest directe weg, gelukkig alweer doorheen een stukje park, tot aan de zuidelijke strandweg van het eiland Kungsholmen. De zon legt fonkelende filigraanlaagjes op het water. De aangemeerde schepen en scheepjes wiegen zachtjes op schuchtere golfjes. Niemand stapt, iedereen kuiert. Vakantiegevoel honderd procent. We genieten van onze uitsmijter.

We stappen vervolgens via ons Freys hotel tot op het Hötorgetplein en zoeken een plaatsje op het terras van de Greta bistro. We vieren met een glaasje Bonnet champagne de leuke tijd die we in deze stad hebben doorgebracht. Ondertussen druppelen onze zes reiscompagnons ook binnen. We genieten van een laatste lunch en kuieren dan nog even door de stad via de ons ondertussen welbekende shoppingstraat Drottninggatan tot aan de monumentale boog van het Parlement aan de overkant van de Rijksbrug. We pikken een lekkere koffie mee onderweg en begroeten op een hoek aan de waterkant een bronzen vos in clochardpak. Heel nonchalant kijkt hij ons aan, als was hij hier achteloos neergeplant. Deze “Homeless Fox” is een sculptuur van Laura Ford die door Stockholm werd aangekocht in 2008. Het is op deze hoek geplaatst, tegenover het Zweedse parlement, om er eenieder op te wijzen dat er in de Zweedse welvaartmaatschappij nog veel kan worden verbeterd.

We stappen rustig terug naar ons hotel. We groeten en passant nog even het statige in 1871 gebouwde witte Centraal Station. Andermaal valt het ons op hoe goed alle gebouwen in deze stad worden onderhouden.

In het Freys hotel worden we weer helemaal ‘de Acht’. We gooien onze koffers in het busje dat Eddy en Chris voor ons hebben geregeld en... de rest is ‘history’.

Geschreven door Hubertengratienne.op.avontuur