Grote consternatie bij dit echtpaar rond 19u. Het noodlot heeft een aantal uren vroeger toegeslagen. Dat wordt amberant duidelijk wanneer ik bij het openen van mijn handbagage moet vaststellen dat mijn laptop verdwenen is. Achtergebleven bij de security check aan Gate E12 in Terminal 2 van Changi airport, Singapore.

Nog te recupereren? Time will tell, maar het wordt lastig om verslagjes op deze blog te schrijven. Wat er komt zal in elk geval summier zijn. So be it! De foto’s zullen het verhaal moeten doen.
Hoe dan ook, om 11u20, netjes op tijd, zette onze A 350 zijn wielen op de tarmac van de Noi Bai internationale luchthaven van Hanoi. We hebben ons door een massa laaghangende wolken moeten boren om de grond te bereiken. Het heeft geregend in Hanoi.

Toch krijgen we enig lentegevoel wanneer we om 12u45 met ons 54-koppig gezelschap naar de bus stappen.22 gr C is best te pruimen. Tijdens de rit naar het hart van Hanoi wuiven palmbomen ons alom toe. Van lentegevoel naar licht tropisch gevoel is maar de knip van een oog.

De drukte en vooral het getoeter groeit naarmate we het hart van de hoofdstad naderen. Het getoeter blijkt afkomstig van alle vormen, kleuren en groottes van Vespa’s, kleine motoren en motocyclettes die hier in een werkelijk onophoudelijke stroom voorbijglijden.

We lunchen onderweg in het Vi Ha Noi restaurant. De Aziatische keuken staat voor ons paraat!
Daarna testen we voor een eerste keer hoe je tussen al dat vespageweld een straat oversteekt. Niet op het zebrapad want dat wordt hier beschouwd als een straatversiering. Gewoon rustig oversteken… Ze rijden rustig aan alle kanten rond je heen. Heel speciaal!!

Tijd voor de check-in dan in het Pan Pacific hotel. Met ons derrière in de boter, dat wel, maar we zijn half bewusteloos en zo strompelen we kort na zessen naar het hotel-restaurant voor een buffetdiner.

Hoe we daarna in ons bed geraakt zijn is niet duidelijk, maar…we hebben het overleefd.

Geschreven door Hubertengratienne.op.avontuur